14 พฤษภาคม 2552 19:39 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
ถ้อยหวานหว่านเสน่ห์เศร้า ให้หลง
หวังอาจโน้มน้าวอนงค์ พรอดไกล้
เอื้อนออดทอดบรรจง เติมแต่ง อักษรา
ย้ายศาสตร์จัดศิลป์ไว้ สลับให้ เจ้าหลง
พระพายผวนป่วนเย้า เคล้าคำ
นทีรับผสมลำ ต่อคล้าย
คนธรรพ์ขับลำนำ กลมกล่อม บรรเลง
ศิลป์ศาสตร์สะบัดย้าย ยิ่งเย้า ยวลหลง
เอวออดพรอดอิ่มอ้าง อวลอบ
พรอดติดหลายคำรบ ยิ่งย้อย
มิหยุดผุดประสบ ประสาท ศาสตร์โคลง
กลอนกาพย์ร่ายเรียงร้อย เร่งเร้า ให้หลง
โสมส่องมองยิ่งเย้า ยั่วแสง
ศิลป์ศาสตร์เริ่มสำแดง ส่องอ้าง
ศาสตร์รักเริ่มรุนแรง เกินที่ ห้ามปราม
เดี๋ยวรักเดี๋ยวอยากร้าง จะเว้น สัมพันธ์
ดึงเถิดดึงฉุดรั้ง ไว้นา
ช่วยฉุดดึงอุรา บอบช้ำ
กุศลจิตติดตา ตรึงก่อ สัมพันธ์
แม้นขาดกุศลย้ำ สุขนี้ พบไฉน...อิอิ
13 พฤษภาคม 2552 13:23 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
มองผ่าน ๆ ดูห่าง ๆ อย่างวิตก
คล้ายโกหกหัวใจให้สับสน
เมื่อรู้ว่าเป็นใคร...ที่ไร้ตัวตน
ซ่อนอยู่หนแห่งใดในใจเธอ
เธอผลักไสคล้ายว่าจะมาพราก
สิ้นหวังมากด้วยทั้งใจใคร่เสนอ
ง่ายหรือไรกับความรัก....กว่าได้เจอ
กว่าจะเผลอหัวใจ...ง่ายนักหรือ
ครั้นอยากลืมกลับจำระกำหนัก
ง่ายเพราะรักรักช้ำซ้ำเชียวหรือ
ดูซิทำเหมือนง่าย....คล้ายพลิกฝ่ามือ
ใจนะหรือ..ทำด้วยอะไร...หัวใจเธอ
ขอฉันมองด้วยความหวังครั้งสุดท้าย
ไม่เป็นไรหากต้องไปด้วยใจเก้อ
จะฝากลมมาแจ้งข่าวคราว..กับเธอ
อย่าได้เผลอ..คิดถึงฉัน..วันเหงาใจ..อิอิ
...แบบว่า
11 พฤษภาคม 2552 09:13 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
ตั้งแต่วันที่คุยเพียงครู่กับเธอวันก่อน
กลับมานอนครวญครางพล่ามโหยหา
ขนาดละเมอยังอ้อนวอนร้อนอุรา
เกิดอะไรขึ้นมา....อยากรู้นักใจ
หรือจะเป็นแววตาทั้งคู่ฉายมาสะกด
เปลี่ยนไปหมดโอ๊ยฉันสุดหวั่นไหว
หรือดวงดาวใช้เธอมาหลอกหรืออย่างไร
ใจวุ่นวายเดี๋ยวอยากรัก...เดี๋ยวอยากลืม
เธอทำให้ฉันรัก..ไม่อาจถอน
นอนกอดหมอนเดียวดายใจสุดปลื้ม
จะทนนานเท่าไหร่..หากไม่ลืม
ให้ฉันยืมมากอด...พรอดเสียที
อยากจะกินกลืนทั้งตัว..ไม่เหลือ
ให้จุนเจือใคร ๆ ใกล้รัศมี
กดอารมณ์ไม่ไหวใจหวิวสิ้นดี
ดวงฤดีจะหลุดโรย...โอ๊ย โอ๊ย....
..แบบว่า..อิอิ
10 พฤษภาคม 2552 11:35 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
ข้ามันลูกทุ่งข้านอนมุ้งสี่สาย
เชือกจูงควายปลายรัดมัดกับเสา
เอนกายพักผ่อนอุราข้าบรรเทา
จะให้เอาใจใคร..ทำไม่เป็น
ไม่ต้องสนใจมาดัดนิสัยของข้าหรอก
ข้าบ้านนอกคอกนี้ที่เอ็งเห็น
ข้ามันลูกทุ่ง...ช่างข้าเถอะบานเย็น
ข้าจะเป็นอย่างไรอย่า...ใสจน
ถ้าเอ็งมองว่าหัวข้าล้าสมัย
เอ็งทนไม่ได้ก็ตามใจอย่ามาสน
จะเปิ่นหรือเชยอย่าเลยไม่ต้องทน
จะเกลียดคนอย่างข้าไม่ว่าสักน้อย
ไอ้หนุ่มบางใหนมันใส่กางเกงหุ่นสวย
โปรดคนสวยโปรดไป...รีบไปสน
กางเกงของข้า...ขามันก๊วยด้วยเพราะจน
จงไปสนคนกรุงมุ่งเลิศลอย
ข้ามันลูกทุ่งข้านอนมุ้งสี่หู
คำพูดมึงกูฟังดูก็ตรงไม่น้อย
ข้าชอบไทยเดิมแบบข้าไม่ซ้ำรอย
อย่าได้คอยมาว่า...สาเวเลีย...อิอิ
...แบบว่า...
9 พฤษภาคม 2552 14:15 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
สองสหายหมายเมาเหล้าพาเผย
ไฉนเลยหัวใจไม่เข้มแข็ง
ผ่านคิมหันต์มาหมาด ๆ มาดแข็งแรง
ใยสำแดงแรงอ่อนป้อนฤดู
จะไม่เด็ดเข็ดมาสักคราพัก
ถ้วนทั่วรักไม่สบแดนแสนอดสู
ผ่านข้าศึกมาสิบแคว้นแดนศัตรู
กลับเสียผู้เสียคนจนลาจร
ส่วนลมแปร ฯ แลลับกับแสงจืด
จางจนมืดชืดเชียวเหลียวสะท้อน
ถึงใคร ๆ ได้ลมชื่นรื่นอุทร
แต่ลมร้อนนั่นแท้แปรสิ้นดี
จึงเหลือเพียงจอมปราชญ์ ฯ วาดเพลงต่อ
หวังได้ก่อประสบพบสุขขี
ดำเนินกลอนต้อนรับกับไมตรี
จนวันที่จะได้จบ..ลบเลือนนาม
...แบบว่า
Lovers
0 คน เลิฟจอมปราชญ์แดนอาคเนย์
Calendar
หน้าส่วนตัว
2016
