3 มิถุนายน 2546 16:38 น.

มอบให้มาตาร์

`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`


      ขอขอบคุณกับคำพูดที่หวานซึ้ง
ยังติดตึงมานานไม่จางหาย....
รัก  คิดถึง     คำนี้ไม่มลาย....
ออกจากหัวใจชายที่เศร้าตรม

       ผมน้อยใจในคำพูดบางคำยิ่ง
มันเป็นสิ่งที่เคยเตือนใจผม
ว่าจะทำให้ ผมนั้นเศร้าตรม
รัก มิ สมดัง ใจ     ที่ต้องการ

       ผมดีใจ ได้แค่   ช่วงของชีวิต
ฟ้าลิขิต    ชีวิต    เป็นแค่ฝัน
ต้องขอบคุณกับคำหวานที่ให้กัน
สายสัมพันธ์ขาดสิ้นวันเขาลืม

 ..............................................
       ขอบคุณสำหรับวันวาน นะครับ