ฝนพรำครวญรำพึง

คอนพูทน

๏ ตะวันฉาย..แดดเช้า
ริมระเบียงเรือน..ผีเสื้อหลากสี
ตื่นจากฝัน..บินอาบแสงตากปีกบางบางรับไออุ่น
พลางร่อนลงจุมพิต..ดวงดอกไม้ละมุน

๏ หอม..ระรื่นมวลมาลีกระซิบนาสา
ทุกลีลาและจินตนาการ..ตระกองเกสร
เรียงระบายบนเสรีแห่งความคิด..ปีกค่อยค่อยขยับ
แล้วก้าวย่าง..พลางรำพึง

๏ ฝันสวยสวย..ปราศจากการปิดกั้น
จึงวาดสาย..แต้มศิลป์ร่อนบินโบย
พร้อมผีเสื้อ..คลอคู่จูงมือกันไป..ชมทิวากาล
คงแค่..สุดปลายฟ้า

๏ สายลม!!.พัดแผ่ว
ปลอบประโลม..ก่อนที่ฝน..จะโปรยปรายลงมา
เจ้าดวงดอกไม่หน้าเรือน..ยิ้มทักทายสายฝน
พลางหยิบยื่นความชุ่มฉ่ำประพรม..สุดใจ

๏ หวานหวาน..น้ำค้างไสว
แว่วรำพันบทเพลง..แห่งมิตรภาพ
รับรู้..สัมผัสได้..แม้นเพียงเสี้ยวห้วงของความรู้สึก
อ่อนโยน..ประทับใจยากเลือนจาง

๏ ยังอยู่ที่นี่...ตรงนี้
มวลเหล่าผีเสื้อหลากสี..ร่าเริงสนาน
มาเถิด..ร่ายฟ้อนพจีทิพย์..เพียงเชื่อและศรัทธา
คุณ..เธอ..เรือนวรรณกรรมไทย ๚ะ๛
                                          คอนพูทน