26 มิถุนายน 2551 19:10 น.
ดอกบัว
ขอได้โปรดรู้สึกระลึกคิด
ความคาดเดาเพ่งพิศมิเที่ยงแท้
แปลงสารพัดปัญหาชวนชะแง้
ต่างพ่ายแพ้ฝั่งฝันโศกโศกา
สิ่งที่ชอบหรือชังขอยั้งรู้
พินิจดูชอกช้ำกรำหนักหนา
บ้านผาสุขพ่ายยับกับเวลา
หรือชะตาบรรลุคุเป็นไฟ
อยู่สังคมเคารพกรรมสิทธิ์
ชี้สะกิดเฉาโฉ่วโก้ที่ไหน
เกรียรติยศเปรียบใบโรยร่วงไป
เมื่อถึงวัยเปลี่ยนกาลผ่านเวลา
ดูรอบบ้านใกล้ไกลไฟลุกฮือ
ทั้งกระพือพาพัดสุดเหว่ว้า
เศร้าสลดกำหนดกฏชาตา
เว้าวอนต่อเทวามาเกื้อกูล
ด้วยกุศลผลกรรมเคยนำพา
ขอจงได้เมตตามาเอื้อหนุน
ให้บ้านเราคู่ฟ้าค่าอดุล
โอบละมุนจุนเจือเชื้อประชา
มงคลดีสว่างดีฤดีรุ่ง
ด้วยจริยาใจมุ่งปรุงอุษา
ด้วยกายจิตชิดชอบกอบกิริยา
น้อมกายากราบกรานประทานพร
จิตที่ปรุงแต่ง
นะดินแดนกว้างใหญ่ในไพรสณฑ์
นภดลสว่างกระจ่างใส
มีนกน้อยร่อนเร่เห่ลมไกว
มีใบไม้พลิ้วไหวดอกไม้บาน
ไพรพนางดงามดั่งภาพฝัน
อัศจรรจ์ในแดนทั่วเขตขาน
สงบนิ่งถิ่นไทใฝ่เบิกบาน
ทุกโมงยามหมายปองผองร่มเย็น
มนุษย์เราเกิดมาแสนลำบาก
กว่าพ้นภาคกองทุกข์คลุกยากเข็ญ
พ้นวัฏจักรหลากตลบหลายประเด็น
ผ่านช่วงเป็นช่วงตายต่างหลายกาล
เพราะใจเราคิดค้นมิพ้นผิด
ให้ยึดติดสิ่งลวงมิล่วงผ่าน
จิตวกวนดั้นด้นกลหมู่มาร
ให้ร้าวรานกาลก่อนย้อนฤดี
เรือสำราญไหลร่นในวนเชี่ยว
ต่างคดเคี้ยววังวนมิโจนหนี
ติดกระแสลื่นไหลในนที
วิญญาณหยุดกับที่ไม่ลี้ไกล
เหมือนใจติดภาพหลอนมิร่อนจาก
หยุดชะงักอาวรณ์จนอ่อนไหว
ละนิวรณธรรมรำงับไป
แอบแนบใจมัจจุราชขาดปรานี
อิสระทางความคิด
แสงสูรย์จับขอบฟ้าพาวันใหม่
ให้สดใสมาเยือนเหมือนภาพฝัน
ฉายแสงทองพรายจิตพิศตระการ
ส่องกำนัลผ่านฟ้ามาแนบใจ
ธรรมชาติอาบนภางค์พร่างพนา
ยิ้มระรื่นชื่นพากับวันใหม่
ฟากฟ้ากว้างฟื้นฟูร่างภายใน
หล่อหลอมใจท่ามโลกที่วกวน
อิ่มไออุ่นประโลมยามตรมโศก
วิปโยคทางใจคลายสับสน
ยามเดียวดายทุกข์ท้อต่อกมล
แสงพรายดลกล่อมขวัญผ่านเวลา
ธรรมชาติสวยงามยามเชยชิด
ให้ดวงจิตผ่องใสหายเหว่ว้า
มวลมาลีพลีชีพละไมตา
ช่างรื่นรมย์เริงร่าคราชื่นชม
หมู่วิหคชวนคู่บินสู่ฟ้า
ร่อนถลาร่ายริ้วอย่างสุขสม
บรรเลงเพรงแผ่วหวานสราญรมย์
ต่างเกลียวกลมพลิ้วพร่างกลางพฤกษ์ไพร
อิ่มอบอุ่นแพรวพรรณในไพรกว้าง
นวลสร่างพาใจให้ผ่องใส
ช่อผการวยรินกลิ่นกำจาย
สุขหทัยซ่านไซร้นัยจินตนา
24 มิถุนายน 2551 19:40 น.
ดอกบัว
จ้องมองดาวกระพริบพราววิบไหว
มองด้วยใจฝันเพ้อละเมอหา
บางใครซึ่งอยู่โค้งสุดขอบฟ้า
ปรารถนาส่งใจไปเคล้าคลอ
ฝากดาวพรายชายแสงแรงใฝ่ฝัน
เก็บจำนรรจ์จากใจที่ไพร่เผลอ
ใครหนึ่งนั้นสร้างฝันคอยปรนเปรอ
จนฝันเพ้อใฝ่ปองครองชีวา
ขอแนบคำฝากให้คนไกลห่าง
มิลาร้างจากไกลยังใฝ่หา
ยังอยู่เคียงชิดใกล้มิโรยรา
ยังวับวาวกลางนภามิลาไกล
พร้อมส่งคำอธิษฐานจารกำหนด
ให้เธอหมดเหว่ว้าคราาอ่อนไหว
ขอสายลมคุ้มครองปกป้องกาย
เสกมนต์ไล้กล่อมเกลาเร้าคนดี
พร้อมกระซิบผ่านแสงแรงสะท้อน
ยามนิทราเธอนอนจงสุขขี
กล่อมปลอบขวัญฤทัยด้วยไมตรี
ยอดชีวีมีสุขทุกนิทรา
ขอดาวช่วยอวยชัยให้สำฤทธิ์
ขอนิมิตดาวพรายสมปรารถนา
ช่วยเติมเต็มความเหงาคนไกลตา
ขอสัญญาจะสร้างสิ่งดีงาม
22 มิถุนายน 2551 16:52 น.
ดอกบัว
กับหลายครั้งรู้สึกระทึกขวัญ
ในอัศจรรย์สัมผัสอันศักดิ์สิทธิ์
เพราะสัมพันธ์อบอุ่นกรุ่นสนิท
ที่เปลี่ยนจิตปันป่วนให้ชวนชม
ทั้งแช่มชื่นตรองพิศผลิตฝัน
กับผูกพันฟื้นฟูมิรู้ขม
ด้วยหัวใจอิงแอบเกี่ยวเกลียวกลม
ดุจต้องคมศรรักปักอุรา
ปราศจากหมู่เมฆเฉกวันก่อน
ศศิธรงามระยับจับเวหา
ไม่ร้อนหนาวผ่อนคลายสบายกายา
มิเหว่ว้าเมื่อเธอหันปรานี
เธอเปรียบดั่งประทีปส่องชีพช่วย
มาอำนวยนำทางสว่างวิถี
โดยเฉพาะชี้นำฉ่ำชีวี
แทรกรู้สึกไขคลี่ไร้จาบัลย์
อาจเป็นเพราะความหลังครั้งก่อนก่อน
ทุกทุกตอนลำดับเธอกับฉัน
จากความจำชัดแจ้งคล้ายแสงจันทร์
ตั้งแต่วันแรกพบสบสายตา
กับหลายครั้งรู้สึกซับไออุ่น
โอบละมุนจุนเจือแก้ปัญหา
ซึ้งอาทรอ่อนหวานผ่านนานา
กรุณาเปี่ยมแปล้อย่างแท้จริง
18 มิถุนายน 2551 14:36 น.
ดอกบัว
มีดวงใจหนึ่งดวงสุดหวงห้าม
มิมีใครยุ่มย่ามให้หมองศรี
จนมีเธอเข้ามาในชีวี
ความรู้สึกที่มีกับเปลี่ยนไป
ให้รู้สึกตึ๊กตั๊กเต้นในอก
ให้สะทกสะท้านเกิดสั่นไหว
เหมือนมีเธอซ่อนเร้นแฝงห้วงใน
ดั่งบรรเลงเพรงไล้เสียงดนตรี
ดูสิดูเต้นถี่และแน่นหนัก
ทั้งร้องบอกคำรักจนล้นปรี่
เอ๊ะ อย่างไรถึงเป็นเช่นฉะนี้
หยุดเสียทีคนดีเจ้าหัวใจ
ฉันถนอมตั้งนานจนป่านนี้
ไยเจ้าจึ่งเต้นถี่ให้หวั่นไหว
บอกสิบอกเจ้าเป็นเช่นกระไร
หยุดหวั่นไหวนะใจเจ้าคนดี
หนึ่งส่วนสองของใจมอบให้แล้ว
สี่ในห้าผ่องแผ้วแววสดศรี
หกในเก้าหมายปองผ่องโสภี
สองในสี่เพื่อฝันฉันมีเธอ
เจ็ดในเก้าหวงหึงซึ่งเพราะรัก
สองในห้าหวังปักปองเสนอ
สองส่วนสามหวังพร่ำคำบำเรอ
ส่วนที่เหลือใจเซอร์ๆให้...เธอครอง
15 มิถุนายน 2551 10:35 น.
ดอกบัว
เก็บความเศร้าคราวก่อนซ่อนในอก
น้ำตารินหลั่งหยดฉ่ำเป็นสาย
ไหลย้อนหยาดราดทรวงลงห้วงใน
ราดรดใจที่ช้ำย่ำกมล
ก่อนฝนตกฟ้ายังตั้งเค้าครึ้ม
ครางกระหึ่มปร้างเปรี้ยงเสียงดังขรม
เธอไม่กล่าวแปรผันปล่อยฉันซม
ด้วยอารมณ์อ่อนไหวตามใจตน
ถ้ารู้เธอกลับกลายง่ายอย่างนี้
ความไยดีไม่เหลือเผื่อเพียงหน
จะไม่รั้งไม่เหนี่ยวห่วงกังวล
คบแค่คนรู้จักเคยทักพอ
แต่รู้ก็ยับเยินสายเกินแก้
ถลำแดลึกไปไม่เหลือหลอ
สุดปวดร้าวอุราน้ำตาคลอ
จนใจท้อห่อเหี่ยวหมดเรี่ยวแรง
คาดไม่ถึงครึ่งในใจสนิท
ว่าถูกคิดหาญหักผลักหน่ายแหนง
เสียแรงรักถนอมมิเปลี่ยนแปลง
เหตุไฉนแกล้งทำให้ช้ำทรวง
หรือรักฉันขึ้นราหมดค่าแล้ว
ไม่มีแววหวานไหวไร้แหนหวง
หากเธอหมดรักมั่นผูกพันหน่วง
เชิญเร่ลวงแจกจ่ายรักหลายใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟดอกบัว
หน้าส่วนตัว
1097
