9 กุมภาพันธ์ 2552 21:26 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
เหมันต์ลวงล่วงให้..ใจเผลอ
ป้อนเสนอความร้าวเคล้าแสงใต้
ลวงคิมหันต์ฝันแล้งแจ้งไถง
สุดฟ้าไกลได้พบสบ..แต่รัญจวน
ครั้นเดือนเพ็ญเย็นกระจ่างกลางหล้า
เหมันต์พากลิ่นผกามาโชยหวล
คิมหันต์เผลอเผยอหลงปลงคำยวล
กว่าจะหวนคิดได้..กลายเหมันต์
คิมหันต์ย้ายเคลื่อนกายหนีไม่พลีตอบ
เหมันต์ชอบกล่อมให้ใจกระสัน
หวังลมไล้ให้กลายจากเหมันต์
สุขนิรันดร์...พรอดสัมพันธ์...วสันตฤดู
..แบบว่า
8 กุมภาพันธ์ 2552 18:03 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
สุรีย์ลับเพื่อเพี้ยง หลบจันทร์ ดารา
ทิ้งอุ่นไว้ค่อนวัน แจ่มฟ้า
ดาวจันทร์ได้ไอพลัน ทันรุ่ง
รักย่อมเกิดใต้หล้า ถ้าได้ ชิดใกล้
สุรีย์กลับเพื่อย้ำ ไมตรี จันทรา
ถามไถ่ไม่ใยดี แต่น้อย
หรือลืมได้ไอนี้ เสียสิ้น
อาทิตย์เศร้าเหงาสร้อย ดิ่งทิ้ง ลงดิน
เช่นดั่งรักยิ่งล้น เพียงใด
ยังไม่สู้ความชิดไกล้ ซ่อนเร้น
ฝืนทนไม่จรไกล ยิ่งช้ำ แท้เฮย
จึงเปรียบว่ารักเป็น เช่นดาบ สองคม
..แบบว่า...มันไม่ค่อยใกล้เคียงกับชื่อเรื่องเท่าไหร่เลย..อิอิ
7 กุมภาพันธ์ 2552 22:11 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
เสียงลืออหรือเสียงเล่า น้องนาง พี่เอย
เสียงไร้ซึ่งคำอ้าง น้องเเฉลย
หากแม้นน้องมิดพราง คำสัตย์ แท้นา
พี่อหรือจะไม่รู้ ว่าแท้ คำลวง
..แบบว่า..ได้แค่นี้ครับ..
วันหลังจะมาต่อ..
1 กุมภาพันธ์ 2552 20:47 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
ใจพะวงหลงเกี้ยวให้เปลี่ยวทิศ
โอ้ยอดมิตรเนื้อเย็นเห็นรักไฉน
ด้วยว่ากลอนซ่อนอยู่ไม่รู้นัย
ยิ่งความหมายให้คนึงพึงตอบทาน
เริ่มทิศใต้ล้วนมากมายด้วยหลายปราชญ์
ที่เวียนวาดบทรักเศร้าร้าวสังขาร
จึงใคร่รู้โปรดเถิดครูบูชาทาน
ว่านงคราญคิดการรักเป็นเช่นไร
มุ่งสู่เหนือปราชญ์เครือด้วยสายหมอก
ทั้งย้ายยอกหลอกเหมันต์ให้พลันหาย
มาตรว่างามทรามสงวนม่วนแต้ใจ
ให้สงสัยใคร่หายงงปลงเสียที
ลงสู่กลางทิศทางนี้ล้วนมีรัก
แหล่งปราชญ์หลักได้พำนักเป็นสักขี
ลีลากลอนซ่อนเร้นเช่นฤดี
ข้าน้อยนี้เหลือที่จะ..แปลความ
ทิศอีสานประมาณก็ไม่รู้จบ
หลายคำรบประสบคำที่พร่ำหวาน
ได้ซึ้งแล้วไม่แคล้วคิดสุดพิศดาร
เยาวมาลย์หรือจะเปรยเผยความจริง
ทิศสุดท้ายล้วนลื่นไหลทั้งออก- ตก
ให้ตระหนกในวจีกวีหญิง
ช่างวาดรักได้ตระการสราญจริง
ไม่มีทิ้งปมข้องให้หมองใจ
สาวทิศไหนหรือจะใคร่ให้คำตอบ
แม้นบทสอบไม่ใคร่เฉยเปิดเผยใต๋
ควรหรือที่เพื่อนกวีจะเสียใจ
ขอเพียงได้ความสนุกปลุกวิญญา....
...แบบว่า..อิอิ
31 มกราคม 2552 18:14 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
นทีชลวนไหลกลายสมุทร
มิมีหยุดสุดสาย ณ ปลายสินธุ์
ไหลเกลียวกุดมุดเลาะสู่เกาะดิน
ระเริงรินกับผืนทรายใต้แสงดาว
จนลุค่ำก็ระบำกับแสงใต้
เกล็ดแก้วรายพริบระยับสลับฟองขาว
ประหนึ่งล้อจันทรากับแสงดาว
ว่าแดนพราวมิปาน...สวรรค์บนดิน
จบราตรีที่อบอุ่นอรุณรุ่ง
ทิพย์แสงปรุงอาบแท้กระแสสินธุ์
แสงนวลทองผ่องอำไพไล้ประทิน
ไม่ถวิลแดนฟ้า..สักคราเดียว
..แบบว่า..เรามาสร้างสวรรค์บนดินกันเถอะครับ
Lovers
0 คน เลิฟจอมปราชญ์แดนอาคเนย์
Calendar
หน้าส่วนตัว
1490
