19 มีนาคม 2545 10:04 น.
กีรติ
ลาแล้ว .... ลาก่อน
ลาที่นอนหมอนมุ้งยุงทั้งหลาย
ลาบ้านรักเคยพักผ่อนใจกาย
ลาสหายชายหญิงจำทิ้งกัน
ลานงคราญเคยหวานดั่งตาลอ้อย
ลาต้นไม้ใบน้อยร้อยสีสัน
ลาแสงสีสุรีย์ส่องผ่องอำพัน
ลาแสงจันทร์วันเพ็ญเด่นนภา
ลาหนังสือหนังหาน่าหยิบอ่าน
ลากระดาษเคยจารสาส์นภาษา
ลาเครื่องเขียนเพียรจับกับมือมา
ลาทุกสิ่งโสภาแสนอาลัย
ลาแล้ว .... ลาก่อน
ยากจะย้อนโมงยามอร่ามใส
จำจากบ้านผ่านแคว้นสู่แดนไกล
ไปสู่สรวงสุราลัยไม่หวนคืน
15 มีนาคม 2545 23:31 น.
กีรติ
เมื่อเป็นเด็กดูด้อยน้อยความคิด
ยังด้อยฤทธิ์เรี่ยวแรงมาแข่งขัน
ไร้เดียงสาดุจผ้าขาวสามัญ
ยังดึงดันดื้อรั้นรับกับวัย
พอวัยรุ่นวุ่นจิตคิดถึงรัก
คิดถึงนักพักตร์นางสว่างไสว
ยังส่องแสงแรงกล้า ณ กลางใจ
เฝ้าฝันใฝ่ไหลหลงนวลนงคราญ
พอถึงทางกลางชีวิตอุทิศให้
เรื่องของงานการใดใฝ่สืบสาน
หวังฝากชื่อระบือไกลไปยาวนาน
ไว้ในวารขานกล่าวเล่าต่อไป
พอถึงห้วงช่วงท้ายปลายชีวิต
พักผ่อนจิตคิดคำนึงถึงสมัย
เมื่อเรี่ยวแรงแข็งขันฝ่าฟันภัย
และฝากใจไว้กายเมื่อวายปราณ
15 มีนาคม 2545 18:14 น.
กีรติ
แม้ฉันเคยรักใครคนไหนนั่น
ฉันเคยปันพันใจไว้หนักหนา
แต่วันนี้มีเธอเสมอมา
เฝ้าห่วงหาทุกเวลาทุกนาที
จากนี้ไปใจนี้ที่เธอแน่
จะไม่แปรเปลี่ยนไปใจคงที่
อยากให้เธอเคียงอยู่คู่ฤดี
ดั่งจันทร์มีดวงดาวพราวคู่กัน
คงไม่ผิดจะคิดรักเธอสักหน
เพราะเธอเป็นตัวตนคนในฝัน
เฝ้าละเมอเพ้อพร่ำร่ำรำพัน
ว่าทุกวันฉันคะนึงถึงแต่เธอ
ฉันรักเธอเธอรู้อยู่บ้างไหม
ว่าฉันรักทั้งใจใช่ไผลเผลอ
และไม่ว่าคราไหนได้พบเจอ
จะบอกว่า รักเธอ เสมอไป
13 มีนาคม 2545 20:52 น.
กีรติ
ใคร่อยากถามความในใจดวงน้อย
เจ้ารอคอยความรักภักดิ์สุขศรี
รักเช่นนี้น้อยนักมีสักที
จะคอยรักภักดีนี่ทำไม
คงมอดม้วยมรณากว่าจะรัก
ถ้ายังผลักวานวันคิดหวั่นไหว
ถึงกลัวเจ็บเหน็บหนาวร้าวทรวงใน
ก็ควรให้ได้ประจักษ์ในรักจริง
ใจเจ้าเอยเผยรักสักครั้งหนึ่ง
อาจไม่ซึ้งตรึงใจในทุกสิ่ง
แต่เจ้านี้จะมีรักคอยพักพิง
รักไม่ทิ้งทุกข์ไว้ให้แน่นอน
13 มีนาคม 2545 00:14 น.
กีรติ
แอบหวังไว้ใจนี้ที่แอบรัก
คิดถึงนักหนักหนาเวลาฝัน
ใจดวงน้อยคอยเจ้าจิตผูกพันธ์
ร่วมวานวันสุขสันต์คู่กันไป
รู้สึกแปลกครั้งแรกเมื่อแรกพบ
แรกเมื่อสบสายตาพาหวั่นไหว
คงเพราะนัยน์ตานั่นสั่นคลอนใจ
จ้องและมองเมื่อใดใจหลงลวง
แม้ความหวังครั้งนี้จะมีน้อย
ยังเฝ้าคอยพรจากฟากแห่งสรวง
วอนอารักษ์ชักใจเราสองดวง
เด่นในห้วงแห่งรักนิรันดร
หน้าส่วนตัว
641
