ฉันทำไม่ได้

ก้าวที่...กล้า

เสียงดนตรีเป็นจังหวะจะโคนดังอย่างต่อเนื่อง
หญิงสาววัยสดใสกำลังร่ายรำอย่างคล่องแคล่ว สวยงาม 
ทุกสายตาเพ่งมองมายังเธอ

ชายหนุ่มที่เพิ่งเดินเข้ามาหยุดยืนมองอยู่เช่นกัน

ทันใดนั้น มีแส้ยาวตะหวัดเข้าหาหญิงสาวที่กำลังร่ายรำอยู่  
แต่ชายหนุ่มกระโดดเข้าขวางและคว้าจับแส้นั้นไว้ได้ทัน
ทุกสายตาหันมาทางชายหนุ่ม เงียบงัน ก่อนจะมีเสียงอื้ออึงดังขึ้นไม่ได้ศัพท์

หญิงสาวหยุดการแสดง ยิ้มให้ชายหนุ่มและกล่าวว่า
เรากำลังทำการแสดงกันอยู่  
ชายหนุ่ม ผมคิดว่าเขาจะทำร้ายคุณ
หญิงสาวยิ้ม ชายหนุ่มยิ้มไม่ออก  ผู้คนที่รายล้อมเข้าสู่สภาวะปกติ

.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

หญิงสาวอยู่ในคณะการแสดงนี้ตั้งแต่จำความได้ 
เธอไม่มีความรู้อะไรจึงไม่สามารถออกไปจากคณะการแสดงนี้ได้
มีผู้คนมากมายผ่านเข้ามาและก็ผ่านออกไปในชีวิตของเธอ 

วันนี้เธอได้พบกับชายหนุ่มที่เพียบพร้อม 
ผมรักคุณนะ ชายหนุ่มกระซิบอยู่ข้างหู 
ผมจะดูแลปกป้องคุณเอง จะไม่ยอมให้ใครมาทำอันตรายคุณได้
หญิงสาวยังคงเฉยเพราะเธอไม่เชื่อในความรัก นั่นเพราะเธอยังไม่รู้จักความรัก
เธอรู้แค่ต้องมีชีวิตอยู่ให้ได้ในแต่ละวัน  เธอรู้แค่นั้น 
เธอจึงยอมที่จะใกล้ชิดชายหนุ่ม

และหญิงสาวก็ยินดีบอกกล่าวทุกเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิตของเธอ 
รวมถึงเรื่องผู้ชายใจร้ายคนนั้น

.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

ผู้ชายใจร้ายเป็นอีกหนึ่งคนที่เข้ามาใกล้ชิดหญิงสาว ก่อนหน้าชายหนุ่ม
เขาเป็นคนอารมณ์ร้อน ชอบทารุณทำร้ายเธอทั้งคำพูดและการกระทำ
ไม่มีความรักจริงที่ไหน และ ไม่มีใครเข้าใจคุณเท่าผม 
ผู้ชายใจร้ายพูดขณะกดร่างเธออยู่บนเตียง
อีกมือหนึ่งจับลำคอขาวผ่องของหญิงสาวบีบไว้แน่น
เธอพยามยามดิ้นรนแต่ก็ไม่สามารถพ้นเงื้อมือมัจจุราชนั้นไปได้ 

.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

ขณะลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่วันที่อากาศสดใส
หญิงสาวยังคงหลับสนิทอยู่ข้างกาย 
ขณะที่กำลังลุกขึ้นมือของชายหนุ่มสัมผัสเข้ากับถุงหอมสีแดง
จึงหยิบขึ้นมาเปิดออกดู เห็นผงสีขาวไม่มีกลิ่น
และก่อนที่หญิงสาวจะตื่นขึ้นมาชายหนุ่มก็วางถุงหอมสีแดงนั้นไว้ที่เดิม

ทานอาหารเช้าได้แล้วค่ะ เสียงหญิงสาวร้องเรียก
ชายหนุ่มเดินมาที่โต๊ะอาหารเดินเข้าไปโอบกอดหญิงสาวจากด้านหลัง
หอมแก้มด้านข้างของเธอพร้อมกับกระซิบว่า ผมรักคุณ 
หญิงสาวจับมือชายหนุ่มและหมุนตัวเข้าหาเพื่อดันตัวของชายหนุ่มนั่งลงที่เก้าอี้
และเธอก็นั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้าง ๆ เพื่อจะตักอาหารให้กับเขา    
ชายหนุ่มหันมากล่าวว่า
คุณทานคนเดียวเถอะนะ  วันนี้ผมรีบ มีประชุมตอนเช้า พร้อมกับลุกขึ้นยืน
แต่หญิงสาวดึงมือชายหนุ่มไว้
ทานหน่อยซิคะ เดี๋ยวเดียวเท่านั้นเอง คงไม่เสียเวลาเท่าไร

ทำไมคุณต้องคิดวางยาผมด้วย เสียงชายหนุ่มเข้มขึ้น

คุณอยากให้ฉันเชื่อในความรักของคุณ ทั้งๆที่คุณเองยังไม่เชื่อ เสียงหญิงสาวแผ่วเบา
เธอหยิบถุงหอมสีแดงออกมาเทผงสีขาวไร้กลิ่นนั้นเข้าปาก  ชายหนุ่มตะลึงมอง
ฉันก็ไม่อยากมีความรักหรอกนะ  แต่ฉันทำไม่ได้เสียงหญิงสาวเบาหวิว
ชายหนุ่มยังคงยืนนิ่งอยู่เช่นนั้น

ผู้ชายใจร้ายวิ่งเข้ามาประคองร่างที่ไร้วิญญาณของหญิงสาวเอาไว้
และพาเธอจากไป