15 พฤษภาคม 2548 14:05 น.
ดาหลา & ปะการัง
เดินด้วยกัน เกี่ยวก้อย คล้องดวงจิต
ในแนบชิด กายไม่ห่าง เธอรู้ไหม
โลกใบเล็ก สร้างรังรัก ที่ผูกให้
สองดวงใจ เติมเต็ม ต่อความหมาย................
เคยจับมือ เกี่ยวก้อย คล้องกายเกี่ยว
แต่แล้วเลี้ยว ลดไป ใจฉันหาย
เคยเคยเคย เดินเคียง แนบข้างกาย
ขอร้อยลาย สายใย รักตลอดไป............
ในวันนั้น จำได้ไหม ใครเคยบอก
จะไม่นอก จะไม่ไป ที่ไหนไหน
จะรักเรา วันนี้และ ทุกวันไป
รักแน่นใจ ไม่มีใคร นอกจากเธอ...........
มาวันนี้ รักจืดจาง หรือไรหนอ
จะใครขอ คำตอบ และอยากเจอ
ขออย่าเผลอ ปันใจ ให้ได้เพ้อ
เพราะรักเธอ มากล้น ท้นหัวใจ.........
ดาหลา & ปะการัง
๑๕ พฤษภาคม ๒๕๔๘
15 พฤษภาคม 2548 12:27 น.
ดาหลา & ปะการัง
รักดวงดอก รตี ศรีตรังเจ้า
ม่วงเร้าเรา รื่นรมย์ ยามไหนไหน
ดวงมะลิ พร่างพราว สกาวใจ
มองออกไป ใคร่รู้ พธูใด
งามพร่างพราว สาวสวย อยู่ในสวน
หอมรัญจวน ชมนาด ชวนขาดใจ
กลิ่นเจ้าหนอ หวานหอม พยอมใด
ช่วยบอกให้ เรารู้ สีชมพู
ชมพูดู จิ้มลิ้ม ประพิมพพรรณ
เต็มสวนนั่น นามไร ใครจะรู้
อ๋อพวงพวง ระย้า ฟ้าชมพู
ได้แต่ดู ชื่นชมอยู่ บุปผามาลี
ลั่นระทม จมหาย ละลายเศร้า
สุขสองเรา กลั่นกรอง หม่นหมองศรี
ขอมอบเงา เหงาเศร้า ลีลาวดี
มีหลากสี ลีลา ผกามาศ ..............
14 พฤษภาคม 2548 11:16 น.
ดาหลา & ปะการัง
ดาหลาจ๋า งามนัก จักกอดไว้
เต็มอ้อมใจ รักนักหนา ดาหลาเจ้า
แดงดีขาว ชมพู นั่งนอนเฝ้า
รักของเรา ดาหลา ปะการัง
ใครจะรู้ บ้างไหม ดอกนี้รัก
ดอกนี้จัก ปักในใจ เหมือนถูกขัง
ใครไม่รู้ ดาหลา เฟื่องแดนดัง
นี่ละมั้ง ที่เค้าว่า ข้ารักมัน
13 พฤษภาคม 2548 19:06 น.
ดาหลา & ปะการัง
มีคนบอก น้ำใสใส เก็บในใจ
เอ๋ยไม่ใช่ ใสใส ไว้ข้างนอก
บอกให้รู้ ขุ่นเคือง อย่าให้ออก
บรรจงบอก ยอกย้อย ซ่อนให้เป็น...........
สำเนียงส่อ ภาษา บ่งบอกไป
วาจา กริยา ส่อให้เห็น
รู้ลึกไป ลื่นไหล อย่างที่เป็น
คงลำเค็ญ สิ่งดีสอน ไม่รู้จำ.............
อันน้ำขุ่น เก็บไว้ ข้างในนะ
ก็คงจะ ไม่กระฉอก จนชอกช้ำ
เก็บเอาไว้ อย่าได้ ลอดเร็ดนำ
เป็นน้ำคร่ำ ซ่อนอยู่ รู้คนเดียว..............
อ่ะนะนะ เตือนมา ก็ขอบคุณ
ที่เกื้อหนุน ความรู้สึก ระลึกเสี่ยว
ขอบคุณที่ เตื่อนให้ ระวังเทียว
คงลดเลี้ยว ยอกย้อน ซ่อนขุ่นใส............
จะเก็บไว้ ข้างใน มิให้เห็น
มิกระเซ้น กระสาย จนสายไหม
สิ่งไม่ดี ฝึกเก็บไว้ ด้วยหัวใจ
ซ่อนเอาไว้ ลึกลง ตรงที่ตม.............
13 พฤษภาคม 2548 09:06 น.
ดาหลา & ปะการัง
อยู่มานาน ผ่านพ้น ร้อยแปดแสน
ไม่เคยแค้น เคืองใจ เท่าวันนี้
ใครกันวะ หยามหน้า ตราหน้าดี
มาเสียดสี หมิ่นเหม่ เท่ห์รึไง.................
ปากเป็นเอก เลขเป็นโท โถรู้อยู่
แต่ว่าดู สกุลรึ หาด้อยไม่
เหตุไฉน กริยา หยาบจังไร
อยากบอกให้ รู้ตัว กลัวความซวย..................
อันความรู้ เท่าที่มี ไม่ได้ช่วย
ทำให้งวย งงงั้น ผ่านมาด้วย
น้ำเงินช่วย ให้สำรวย ได้ปริญญา
แต่โอ้ว่า ไร้สติ ไร้จริงใจ...............
มันก็รู้ เกิดมารวย ช่วยไม่ได้
แต่ทำไม ทำตัวชั่ว มั่วได้ไง
ทำไมไร้ จิตสำนึก ฝึกใฝ่ดี
ทำเสียดสี ทุกข์ถม ให้เจ๊บใจ...........
อยากบอกไป อันคิดดี มีแต่เริด
ช่างประเสริฐ เริดหรู ลองดูไหม
ฝึกเรียนให้ รู้สึกถึง ขั่วหัวใจ
แล้วคงได้ มิตรแท้ แนบแน่นทรวง..........
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
817
