18 ธันวาคม 2544 18:43 น.
ณธีร์
เรารักเขา เขาไม่รัก เหมือนหักอก
สุดช้ำฟก อกฉัน มันกลัดหนอง
ปองแล้วไม่ สมหวัง ดังที่ปอง
โอ้นวลน้อง โปรดอย่าทรมานเลย
ฉันรักเธอ เพียงไหน น่าจะรู้
แม่โฉมตรู โปรดอย่า เย็นชาเฉย
ฉันไม่เคย รักใคร มาก่อนเลย
พุทโธ่เอ๋ย เป็นความจริง อย่ากริ่งใจ
ขอวอนสาว เจ้าอย่า เบือนหน้าหนี
แม่คนดี ที่ฉัน เฝ้าฝันใฝ่
เธอคือคน ที่ฉันรัก ปักหทัย
ฉันคงตาย ถ้าไม่สม อารมณ์ปอง.
17 ธันวาคม 2544 20:52 น.
ณธีร์
จากเอ๋ย จากเพื่อน
แรมร้างเลือน เพื่อนไป ไกลกันก่อน
จวบจนซึ่ง ถึงครา จะมาย้อน
ร่ายบทกลอน วอนรัก สักวา
ถึงเอ๋ย ถึงเพื่อน
มิลืมเลือน เพื่อนแท้ แน่ดังว่า
ห่างกันไป เพียงกาย หากใจตรา
ตรึงอุรา เพื่อนรัก นักกลอนเอย ฯ
17 ธันวาคม 2544 19:55 น.
ณธีร์
พักตรงนี้ เถิดที่รัก พี่จักกล่อม
อย่าได้ตรอม ตรมโศก วิโยคศัลย์
เมื่อเหนื่อยนัก แท้ท้อ ต่อชีวัน
อกพี่นั้น พร้อมรองรับ ซับน้ำตา
พักตรงนี้ เถิดที่รัก พี่จักกล่อม
จงโน้มน้อม จิตคะเน สิเหน่หา
ผีเสื้อน้อย ปีกเบาบาง พราวพร่างตา
บินผ่านมา ขอเธออย่า บินผ่านไป
พักตรงนี้ เถิดที่รัก พี่จักกล่อม
บ้านนี้พร้อม ปรนนิบัติ พัดวีให้
บริการ ผีเสื้อน้อย ด้วยน้ำใจ
มอบดอกไม้ ให้ปีกบาง ได้ค้างแรมฯ
16 ธันวาคม 2544 23:31 น.
ณธีร์
โอ้อนงค์ ทรงศร ร่อนจากฟ้า
ปักหทัย ใจข้า อกแทบหัก
ให้แค้นคิด เจ็บจิต เพราะพิษรัก
แน่ตระหนัก ตรึงแน่น อยู่ยั่งยืน
โอ้ศรรัก หนักหน่วง ปักดวงจิต
สุดจะคิด ถอนให้หลุด สุดจะฝืน
แม้จะเจ็บ เพียงไหน ต้องกล้ำกลืน
มิอาจขืน ใจรัก และภักดี
โอ้ละหนา อานุภาพ แห่งความรัก
ได้ประจักษ์ แก่จิต ไม่คิดหนี
ชีวิตนี้ โอ้ที่รัก ฉันจักพลี
ให้คนดี น้องนาง จนวางวาย.
15 ธันวาคม 2544 23:16 น.
ณธีร์
.............................. จากเพื่อนถึงเพื่อน
จิตตามย้ำเตือน ....... ห่วงเพื่อนมิคลาย
เพียงรักเพราะรัก .... มิหักห่างหาย
แม้นไกลเพียงกาย ... มิวายอาดูร
.............................. จากเพื่อนถึงเพื่อน
มิร้างแรมเลือน ....... ห่วงเพื่อนมิสูญ
ใดเออเกลอแก้ว ...... สุขแผ้วซ้ำพูน
เพื่อเพื่อนจำรูญ ...... จักปูนจำเริญ
หน้าส่วนตัว
687
