25 มิถุนายน 2548 01:58 น.
ดาวอังคาs
สลับทับเขาซับซ้อน..........................สอยดาว
หมอกชุ่มพรูพรมขาว.......................พร่างพริ้ว
ถึงยามค่ำดาวสกาว..........................คือดั่ง นามเฮย
ลมเฉียดเบียดร่างริ้ว........................สะท้านไหวกาย
เคยคายโคลงขีดไว้...........................บทเดียว
ย้อนกลับอ่านเฉลียว........................ก่อนนั้น
จิตชมชื่นดอยเขียว..........................เคียงหล่อน
วาระอันแสนสั้น...............................ค่ำนี้ไร้ดาว
มือในมือจับไว้.................................มั่นคง
เกรงหวั่นเจ้าล้มลง...........................ชอกช้ำ
เหยาะย่างถิ่นแดนดง.......................เคียงไหล่
ลิ้มภาพแสนสุขล้ำ............................คู่เคล้าภิรมย์
ก่อไฟทำกับข้าว...............................ค่ำคืน
เร่งรุกไฟรุนฟืน................................โชติเชื้อ
ต้มบะหมี่ซองกลืน...........................ยังอร่อย
พิศหล่อนก็ช่วยเอื้อ..........................ทุกมื้อหวานคำ
คืนนั้นดาวพร่างฟ้า..........................สมจินต์
ตามจิตเราถวิล................................ฝ่าด้น
ตระกองคู่โบยบิน.............................ตามหมู่ ดาวเฮย
วันที่ได้ผ่านพ้น................................สะอื้นท้าวความ
เจ่าจุกห้องเหลี่ยมเพ้อ......................ลำพัง
ไหลล่องมวลความหลัง.....................สะท้อน
น้ำตาลู่เกรอะกรัง............................บ่บอก ใครนา
ยิ้มสุขแต่ขังร้อน..............................บ่มไว้ห่อนลืม
ราววันเดือนผ่านพ้น........................ยากเย็น
เงยพักตร์พบจันทร์เพ็ญ..................น่านฟ้า
ดวงเดียวดั่งเคยเห็น........................บนยอด ภูเอย
แต่ขับแสงอ่อนล้า............................บ่คล้ายเดียวกัน
20 มิถุนายน 2548 23:02 น.
ดาวอังคาs
ผละกายเหงื่อไคลไหลซับร่าง
พิศนางนวลน้องนอนพริ้มไหว
ปลดราครุมเร้าเร่าพอใจ
สำนึกตรึกให้ใจโดนตี
อาบน้ำชำระหลับตาคิด
กูผิดก็รู้ดูบัดสี
สาวนั้นมีคู่อยู่รู้ดี
อเวจีคอยท่าแร้งการุม
ตราบาปสาปอกนรกแตก
ต้องทนขนแบกแทรกไฟสุม
หย่อนตัวกลั้วใกล้อบายภูมิ
ปล่อยกามควบคุมกุมวิญญาณ
คราวนี้สุดท้ายทำใจมั่น
ต้องห่างดวงขวัญอันแสนหวาน
หนามงิ้วลิ่วแว้งแทงดวงมาน
นงคราญขวัญแก้วขอแจวจาง
ลื่นไหลไล้สบู่ถูกายา
มือใครยื่นมาจากด้านหลัง
สะดุ้งตกใจไม่ระวัง
มือน้อยเรียวบางของนางนวล
ประกบติดหลังฝังตูมเต่ง
มือเร้าบรรเลงเล่นผันผวน
กลีบมัดทุกกล้ามหวามเย้ายวน
ลื่นลู่สบู่ชวนม้วนรวมกาย
พลิกกลับขยับร่างต่างจ้องหน้า
ผมตรงเคลียบ่าดวงหน้าใส
ผลิยิ้มมุมปากยากห้ามใจ
แนบก่ายดวงโฉมก้มคลึงเครา
ปล่อยให้ไหลตามกามกำหนด
ระยางเลี้ยวลดโชติไฟเผา
เสี้ยวสวรรค์ห้วงเดียวเกาะเกี่ยวเอา
โหมเร่าร้อนแทรกแตกละลาน
สำนึกหายวับลับล่วงไป
ข้าพร้อมพลีกายไม่คิดต้าน
ความลับสองเราเนาเนิ่นนาน
ลิ้มรับบาปหวานกันสองคน
20 มิถุนายน 2548 21:10 น.
ดาวอังคาs
เทพบนฟ้าบอกข้าก่อนมาเกิด
ปฏิบัติตามแผนเถิดประเสริฐผล
จงกลายร่างดังหมาน้อยคอยซ้อนกล
จับแม่มดสัปดนมาลงทัณฑ์
ยายนี่แสบแยบคายมากลายร่าง
เป็นนางฟ้าสวยสะอางดั่งความฝัน
ปลอมปนมาแล้วทำซ่าอันธพาล
ชอบเคาะหัวคนนู้นนั้นที่มันปอง
ข้าขอเสกให้เจ้ากลายเป็นหมา
หากใครมาเคาะหัวเจ็บเทพนิ้งหน่อง
ขอให้ตัวของมันน้ำตานอง
เพราะต้องกลับลับละล่องร่างของเดิม
จงไปเถิดรีบไปโลกมนุษย์
จงไปหยุดความระห่ำกำแหงเหิม
แม่มดร้ายชื่อไอซ์หนอขอคอนเฟิร์ม
เอาล่ะเริ่มลงมือได้ในบัดดล
บัดนั้น เชิด........
19 มิถุนายน 2548 13:49 น.
ดาวอังคาs
เงาทะมึนครอบคลุมฟ้ามหากาฬ
ถึงคราวโลกสั่นสะท้านต้านบ่ไหว
มะเมื่อมคล้ำดำประดามหาประลัย
ก่อกำเนิดเกิดกายใจสะพรึง
อุกาบาตฟาดโลกาคราเมื่อก่อน
กลับซุกซ่อนชีพข้างในไว้ติดขึง
สะสมวันเวลาผ่านมาจึง
เผยอวดร่างห่างติดตรึงซึ้งใครใคร
ออกหากินไล่ล่าอาละวาด
แม่ฟันฟาดสะบัดฤทธิ์มิตรหนีหาย
จำใบหน้าให้ดีลี้ให้ไกล
จุดเด่นให้ดูดีหนาตากับฟัน
แจ้งนาซ่าช่วยมาจับไปที
เธอคนนี้น่ากลัวล้ำยามโมหัน
ถ้านาซ่าไม่ว่างก็ช่วยวาน
ศรีธันญาถ้าสงสารรับนางที
19 มิถุนายน 2548 03:30 น.
ดาวอังคาs
มนุษย์หมาบ้า
ร้องโหยหวนคืนค่ำยามจันทร์เพ็ญ
เพียงพิศเห็นต้องเผ่นหนีลี้ห่างหาย
กึ่งมนุษย์กึ่งปีศาจปาดน้ำลาย
หน้าละม้ายคล้ายใครในบางคน
เป็นเวรกรรมคอยซ้ำฟาดแต่ชาติไหน
ต้องจำแลงแปลงร่างกายในบางหน
ปกปิดซ่อนห่อนใครรับทราบตัวตน
คงเวียนวนค้นเล้าไก่ในค่ำคืน
ในคำชมของตัวเจ้าไม่เข้าใจ
ทำเอื้อนเอ่ยเพื่อนรักหมายให้ใจชื้น
ซุ่มแอบโพสต์โจทย์ตัวร้ายหมายตีคืน
โต้ทันควันไม่ทันตื่นฟื้นอาการ
นี่หรือที่สะสมแค้นไว้แน่นอก
มาตอบชกหมกฝีมือหรือเปล่าท่าน
จะออกหมัดจัดจัดหน่อยอย่าปล่อยนาน
เดี๋ยวไอ้หนุ่มดาวอังคาsพาลจะเซ็ง
หน้าส่วนตัว
1177
