11 ตุลาคม 2548 12:44 น.
ดาวอังคาs
หอคอยแห่งนั้นฉันคอยรอ
ใครหนอ? เจ้าชายใจกล้าหาญ
รอคอยมารับนานนับนาน
ถูกขังดักดานผ่านล่วงมา
ด้วยฤทธิ์แห่งมนต์ที่ดลสาป
ต้องปราบอสูรยักษ์อารักขา
เข่นชีพให้ตายวายชีวา
จึงจะอิสรามนตราคลาย
วันหนึ่งเจ้าชายได้มาถึง
หวังซึ่งเคียงคล้องครองคู่หมาย
เดินฝ่ามิหวั่นอันตราย
แล้วปิศาจร้ายอวดกายพลัน
ปิศาจยักษาท่าผยอง
คำรามกึกก้องขึ้นขู่ขวัญ
พ่นไฟพวยพุ่งฟุ้งไอควัน
เข้ารุกโรมรันในทันใด
เจ้าชายตั้งท่าอย่างกล้าหาญ
สูงเชิงเชี่ยวชาญการเคลื่อนไหว
ตามองจดจ้องหลบว่องไว
เหวี่ยงดาบกวัดไกวไม่หวั่นเกรง
เป้าหมายหัวใจไอ้จอมหยาบ
ปักดาบเต็มแรงแทงตรงเผง
ปิศาจกรีดก้องร้องตะเบ็ง
ละเลงเลือดหลั่งทรุดร่างกาย
เจ้าหญิงเจ้าชายได้สบตา
ยิ้มร่าภิรมย์สมดั่งหมาย
วาดหวังเคียงกันจวบบั้นปลาย
แต่แล้ว! ฝันสลายมลายพัง!
ปิศาจเหวี่ยงตวัดก่อนขาดลม
กรงเล็บแหลมคมจิกจมหลัง
เจ้าชายทรุดดินสิ้นกำลัง
บาดแผลเกินยั้งจะยังชนม์
คนที่รอคอยก็คล้อยจาก
น้ำตาไหลพรากชะรินหล่น
ตั้งเป้าหมายใหม่ไม่จำนน
จากพ้นกำแพงด้วยแรงใจ
บัดนี้เจ้าชายก็ตาย__
จะรอเนิ่นช้าถึงคราไหน
จำต้องตามหาออกคลาไคล
อยู่แห่งหนใดเจ้าชายเอย
5 ตุลาคม 2548 21:25 น.
ดาวอังคาs
หมูร้อง "อู๊ด-อู๊ด" เดินกรูดหนี
"ขอเถิดโปรดทีขอชีวิต
เกิดมาเป็นหมูใยกูผิด"
จึ่งมารานริดคิดเชือดกิน
โค-ควาย ร้อง "มอ" ข้าขอชีพ
ยกกีบยอกรก่อนดับดิ้น
ข้ามาร้องทักรักชีวิน
มานุษย์อร่อยลิ้นข้าสิ้นลม
ไก่ร้อง "กระต๊าก" ไม่อยากตาย
ผู้คนใจร้ายเชือดไก่ต้ม
เกิดมารอคอยรอยมีดคม
กราบก้มประณตโปรด "เมตตา"
เป็ดร้อง "ก้าบ-ก้าบ" กราบแทบตัก
"ท่านรักชีวิตไม่ผิดข้า
ใยจึงลงทัณฑ์บั่นชีวา"
จึงเว้าวอนว่า "อย่าฆ่าแกง"
คนร้อง "โอยอ๋อย" โดนสอยร่วง
เฉกปวงสรรพสัตว์ทุกหนแห่ง
ข่าวเช้ารายวันอันรุนแรง
เฝ้าแฝงคอยห้ำคิดทำลาย
"กินเจ-ศีลอด" งดกินเลือด
ฆ่าฟันดุเดือดจงเหือดหาย
ห้ำหั่นเหี้ยมโหดขอโปรดคลาย
"คน-สัตว์" ต้องตายเพื่อใครกัน
2 ตุลาคม 2548 22:25 น.
ดาวอังคาs
เหตุใดตะวันมั่นคง
ไม่เคยลืมหลง
อวดองค์เมื่อยามทิวา ?
เหตุใดคลื่นในธารา
ยังคงซัดซ่า
พัดพาลูบหาดเป็นฟอง ?
เหตุใดนกเปล่งทำนอง
ส่งเสียงขับร้อง
กู่ก้องเพลิดเพลินจิตรา ?
เหตุใดดวงดาวบนฟ้า
สะท้อนแสงมา
สู่ตาของข้ายามยล ?
เหตุใดหัวใจสับสน
จังหวะวกวน
อึงอลเต้นตูมตื้นตัน ?
เหตุใดเราจึงหลับฝัน
ทุกคืนทุกวัน
ในนั้นมีเธอเรื่อยมา ?
เรื่องราวต่างต่างนานา
รอบกายกายา
ปัญหาที่ข้าคว้าไขว่
บางเรื่องก็ตอบไม่ได้
ฉันไม่เข้าใจ
เมื่อไรคำตอบจะมี ?
เหตุใดน้ำตาล้นปรี่
ไม่หมดเสียที ?
คืนนี้ฉันคิดถึงเธอ
29 กันยายน 2548 22:16 น.
ดาวอังคาs
เคยตราตรึงซึ้งค่าหาใดเปรียบ
ยกเธอเทียบเป็นแก้ววาวแววใส
รักที่สุดทุ่มตัวทุ่มหัวใจ
สิ่งมอบให้ที่งดงามใช่ความลวง
ถึงไม่เคยร่วมกันผูกสัญญา
แต่ใช่ว่าหัวใจไม่แหนหวง
เธอผู้มารดน้ำฉ่ำในทรวง
เธอผู้มาพ้นล่วงตลอดกาล
สิ่งสำคัญของเราวันเก่าก่อน
ยังคงซ่อนสุดใจไว้ฝันหวาน
เรื่องดีดีร่วมทำจำเนิ่นนาน
เป็นวันวานผ่านไปไม่กลับมา
เคยทำใจไว้เผื่อเมื่อถึงวัน
ถึงกระนั้นยังเศร้าร้าวเจียนบ้า
ชะเปื้อนแก้มสุดถวิลรินน้ำตา
เกินปัญญาคืนชิดคอยติดตาม
ในคำตอบแห่งใจได้มาถึง
เพลงสุดซึ้งร่วมฟังตั้งคำถาม
สิ่งสำคัญหมดไปไม่ติดความ
นี่คือยามห้วงรักที่จากไป
27 กันยายน 2548 15:28 น.
ดาวอังคาs
ดั่งมนต์ร้ายเป่าต้องผองมนุษย์
สิ่งอันใดยื้อยุดฉุดให้หลง
อานุภาพแรงฤทธิ์ยากปลิดปลง
มุ่นพะวงภาพลวงสร้างบ่วงใจ
ปากอวบอิ่มเนินนมระดมย้ำ
โหมกระหน่ำคุโชนร่างโอนไหว
เฝ้ากอดรัดรุกโรมเร่งโหมไฟ
ใจเต้นตื่นลื่นไหลใคร่อารมณ์
ยังลุ่มหลงหยดหยาดอำนาจราค
ล้นความอยากจึงสำลักเพราะหมักหมม
ยิ่งนานวันยิ่งยากทิ้งดำดิ่งจม
เหมือนอาคมหลอมรัดรึงมัดตรึงกาย
ลืมตาตื่นจากฝันอันยวนยั่ว
ความเมามัวที่พอกพูนสูญสลาย
เท่าทันเลศลวงเล่ห์เพทุบาย
บ่วงราคร้ายที่รุกล้ำกำหนดคน
หน้าส่วนตัว
1983
