๏ “หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน” ยินนั่น หนอรู้กันทุกกาลมานานสมัย ว่าเหล่าเขาปลูกข้าวชาวนาไทย ซึ่งยากไร้จนเรียง..ทุกข์เคียงระทม   ๏ แต่!!เหมือนฟ้ามาโปรดโขดทุ่งขอน นางงามฟ้อนในฝันหอมสวรรค์ห่ม รัฐรับจำนำข้าวทุกเมล็ดคม ราคาสมจึงสาน..เริ่มงานฉะนี้   ๏ ลงมือไถนาทำหว่านดำกล้า คราแตกกอรวงแก้วตามแนววิถี อิ่มยิ้มเอมเปรมหวานปานชีวี เหลือกลบหนี้โขนั่น..รอวันละมุน   ๏ เช้าสำราญลานขายจำนำข้าว เหมือนเรื่องราวเน่ารินกลิ่นวิบัติกรุ่น เงินหมดนั่นรันทดรัฐขาดทุน บอก “อย่าวุ่นเก็บไว้..นี่ใบประทวน”   ๏ สี่เดือนผ่านเทียวผัดหน่วงรัฐเหนี่ยว ชักดาบเบี้ยวแสร้งบิดทำผิดกระสวน หนี้นอกระบบทบต้นผูกโซ่ตรวน บางคนร่วนเลิกรอ..แขวนคอตาย   ๏ “เอาใบประทวนคืนไป” ไม่มีค่า “เอาข้าวกูคืนมา” คือที่หมาย เล่นโกงกินสิ้นครอกไม่ยอมคาย กินลืมอายแม้นโอ้!!..โลกันตร์นรก ๚ะ๛                          คอนพูทน

ปาเจราจริยา โหนติ คุณุตตรานุสาสกา ๏ ประนมกรน้อมกรานวารศรี        นบพิพัฒน์สวัสดี กราบดวงทรวงละมุนคุณครู   ๏ สอนศิษย์เกียรติศักดิ์ประจักษ์ดู  คอยเชิดคำชู วิชชาคณาคมภิรมย์ขาน   ๏ ประเสริฐครั้นวันทาอาจารย์       เบิกกิจสักการ ดวงแก้วแพรวธรรมนำทาง   ๏ อบรมอมรรัตน์จัดวาง               อร่ามแพร้วรินพลาง ทอพรายถักเพียงเรียงไสว   ๏ ปัญญาพาเจริญเพลินนัย           นุ่มฉ่ำนำชัย แตกช่อกอชาญสราญพรม   ๏ เผดียงหวังดังวาดพิลาสสม        รื่นเกษมเปรมชม บวรฉัตรวัจน์งามสยามเทอญ ๚ะ๛   ปัญญาวุฒิ กเร เตเต ทินโนวาเท นมามิหัง                                              คอนพูทน

๏ จำเริญดิถีปีใหม่อำไพผ่อง ปีม้าทองพรธรรมร่ายระบำขาน กราบพลางเชิญมอบฉ่ำสุขสำราญ นบอธิษฐานเพื่อนไทย..รื่นสมัยริน   ๏ พรเทวัญกลั่นฝากจากเวหน มงคลดลสิ่งดีปีมะเมียปิ่น อักษรชมคมเพริศบรรเจิดจินต์ ร้อยวรรณศิลป์ทิพย์ศรี..ดั่งพจีดาว   ๏ อันใดประสงค์จงเรียงเคียงมาคู่ ดอกบานชูกลีบช่อนุ่มคลอหนาว สมหวังเขษมเปรมเพลินจำรัสพราว อีกหอมสกาวโปรยไกล..เลอนัยลักษมณ์   ๏ ทั้งลาภยศจรดรายเปล่งประกายหวาน ภิญโญสานยิ่งศักดิ์เลื่อนเกียรติศักดิ์ สรรเสริญคำซ้องคราวเทิดกล่าวทัก ไตรรัตน์ปักชุ่มปัน..พรสวรรค์พรม   ๏ ใดปรารถนามาเพียงขอเผดียงพบ ศักดิ์สิทธิ์ชื่นรื่นสบนำพิไลสม ปีสองห้าห้าเจ็ดฉัตรเพชรชม เทพเคียงห่มคลอห่อ..ชิดพะนอชวน   ๏ แว่วดนตรีปี่เพลงบรรเลงไสว เมืองเรืองรองก่องไทยสวัสดีถ้วน พรพรหมอินทร์ยินพร้อมคราวกล่อมครวญ ปีใหม่ล้วนสุขแล..ชื่นแดฉะนี้ ๚ะ๛                            คอนพูทน

๏ โอ้ว!!ตราช้างอย่างหนาด้านกว่าด้าน ยุคอี “ง่านโด้”งั่งนังแหลสมัย พร่ำแต่อ้างปากอ้า “ประชาธิปไทย” ลงมือไซร้เบ็ดเสร็จ..เผด็จการเพียง   ๏ แก้ผิดทำเป็นถูกปลูกชั่วฝัง พิษลามหยั่งชาติแยกแตกเป็นเสี่ยง บอกข้าวยากหมากแพงรัฐตะแบงเรียง สีข้างเถียงเข้าถู..แสบหูฉะนี้   ๏ อับปัญญาพาเมืองยากเรืองสว่าง กินทุกอย่างกลืนยัดลืมบัดสี เอาปูแดงมาดองตั้งสองปี ผัดผงกระหรี่จึงรส..รันทดชิน   ๏ หลากเรื่องโปรยโชยหึ่งสุดตลอดหาว จำนำข้าวแล้วคลุ้งไกลฟุ้งกลิ่น กิจการกู้กอบโกยกันโกงกิน บ้านเมืองบิ่นแหว่งบาด..จรนิราศจง   ๏ ไฉนเลยมิ่งยิ่งดื้อแถมยังดั้น โปรดเถิดขวัญบนความทำตามประสงค์ “ออกไป”ยินก้องย้ำเจตจำนง เหมือนเข็มบ่งหนองบาน..ทรมานนัก   ๏ โอ้ว!!ตราช้างอย่างหนาด้านกว่าด้าน คนเป็นล้านมาไล่จึงได้ประจักษ์ เฉยเมยนิ่งยิ่งลักยังคงลัก ยอมหมดศักดิ์เพียงศรี..เก้าอี้ตระกอง ๚ะ๛                               คอนพูทน

๏ ถวายพระพรปรเมษฐ์เพี้ยง รินประไพ เจริญพระราชสมภพชัย        อร่ามช้อย อัครศิลป์ปิ่นนิรัติศัย            บวรศักดิ์ เวียนอภิลักขิตพร้อย           กระจ่างพริ้งแจรงผลฯ   ๏ เฉลิมชนม์มหาบพิตรเชื้อ   พิมานชาว เมลืองพร่างนครังพราว        สง่าแพร้ว โปรยหอมทั่วตลอดหาว       ตลอดแห่ง วิบูลย์เลิศบรรเจิดแล้ว         พิศุทธิ์ล้วนพิศาลหลายฯ   ๏ วิจิตรฉายพรหมเทพชั้น    สวรรค์เชิญ ชโลมผ่องบรมบาทเพลิน     ประสบพร้อม ปวงพสกเปล่งสรรเสริญ       อุดมสรรพ กรานนบศักดิ์สิทธิ์น้อม        ฉะฉ่ำนี้เปรมสนานฯ   ๏ เกษมสำราญสว่างเรื้อง     มโนรม เผดียงครบรังสฤษฏ์คม        ประดับครั้น ฉลองศรีหยาดพิไลสม        วันพิเศษ โสมนัสเศวตรฉัตรนั้น          กระชุ่มเนื้อปรีดิ์สนองฯ ๏ เสวยครองสิริสวัสดิ์ครั้ง     มงคล ยศกระเดื่องเอกภูวดล         ยิ่งด้วย มหาราชปราชญ์ศาสตร์ผล    เรียงสะพรั่ง จรุงประทิ่นปิตุรงค์ท้วย        แชล่มเทื้อหอมสถานฯ   ๏ ประโคมขานยินสนั่นคล้อง เสนาะครา วันที่ “ห้าธันวา”                ประณตไหว้ “แปดสิบหก” พรรษา          ทิพย์เสก กษัตริย์เทิดนวมินทร์ไท้       พ่อเที้ยรเจริญเทอญ ๚ะ๛                        ........................    ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า คอนพูทน