11 เมษายน 2548 00:34 น.
ดาวอังคาs
ดูเหตุการณ์ผ่านพ้น.......................ฟอสซิล
ก่อนเก่าในธรณิน..........................โลกนี้
กำเนิดเกิดชีวิน.............................ไหลล่อง มานา
หวั่นมนุษย์ทำป่นปี้........................ล่มเกลี้ยงหมดพันธุ์ ฯ
วิวัฒนาการนานมาพ้น
สืบตัวตนชีวิตเรามาทางไหน
อ่านกันหนาฉันจะสาธยาย
อันหลากหลายค้นพบได้จากฟอสซิล
สี่พัน หกร้อย ล้านปีก่อน (4,600 - 590 ล้านปี)
โลกเย็นลงผ่อนร้อนเกือบหายสิ้น
ในยุคนี้อ๊อกซิเจนทั่วธรณิน
ยังไม่มีให้คุ้นชินดั่งปัจจุบัน
ก่อกำเนิดแบคทีเรียชนิดแรก
มีขึ้นแทรกสาหร่ายเขียวเปล่งสีสัน
พืชทะเล มีหนอน ได้เห็นกัน
แมงกระพรุนเหล่านั้นเกิดยุคนี้
ห้าร้อยเก้า สิบล้าน ปีก่อนนั้น (590 - 505 ล้านปี)
สัตว์มีสันหลังเกิดตามวิถี
เห็นตามมหาท้องสมุทรทะเลมี
สัตว์พวกหอยเกิดชีวียุคนี้นา
ห้าร้อยห้า ล้านปีถอย คล้อยกระหวัด (505 - 438 ล้านปี)
กำเนิดสัตว์มีเปลือกหุ้มตัวแน่นหนา
มีสันหลังเวียนว่ายคล้ายกับปลา
แต่ไม่มีครีบหน้าขากรรไกร
สี่ร้อยสาม สิบแปดล้าน ปีพบได้ (438 - 408 ล้านปี)
ปลามีครีบขากรรไกรว่ายเฉิดฉาย
ปะการัง และ แมงป่องทะเล เยื้องกราย
พ้นขึ้นบกมีพืชไม้ได้เห็นยล
สี่ร้อยแปด ล้านปี นานผ่านมา (408 - 360 ล้านปี)
พบเห็นปลาได้มากมายทะเลหน
เริ่มมีแล้วตัวแมลงบินซุกซน
และเริ่มต้นสัตว์ครึ่งคามน้ำและดิน
ย้อนสามร้อย หกสิบล้าน ปีพ้นมา (360 -286 ล้านปี)
มีไม้ป่าเป็นที่มาของถ่านหิน
ปัจจุสมัยเราพบได้ในแผ่นดิน
ต้นกำเนิดเกิดชีวินป่าพงไพร
มีวิวัฒนาการในคาบนี้
สัตว์ครึ่งน้ำครึ่งธรณีเลื่อนกายไหล
เกิดเป็นสัตว์เลื้อยคลานผ่านคลาไคล
บนดินได้จรไปในแดนดง
สองแปดหก ล้านปีนาน ที่ผ่านมา (286 - 248 ล้านปี)
อากาศเย็นลงอีกคราฝ่าฝุ่นผง
สัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำเริ่มลดลง
และยังคงเพิ่มจำนวนสัตว์เลื้อยคลาน
พบพืชใหม่เห็นได้ในคาบนี้
พบใบเฟิร์นเขียวขจีสืบลูกหลาน
พบต้นสนยืนต้นตระหง่านลาน
สัตว์มากมายได้สูญพันธุ์ในยุคนี้
สองร้อย สิบสาม ล้านปีก่อน (213 -144 ล้านปี)
อากาศร้อนอีกครั้งตามวิถี
ไดโนเสาร์ ขับเคลื่อน เกลื่อนปัถพี
สัตว์เลื้อยคลานผ่านชีวีเป็นนกบิน
หนึ่งสี่สี่ ล้านปี ย้อนกลับไป (144 - 65 ล้านปี)
พบพืชไม้มีดอกอวดโฉมฉิน
อุกกาบาตฟาดฟันพลาญชีวิน
ไดโนเสาร์ตายสิ้นหมดสูญพันธุ์
หกสิบห้า ล้านปี ถอยวันคืน (65 - 55 ล้านปี)
มีอากาศอุ่นและชื้นดกดื่นสัน
ด้วยดอกไม้นานาอวดประชัน
มีแมลงผสมพันธุ์ดอกพราวพราย
ห้าสิบห้า ล้านปีกว่า บนโลกกลม (55 - 38 ล้านปี)
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเร่งขยาย
สัตว์ตระกูลลิงจ๋อกำเนิดกาย
ก็เกือบใกล้ได้พบคนบนดินดอน
สามสิบแปด ล้านปี ที่ผ่านมา (38 - 25 ล้านปี)
สัตว์เลี้ยงลูกนมมารดายุคแรกก่อน
หายสูญพันธุ์หมดสิ้นละทั้งนาคร
มนุษย์วานรก็กำเนิดเกิดเห็นกาย
ยี่สิบห้า ล้านปี ผ่านหนหลัง (25 - 5 ล้านปี)
อากาศเย็นลงอีกครั้งไล่ร้อนหาย
ลดจำนวนมวลป่าร่อยน้อยลงไป
สัตว์มีกีบกำเนิดกายในนาคร
ย้อนไปห้า ล้านปี ผ่านย้อนยุค (5 - 2 ล้านปี)
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมากสลอน
ช่วงที่สุดความหลากหลายในดินดอน
เริ่มสะท้อนมวลชีวิตติดโลกา
สัตว์ส่วนใหญ่หน้าละม้ายคล้ายตอนนี้
ไม่ค่อยมีการเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่หนา
ในทะเลเห็นสัตว์ก็คือปลา
อันครบถ้วนดั่งมัจฉาปัจจุบัน
สองล้านปี ที่ผ่าน มานานแสน (2 ล้านปี - 10,000 ปี)
ยุคแร้นแค้นน้ำแข็งพราวหนาวแสบสันต์
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเริ่มสูญพันธุ์
เสื้อเขี้ยวดาบ แมมมอธ นั้นนั่นตัวอย่าง
เกิดมนุษย์ในช่วงแรกดั่งเคยเรียน
เป็น โฮโม เซเปียนส์ วิวัฒน์หลัง
เริ่มยืดตรงเป็นโครงกายย้ายเยื้องย่าง
มือก็ว่างใช้จับถือเหล่าอาวุธ
หมื่นปีก่อน ย้อนกลับ ไปดูเหตุ (10,000 ปี - ปัจจุบัน)
มนุษย์สร้างสังคมเกษตรในที่สุด
รวมกลุ่มเป็นอารยธรรมสังคมมนุษย์
ก็เรื่องโรจน์เร่งรุดครองโลกา
เราคือคนที่อยู่ในช่วงนี้
ถ้าอีกหลายล้านปีในข้างหน้า
อาจเกิดมีชีวิตที่แปลกตา
หมดยุคคนแล้วหนาก็เป็นได้
สืบจาก อดีต ที่ผ่านพ้น
ระลึกตนสะท้อนก่อนจะสาย
ร่วมพล่าผลาญทรัพยากรให้หมดไป
อาจสูญคนได้เร็วไวกว่านี้นา
จบแล้วครับกลอนยาวกล่าวขอบคุณ
วินทร์ เลียววาริน สนับสนุน ในเนื้อหา
ปลาที่ว่าย ในสนามฟุตบอล อ่านผ่านตา
จับแปลงมาพามวลคำทำเป็นกลอน
8 เมษายน 2548 00:52 น.
ดาวอังคาs
สวัสดีความเหงาไอ้เพื่อนเก่า
เป็นไงบ้างเล่าเจ้าเพื่อนบ้า
ไม่เจอะไม่เจอหลายเพลา
สบายดีหรือว่าเป็นอย่างไร
พาใครมานั่นช่างสวยนัก
ไหลลงพรากพรากเป็นทางไหล
อ๋อ! หยดน้ำตานั่นยังไง (T_T)
โตขึ้นมากมายไม่ทันดู
ขอโทษตอนนี้ชักเลอะเลือน (ว่ะ)
ได้เจ้าเป็นเพื่อนเป็นคู่หู
มาเหมาะจริงจริงนะเพื่อนตู
อย่างกะว่ารู้อยู่ลำพัง
ก็เรื่องราวเดิมนั่นแหละว้า!
ปัญหาเก่าเก่าเหมือนหนหลัง
ขอโทษครั้งก่อนหล่อนทำพัง
ขับไล่เจ้าดั่งสุนัขจร
อย่ากลัวเลยเกลอเธอไม่อยู่
ที่รู้คือคงจะไม่ย้อน
ไม่ต้องไปแอบหนีซุกซ่อน
คืนนี้มานอนกับฉันนะ
ไม่เจอกันนานก็คิดถึง
คะนึงเพื่อนก็บึ่งมาหา
ขอกอดซักนิดนะเพื่อนยา
แลเจ้าน้ำตาช่วยข้าที
ความลับ! อย่าบอกมันนะเพื่อน ๆ จริง ๆ แล้วผมไม่อยากเจอมันเลย จะโผล่มาหา
พระแสงของ้าวทำไมก็ไม่รู้ ถ้าไม่มีใครมาไล่มันไปเหมือนหนเก่า ซักพักพอผมเบื่อมัน แล้วจะไล่มันไปเอง เดี๋ยวจะไปเลี้ยงข้าวมันหน่อย ขอตัวล่ะครับ.......
5 เมษายน 2548 23:32 น.
ดาวอังคาs
ฟืดฟาดยังชีพไว้...................อ๊อกซิเจน
ในโลกคอยประเคน...................ท่วมท้น
หาจะใช่กฏเกณฑ์.....................เกิดชีพ อื่นนา
อื่นอื่นอีกมากล้น........................ดั่งนี้ตามกลอนฯ
อย่าวางฐานการกำเนิดจากมนุษย์
ตำแหน่งสุดเลวร้ายชีพเกิดได้
จะสุดหนาว สุดร้อน อย่าตกใจ
สาธยายให้รู้มาดูกัน
+- >ชีพชั้นต่ำพบในแอนตาร์กติกา (Antarctica)
+-> พบชีวาจากอุกาบาตอังคารสถาน
+- >แบคทีเรียติดไปกับอวกาศยาน
ไปปล่อยหว่านบนดวงแขกลับแผ่โต
+- >น้ำพุร้อนยังช้อนพบแบคทีเรีย
+- >ทะเลกรุ่นดังไฟเลียร้อนอักโข
ยังมีสัตว์ทะเลลึกคึกว่ายโชว์
ไม่ได้โม้ที่ฮาวายบรรยายแจง
+- >บางชนิดคงจะชอบกับความเย็น
มีหนอน (Hesiocaeca methanicola) เร้นหลืบเล่นมีเทนแข็ง
อยู่ดิ่งล้ำใต้สมุทรลึกสุดแรง
ห้าสามศูนย์ เมตร (530 m.) ไร้แสง จะแทงลง
+- >ดูง่ายง่ายใกล้ใกล้เราเจ้าต้นไม้
ยืนชีพได้ คาร์บอนไดฯ (Carbon dioxide) ในควันผง
สูดยืนต้นสบายสบาย ถ้าคนคง
จะมึนงง งันง่อย หงอยหมดแรง
กำเนิดแผกแตกต่างจากมนุษย์
เรื่องราวสุดน่าสนใจได้แสวง
คงไม่เบื่อก่อนหนามาแสดง
มาแจกแจงแฝงเรียงถ้อยเป็นร้อยกรอง
ขอฝากเรื่องสุดท้ายให้ได้คิด
พรหมลิขิตชีวิตมนุษย์ผอง
บางความเชื่อนั้นเขาว่าจุลละออง
ละลอยล่องจากท้องฟ้ามหาชัย
ทรากแห่งเกลียวเกี่ยวคู่ดีเอ็นเอ (DNA : Deoxyribonucleic Acid)
ลอยเค้เก้ซากตกค้างมาทางไหน
อารยะธรรมดวงดาวเก่าเฝ้าเกิดใหม่
ลอยมามาไกลสุดโขถึงโลกา
ช่างพร้อมสรรพกับการก่อกำเนิด
อุณหภูมิช่างบรรเจิดไร้ปัญหา
สารประกอบรอบรอบตนด้นนำพา
เป็นที่มาแห่งชีวาบนโลกเรา
ที่มางานนี้ของคุณ วินทร์ เลียววาริณ ครับ
+++ ปลาที่ว่ายในสนามฟุตบอล+++
กะว่าจะอ่านรวดเดียวจบ แต่พอเจอที่น่าสนใจก็อดไม่ได้
3 เมษายน 2548 16:51 น.
ดาวอังคาs
เจ้าเด็กยิวชาติเชื้อ...............เยอรมัน
ขรึมเงียบบ่เท่าทัน....................เพื่อนพ้อง
ทำพ่อแม่โมหัน........................ไยไม่ จำนา
ผันใหญ่คนแซ่ซ้อง....................พลิกด้าวไอน์สไตน์ ฯ
ย้อนพาท่านกลับไปถอยร้อยกว่าปี
เป็นเรื่องที่อยากบอกไว้ใคร่บอกขาน
ณ เมืองอูล์ม (Ulm) ตอนใต้ในเยอรมัน (Germany)
บังเกิดเด็กพ้นจากครรภ์มาหนึ่งคน
เจ้าเด็กน้อย ชื่อ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ (Albert Einstein)
เป็นเด็กชายชอบเก็บตัวไม่ค่อยสน
ในเรื่องราวทุกทั่วปิดตัวตน
จึงส่งผลให้เรียนช้ากว่าใครใคร
พ่อของเขาคิดว่าง่าวเจ้าช่างโง่
จึงแจ้นโร่ไปหาครูผู้หัวใส
มาสอนสั่งถึงยังเหย้าให้เข้าใจ
ในบทเรียนอันมากมายให้ท่องจำ
สองขวบครึ่งขึงขังยังไม่พูด
พอเริ่มหลุดปากได้ก็พูดซ้ำ
หนึ่งประโยคก็พูดย้ำซ้ำสองคำ
พ่อระกำแม่ระย่อท้อลูกชาย
ในสายตาของเด็กน้อยคนนี้
มีเรื่องที่นึกขำคิดไฉน
ตอนพ่อแม่มีลูกสาวเกิดมาใหม่
แกบอกว่า ล้ออยู่ไหน เด็กคนนี้
อันของเล่นเลือกเฟ้นที่ชอบชอบ
หุ่นประกอบยนต์กลไกใจสุขขี
อีกหนึ่งสิ่งพ่อทิ้งไว้พลิกชีวี
คือ เข็มทิศ ที่คอยชี้ทิศอุดร
ใจตื่นเต้นเห็นพุ่งแต่ทางเหนือ
ได้เข็มทิศมิรู้เบื่อดั่งผู้สอน
อันวิชาในโรงเรียนช่างง่วงนอน
ครูควักค้อนเด็กคนนี้ไม่ไหวเลย
เจ้าน่าเบื่อ คือฉายาเพื่อนตั้งชื่อ
เจ้าซื่อบื้อเล่นคนเดียวเพื่อนพาเฉย
เขาเกลียดกฏที่คร่ำเคร่งชอบเมินเลย
ถูกยกเอ่ยคำติฉินยินทุกวัน
คะแนนสูงในวิชาเรขาคณิต
คำนวนคิดชอบสุดโปรด แต่พลิกผัน
วิชาอื่นไม่ได้ความตามไม่ทัน
ทำหัวสั่นหัวคลอนห่อนสนใจ
เอาว่าฉันคงทิ้งไว้แค่วัยนี้
ผันมาแล้วเป็นร้อยปีท่านทิ้งไว้
ทฤษฎีสัมพัทธภาพอันยิ่งใหญ่
รุ่นหลังใช้ศึกษาต่อมานาน
อัจริยะใช่จะเรียนแต่ในห้อง
การทดลองกลางทุ่งหญ้าไม่น่าขัน
ดูอย่างท่านไอน์ไสตน์ได้เห็นกัน
จินตนาการ สำคัญ กว่าปัญญา
***หมายเหตุ บางตำราออกเสียงเมือง อูล์ม ว่าเมือง โฮล์ม
หนังสืออ้างอิง
- ข่าวสด Section หลากหลาย 07/03/48
- Readers digest 04/48
2 เมษายน 2548 01:39 น.
ดาวอังคาs
ยกข้อมือเปล่าว่างช่างเก้อเขิน วันว่างเปล่าผ่านมายังพะวง
วันนี้เกินห้าครั้งยังยกพิศ วันนี้ปลงหลายครั้งยังฉุกคิด
เข้าร้านซ่อมเครื่องนั้นมันวิปริต ปล่อยไปไม่หยุดคงวิปริต
เคยชินมาเป็นนิตย์ติดเวลา หายไปแล้วความใกล้ชิดร่วมเวลา
นี่กี่โมงกี่ยามยังยกดู เวลานี้เคยกลับบ้านด้วยกัน
ทั้งที่รู้แต่ก็ลืมยังมองหา เธอกับฉันรถเมล์สายเจ็ดห้า
ข้อมือเปล่าเบาไร้นาฬิกา เวลาที่เคยนั่งมองจ้องตา
ใต้สำนึกนำพาให้มองแล ยังติดอยู่ห้วงเวลาจมภวังค์
ถึงที่ร้านเฮียบอกเสียใจด้วย วันนั้นเธอบอกว่าเสียใจ
เครื่องคุณม้วยตายแล้วเกินจะแก้ ให้ปล่อยไปเวลาอย่าไปฝัง
ซื้อเรือนใหม่เหมาะกว่าเป็นดีแท้ คิดไม่พ้องแผกกันจำต้องพัง
เฮ้ย! ไม่แฟร์คู่มาแต่นานเนา เป็นความหลังสาดมาน้ำตาพราว
ยกข้อมือว่างเปล่าเป็นอาทิตย์ ใช้ชีวิตว่างเปล่าเป็นอาทิตย์
หงุดหงิดยังคุ้นชินเรื่องราวเก่า หงุดหงิดยังคุ้นชินเรื่องราวเก่า
เดือนผ่านล่วงมาชักซาเบา เดือนผ่านล่วงมาชักซาเบา
ซักวันหนึ่ง แล้วเรา ก็....จะลืม.. ซักวันหนึ่ง แล้วเรา ก็....จะลืม..
หน้าส่วนตัว
1037
