บันทึกความทรงจำ เรื่อง "รัก"

`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`

เขาคนนั้นของผมไม่รู้ว่า วันนี้เขาไป อยู่ทีไหน แล้ว เราไม่ได้ติดต่อกันมานาน
ตั้งแต่เราเรียนจบ ชั้น ประถมศึกษา ปีนี้ ก็ครบ 9  ปี แล้วเราได้เจอกันบ้าง  แต่ก็ไม่บ่อยครั้งนัก ภายใน 9 ปี ที่ผ่านผมไม่รู้ ว่าทำอะไร อยู่ ทีไหน กับใครผมอยากรู้มาก ว่า เขาทำอะไร อยู่ ภายในก้าวปีที่ผ่านมามีจดหมายแค่2ฉบับเท่านั้นที่เราเขียนภายใน 9 ปี ผมก็ได้เจอ คนใหม่ๆผมคิดจะฝากความรักของผมให้เขา คนนั้นแต่ก็ไม่ใช่ จนปีที่ 7-8 ผมก้ได้ เจอกับผู้ หญิงอีกคน เขาคบกันมาก็นาน 2 ปี   ที่เราคบกันผมคิดว่าใช่ แต่แล้วมันก็ไม่ใช่ เหมือนเดิม ทำไมนะ  ความรักจากที่รักผมมันไม่คุ้มกันเวลาที่เสียไป ผมไม่เคยเจอ รักที่จริงๆ สักที  
  
     ในวันนี้ ปีที่ 9 เต็มๆผมอยากเจอคนแรกที่เขาได้สอนเรื่องความรักให้ผมมาก
แต่ผมไม่กล้า แม้ที่จะเจอหน้าเขาคนนั้น เขาคงมีความรักใหม่แล้ว ผมก็ไม่ว่าอะไรเพราะผมแค่อยากเจออยากพูดคุยกับเธอคนนั้น ความทรงจำเรื่องของความรักของผมมันไม่สวยหรู เหมือนคนอื่น แต่ผมก็ดีใจที่ได้ รู้จัก "ความรัก"  ผมอยากขอขอบคุณ ทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ที่ได้สอนความรักให้ผม มันก็ทำให้ผมมีความสุขในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต 
 
     ก็คงเป็นเพราะ คำว่า "ผมไม่เคยเอาใจใส่เรื่องความรัก"  มันเลยทำให้เขาที่ทุกคนที่ ผ่านมาเข้ามา แล้วก็ผ่านออกไป  ตอนนี้กี่ทุ่มแล้วนะ ผมยังนั่งหน้าตาเศร้าเขียนบันทึก บางครั้งน้ำตา ของผมมันก็แอบไหลออก มาทุกครั้งที่ผมได้อ่านจดหมายทั้งสองฉบับ ที่เขาคนแรกที่สอนให้ผมรู้จักคำว่ารัก คิดถึงเขาจังเลย...

     เรื่องราวองบันทึกความทรงจำทั้งหมดมันยังไม่จบเพียงแค่นี้  เพราะชีวิตยัง
ต้องเดินก้าวต่อไป  บันทึกนี้ ยังคงมีต่อไป เรื่อยๆ