23 กุมภาพันธ์ 2552 14:43 น.
ดอกบัว
แสงอุษาแย้มเยือนเพื่อนเงียบงาม
ในทุกยามสางรุ่งจรุงไสว
เปิดเปลือกตาเบิกโลกอรุณไฉไล
สำนึกไหวซึมซับกับสายลม
เสียงวิหคแซ่ซ้องมาร้องทัก
สายลมโบยสบัดพัดล้อมห่ม
ช่อชบาอรชรชวนเอื้องชม
คลี่กลีบโชว์แย้มโฉมโลมตาวัน
แสงอุษามาเยือนเหมือนให้คิด
ว่าชีวิตยังอยู่อย่าไหวหวั่น
บนเส้นทางชีวิตที่ยาวนั้น
โลกหมุนเวียนเปลี่ยนวันยังงามตา
เสียงนกร้องเยือนมาฟ้าสดใส
เสียงใบไม้แกว่งไกวแย้มอุษา
หมู่ผีเสื้อเริงรมย์ชมพนา
สรรพสัตว์หรรษาพาร้องเพลง
สายธารไหลรวยรินกลิ่นพฤกษา
โชยอ่อนอ่อนอ้อนพามาข่มเหง
ชงโคคลี่กลีบยวนชวนบรรเลง
นกขมิ้นครึ้นเครงมิเกรงกลัว
ครั้นยามสายสุริยาแรงกล้าเข้า
หมอกตอนเช้ารุ่งสางจางสลัว
ถึงหมอกจางฟ้าแจ้งคลายหมองมัว
โลกทั้งโลกสว่างทั่วพื้นพิภพ
คือธรรมชาติวาดเส้นเพ้นท์พื้นผิว
โลกหมุนริ้วเวียนวนมาบรรจบ
สลับร่ายแรงกรรมวิญญาณ์ภพ
มาบรรจบวัฏจักรสบวันวาย
18 กุมภาพันธ์ 2552 16:29 น.
ดอกบัว
วันเวลาหมุนครบกำหนดรอบ
ที่แม่มอบชีวิตลิขิตฝัน
เพาะบ่มรักเมตตาขยายพันธุ์
ให้ลูกนั้นได้เกิดกำเนิดมา
แม่ทนเจ็บเหน็บหนาวคราวอุ้มท้อง
แม่ปกป้องประคองครรภ์เติบกล้า
ถนอมลูกผูกจิตจนครบครา
กำเนิดมาเป็นลูกผูกสายใย
แม่ทุกข์ยากบากบั่นสรรค์งานหนัก
ผูกสมัครรักมั่นมิหวั่นไหว
หวงแสนหวงเท่าห่วงดั่งดวงใจ
ที่แม่ให้กับลูกทุกเวลา
พระคุณแม่ประมาณไม่สิ้นสุด
แม้สมมุติแผ่นดินทั่วแหล่งหล้า
เป็นหมึกก้อนละลายในธารา
แทนคุณค่ามิเปรียบมาแทบคุณ
พระคุณแม่นั้นยังมีอยู่มาก
ลูกขอฝากท้องฟ้าได้เกื้อหนุน
ลูกจะสร้างความดีให้การุณ
เพื่อเกื้อหนุนแม่สุขทุกภูมิไป
วาสนาลูกน้อยแสนด้อยค่า
กำเนิดมาหมดสิ้นแทนคุณได้
แม่จากลูกก่อนควรจะลาไกล
ลูกมิได้แทนคุณแม่หนุนมา
ขอฝากฟ้าฝากดินมหาสมุทร
กุศลลูกช่วยฉุดแม่เลิศหล้า
ขอแม่อยู่ภพภูมิเฉิดนภา
ให้แม่มีบุญญาพาร่มเย็น
14 กุมภาพันธ์ 2552 08:44 น.
ดอกบัว
ไม่คิดจะรัก
แต่ทึกทักฝากใจให้
ไม่คิดจะห่วงใย
แต่เพราะอะไรจึงอาวรณ์
มิคิดจะใส่ใจ
ความรู้สึกข้างในกับออดอ้อน
มิฝันจะเอื้ออาทร
หัวใจกับรอนรอนอยู่อย่างนั้น
สลักคำรักทั้งท้องฟ้า
มีค่า ฤา เท่านั่น
เขียนคำรักด้วยน้ำทะเลชั่วกัปกัลป์
ยังมิสรรค์ค่าได้ในใจนี้
เธอสูงสุดนะที่รัก
จะสลักให้หมดก็ใช่ที่
แม่ของฉันนั้นเลิศปฐพี
ค่ารักของแม่นี้มี ฤา ใครเทียบเทียม
4 กุมภาพันธ์ 2552 07:48 น.
ดอกบัว
โอบประคองสองแขนด้วยแสนรัก
สุดจะหักห้ามในหทัยนี้
รักสุดรักดวงใจเธอคนดี
ให้โลกนี้มลายมีคลายรัก
ฉันจะปลูกบานชื่นรับวันใหม่
ให้เธอได้ชื่นในซับใจฉัน
พร้อมจะร้อยมะลิช่อลาวัณย์
คล้องกำนัลก้มกราบสดับความ
ในฤดูวารวันแห่งความรัก
แจ้งกำกับเธอรับใจหวาบหวาม
รักของฉันคงอยู่ทุกโมงยาม
สดับความไขแสงแจงฟ้าดิน
ทุกอณูเนื้อความท่ามบอกกล่าว
แม้ว่าเราจำพรากคนละถิ่น
แต่ทรงจำเนื้อความในห้วงจินต์
สุดถวิลโหยหานิทราครั้ง
มัจจุราชพรากเธอไปไกลแสน
สุดอาลัยหวงแหนอย่างสิ้นหวัง
ยืนอยู่ได้ใจสู้กู้พลัง
แม้สิ้นหวังเดียวดายก็หมายทน
มือทั้งสองเธอกรองเฝ้าเห่กล่อม
คุ้มประคองเคียงข้างทางทุกหน
ไออกอุ่นโอบอ้อมยามร้อนรน
บันดาลดนหนาวคลายยามค่ำคืน
เธอสดับรับความท่ามฟากฟ้า
น้อมกายาก้มกราบพนาผืน
แผ่นดินทองรองรับรักยั่งยืน
ทุกค่ำคืนจิตแนบตลอดกาล
พระคุณแม่เลิศฟ้ามหาสมุทร
พระคุณแม่สูงสุดมหาศาล
พระคุณแม่เลิศกว่าสุธาธาร
ใครเปรียบปานแม่ฉันนั้นอย่าหมาย
รักอะไรไม่แท้เท่าแม่รัก
ผูกสมัครสายเลือดไม่เหือดหาย
อันรักอื่นประจักษ์ว่ารักคลาย
จืดจางง่ายไม่จีรังดั่งมารดา
แม้สิ้นร่างมิห่างย่างกายใกล้
ยังห่วงใยลูกน้อยคอยเมียงหา
เป็นวิญญาณเวียนวนเฝ้าลูกยา
ปรารถนาลูกนี้มีอุ่นไอ
อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง
รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย
ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน
ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา
ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน
อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน
น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร
แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง
ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง
ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป
ใช่เพียงอิ่มท้อง
ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น
อุ่นไอรัก อุ่นละมุน
ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน
26 มกราคม 2552 07:48 น.
ดอกบัว
จะกี่กาลกัปป์กัลป์ผ่านสมัย
จะยาวไกลกี่ภพไม่จบฝัน
จะเวียนเกิดเวียนดับกี่กัปป์กัลป์
ใจมิเปลี่ยนแปรผันไปห่างไกล
หัวใจเล่าเฝ้าขานผ่านรู้สึก
ยังผนึกหอมหวลอวลไสว
ยังมีทางช้างเผือกทอดยาวไป
ในหัวใจยังอยู่คู่รักนั้น
ทุกค่ำคืนเย้าหยอกบอกนวลแสง
ดาวแสดงบทเพลงแห่งรักนั่น
พริ้มรอยยิ้มอิ่มเอมไปกำนัล
ขอเธอนั้นผ่านทุกข์สุขทวี
พร้อมกระซิบสำเนียงเสียงแผ่วหวาน
ขอยอดขวัญนิทราให้สุขขี
จะบรรเลงเพลงรักบทกวี
ขอชีวีหลับฝันจันทร์โสภา
จะร้อยฝันด้วยไหมในสายหมอก
มีผีเสื้อเย้าหยอกมวลบุปผา
ช่อมาลีแย้มเยือนนวลนภา
ปรารถนาโอบล้อมกล่อมดวงใจ
ยามรุ่งสางทอแสงแห่งตาวัน
ขอเธอสบสุขสรรค์ของวันใหม่
หยาดน้ำค้างยอดหญ้าวับแววไว
ให้เธอใสสว่างกลางแสงเช้า
ดึกดื่นคืนนี้ ลมหนาวพัดโชยมา
ฉันมองไปที่ขอบฟ้า เนิ่นนาน
หน้าต่างห้องนอน
เปิดต้อนรับแสงพระจันทร์
แสงเดือนกำลังประชันแสงดาว
ก่อนหลับคืนนี้ใจฉันขอไปเจอ
พบเธอที่บนฟากฟ้าพร่างพราว
จะนอนหลับไหลในอ้อมแขนของดวงดาว
ให้เงาราตรีโอบล้อมหัวใจ
ไม่รู้ค่ำคืนนี้เมื่อเธออยู่ตรงนั้น
จะเห็นดาวดวงเดียวกันกับฉันไหม
สักครั้งที่เธอเห็นแสงดาวทอประกาย
ก็ยังเหมือนเราได้พบกัน
ดึกดื่นคืนร้าง น้ำค้างยอดหญ้าคา
ไหลลู่ลงมา สะท้อนแสงจันทร์
อยากหยุดเดือนดาว เก็บลมหนาวไว้นานๆ
เพราะเธอจะมา อยู่ในหัวใจ
ไม่รู้ค่ำคืนนี้ เมื่อเธออยู่ตรงนั้น
จะเห็นดาวดวงเดียวกัน กับฉันไหม
สักครั้งที่เธอเห็น แสงดาวทอประกาย
ก็ยังเหมือนเรา ได้พบกัน
ดึกดื่นคืนร้าง น้ำค้างยอดหญ้าคา
ไหลลู่ลงมา สะท้อนแสงจันทร์
อยากหยุดเดือนดาว เก็บลมหนาวไว้นานๆ
เพราะเธอจะมา อยู่ในหัวใจ
อยากต่อเวลา ค่ำคืนนี้ให้ยาวนาน
เพราะฉันมีเธอ อยู่ในหัวใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟดอกบัว
หน้าส่วนตัว
1924
