อุปัฎฐิตาฉันท์ ๑๑ ๏ เพ็ญเดือนระดะดาว   นภพราวกระจ่างพราย สรวงเชิญสุรฉาย         ฤดิชุ่มอร่ามชม   ๏ นวลแสงระวิศรี        ปฐพีไสวพรม รอยศาสน์รุจิสม          ชุติเสกพิมลสรร   ๏ ยามฤกษ์มฆะริน      วรจินต์เสวยจันทร์ เจิมฟ้าสิริขวัญ           จิตะขวัญแสดงความ   ๏ สงฆ์มาจรเมือง        พิธิเรืองสว่างราม มากหลายคณะหลาม   ปิยลักษณ์ประชุมลาน   ๏ เพ็ญหอมอรหันต์      อศจรรย์ฉลักจาร ธรรมขานจตุขาน         มหค่าอสงไขย   ๏ เชิญธรรมนิธิธรรม     อภิธรรมอมรไท ผ่องสวยพจิใส           ปริสุทธิคุณทรวง   ๏ เลอบุญปฏิบัติ         ระพิพัฒน์กุศลพวง คำสอนประลุสรวง       ฐิติศักดิ์ประจงศรี   ๏ งามพุทธสุติผล       ศิระดลกระทำดี วันมาฆ์บุรณ์มี            ปรมัตถ์พระสัมมา   ๏ เถิดน้อมมนนำ         ศิลธรรมชโลมทา พรเคียงอุรครา           สติครองเจริญคราว   ๏ เพ็ญคืนศศิคม         ปิติพรมแชล่มพราว มวลชนพุทชาว          ปริฉัตรสวัสดิ์เทอญ๚ะ๛                                คอนพูทน

๏ “หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน” ยินนั่น หนอรู้กันทุกกาลมานานสมัย ว่าเหล่าเขาปลูกข้าวชาวนาไทย ซึ่งยากไร้จนเรียง..ทุกข์เคียงระทม   ๏ แต่!!เหมือนฟ้ามาโปรดโขดทุ่งขอน นางงามฟ้อนในฝันหอมสวรรค์ห่ม รัฐรับจำนำข้าวทุกเมล็ดคม ราคาสมจึงสาน..เริ่มงานฉะนี้   ๏ ลงมือไถนาทำหว่านดำกล้า คราแตกกอรวงแก้วตามแนววิถี อิ่มยิ้มเอมเปรมหวานปานชีวี เหลือกลบหนี้โขนั่น..รอวันละมุน   ๏ เช้าสำราญลานขายจำนำข้าว เหมือนเรื่องราวเน่ารินกลิ่นวิบัติกรุ่น เงินหมดนั่นรันทดรัฐขาดทุน บอก “อย่าวุ่นเก็บไว้..นี่ใบประทวน”   ๏ สี่เดือนผ่านเทียวผัดหน่วงรัฐเหนี่ยว ชักดาบเบี้ยวแสร้งบิดทำผิดกระสวน หนี้นอกระบบทบต้นผูกโซ่ตรวน บางคนร่วนเลิกรอ..แขวนคอตาย   ๏ “เอาใบประทวนคืนไป” ไม่มีค่า “เอาข้าวกูคืนมา” คือที่หมาย เล่นโกงกินสิ้นครอกไม่ยอมคาย กินลืมอายแม้นโอ้!!..โลกันตร์นรก ๚ะ๛                          คอนพูทน