25 ธันวาคม 2544 15:36 น.
ณธีร์
อาทิตย์ขึ้น ณ ขอบฟ้า นภาพร่าง
แสงสว่าง ส่องทะเล สิเหน่หา
เริ่มวันใหม่ เช้าแล้ว นะแก้วตา
สุรีย์พร่า ทิวาพราก จากภวังค์
อาจมีบ้าง บางที ที่พ่ายแพ้
อาจจะแท้ ท้อได้ ในบางครั้ง
แต่จงปลุก ปลอบใจ ให้พลัง
เพื่อความหวัง ครั้งใหม่ ให้งดงามฯ
25 ธันวาคม 2544 15:07 น.
ณธีร์
ฝนตกที่หน้าต่าง
อ้างว้างไปทั้งใจ
หากมีเธอเคียงใกล้
แอบอุ่นไอให้อบอวล
-----------------------
ฝนตกที่ทางโน้น
ถึงไกลโพ้นยังไห้หวน
คนไกลให้รัญจวน
ใจปั่นป่วนสะท้านกาย
-------------------------
ฝนตกที่บ้านน้อง
ฟ้าร้องให้ใจหาย
สุดแสนจะเสียดาย
ต้องไกลกายมิได้เทียม
---------------------------
ฝนตกที่เว็บพี่
แสนยินดีโคลอนเยี่ยม
น้ำมิตรในจิตรเรียม
ขวัญเต็มเปี่ยมด้วยไมตรี
------------------------------
ฝนตกที่ไหนไหน
พี่มิได้แหนงหน่ายหนี
จะตามฝนไปทุกที่
ให้ฤดีพี่ชื่นเอยฯ
24 ธันวาคม 2544 10:33 น.
ณธีร์
เธอเป็นใคร ฉันไม่รู้ ดูไม่เห็น
ดั่งจันทร์เพ็ญ ข้างแรม ไม่แจ่มใส
ดั่งพระพาย หยุดพัด สงัดใจ
ดั่งว่าไร้ ทิวา พาเมามัว
บอกได้ใหม เธอเป็นใคร ให้ฉันรู้
ใยซ่อนอยู่ เห็นเพียงเงา เลาสลัว
หรือเธอเป็น มัจจุราช น่าหวาดกลัว
ไม่รู้ตัว ไม่รู้หน้า ไม่สาใจ.
24 ธันวาคม 2544 10:19 น.
ณธีร์
ฝัน จงฝันเถิดน้อง .... หลับตา
ดี แน่พี่สัญญา .......... ต่อเจ้า
นะ น้องอย่ากังขา ..... พี่กล่อม
เธอ จักไม่พบเศร้า ... เรื่องร้ายใดใด
ฝัน เถิดน้องหลับตา
ดี ดังว่าพี่รับรอง
นะ เจ้าอย่าเศร้าหมอง
เธอ อย่าร้องพี่กล่อมไกว
ฝัน เถิดน้องจงนอน
ดี กว่าก่อนจงหลับไหล
นะ น้องจงเชื่อใจ
เธอ อย่าได้เป็นกังวล
24 ธันวาคม 2544 10:04 น.
ณธีร์
เห่เอย เห่ชะอำ
ใครชักนำให้มาชม
ฟ้าใสทะเลสม
คละคลื่นลมพรูพร่างพรำ
ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า
ทะเลข้าเป็นสีคล้ำ
ชะอำนะชะอำ
เกินเอ่ยคำจะชมชิม
พลาสติกสีสวยสวย
รูปสำรวยเนื้อนิ่มนิ่ม
เอียงอายแอบริมริม
นอนยั่วยิ้มบนหาดทราย
ปลาตายลอยล่องมา
ตาสบตาข้าใจหาย
ปิ้มว่าจะบ้าตาย
มาลอยชายเหมือนลองเชิง
ดูหรือมัศยา
ล่องลอยมากระเซอะกระเซิง
เที่ยวเตลิดเปิดเปิง
หลงระเริงเชิงชะอำ
เกยตื้น ณ ตีนข้า
สงสารปลาตายังดำ
ฝังเสียเถิดหมดกรรม
ทรายชะอำช่วยกลบกาย
กรวดน้ำทะเลอุทิศ
ให้ดวงจิตสู่สัมปราย
กายอยู่ริมหาดทราย
วิญญาณหมายสุขาวดี
สู่ทิพย์วิมานแมน
ดาวนับแสนส่องรัศมี
นิทราหลับฝันดี
เจริญศรีเถิดน้องเอยฯ
หน้าส่วนตัว
999
