12 กันยายน 2546 14:18 น.
ตะแหง่ว
นั่งจับเข่า เจ่าจุก ซุกมุมห้อง
เหลือบตามอง นอกหน้าต่าง อ้างว้างไหว
ตะวันเลือน เคลื่อนคล้อย ลอยลับไป
ดาวน้อยใหญ่ ผลัดกันมา ชมฟ้าแทน
จากมุมห้อง ห้องหนึ่ง ซึ่งเงียบเหงา
สายลมผ่าน พัดเบา เศร้าใจแสน
แสงสว่าง จากดวงไฟ ไม่คลอนแคลน
เข้ามาแทน ความมืดมัว สลัวไป
แม้ดวงไฟ จะสว่าง อย่างไรนั้น
ในใจฉัน ก็ยัง คงหวั่นไหว
เพราะยังมี ความมืดมิด ในจิตใจ
ที่ความสว่างจากดวงไฟ ไม่อาจเข้าไปแทนได้เลย.......
..... เหงาค่ะ......
ใครเหงาเหมือนกันมั่ง...มานั่งเป็นเพื่อนหน่อยดิ
10 กันยายน 2546 11:47 น.
ตะแหง่ว
ถ้าฉันนอนหลับ ก็คงหลับฝันดี
เพราะว่ามี เธอนี้ ในความฝัน
แม้ว่าความเป็นจริง เราอาจจะ ไม่ได้พบเจอกัน
แต่ในความฝัน ฉันมีเธอตลอดเวลา
ฉันก็คง ไม่มีสิทธิ์ เรียกร้องอะไร
มีแค่ใจ ที่ยัง คงห่วงหา
ทำได้เพียง รอเธอ mailกลับมา
แล้วหวังว่า เราจะได้ พูดคุยกัน
................................................................
9 กันยายน 2546 11:09 น.
ตะแหง่ว
รู้ไหมว่าตั้งแต่เธอกลับมาคราวนั้น
เธอเปลี่ยนไปมากจนฉันรู้สึกหวั่นไหว
เห็นเธอเฉยๆฉันก็เลยหวั่นใจ
หรือเธอกังวลอะไรในเรื่องของเรา
ไม่ใช่สิฉันต้องเป็นฝ่ายคิดมากกว่า
คนที่กังวลหวาดกลัวน่ะคือฉัน
ก็เห็นเธอมีเขาเข้ามาผูกพัน
เธอคงคิดว่าระหว่างฉันกับเขา...เธอจะเลือกใคร
ถ้าเธอกังวลเรื่องนั้น
ก็ไม่ต้องลำบากเลือกมันก็ได้
เพราะฉันพร้อมที่จะเดินจากไป
ถ้าช่องว่างในหัวใจเธอมีใครอีกคน
....หวัดดีค่ะ หายไปหลายวัน ใกล้สอบแล้ว
ต้องรีบเคลียร์งานส่งค่ะ
คิดถึงทุกคนมาก เลยแวะมาแป๊บนึง
ขอให้ทุกคนมีความสุขนะคะ.....*
3 กันยายน 2546 11:51 น.
ตะแหง่ว
ต่างอายุ ต่างวัย ใช่ต่างรัก
อายุมาก อุปสรรค ของรักหรือ
อายุต่าง รักไม่ได้ ใฉนฤา
อายุคือ อุปสรรค รักหรือไร
ต่างฐานะ ใช่ว่า รักจักพราก
ฐานะต่าง ใช่รัก จักจางหาย
ฐานะเป็น เช่นของ ภายนอกกาย
ฐานะใช่ กำแพง แห่งฤดี
ต่างเชื้อชาติ ไม่อาจ รักกันได้
ใช่ที่ไหน เมื่อหัวใจให้สุขขี
เชื้อชาติต่าง แต่ศรรัก ปักฤดี
เชื้อชาตินี้ ก็ไม่มี ความสำคัญ
ความแตกต่าง ไม่ใช่จะ รักไม่ได้
เมื่อหัวใจ ยังมี ไฟความฝัน
ความแตกต่าง ไม่อาจ พรากรักกัน
รักคงมั่น ความต่างนั้น ฉันไม่แคร์
..........เอ๊ะ! ถ้าเขาแคร์ล่ะ? ไม่รู้เหมือนกันดิ...........
30 สิงหาคม 2546 11:11 น.
ตะแหง่ว
รู้สึกเหงาเศร้าใจในทุกวันนี้
เหมือนโลกทั้งใบนั้นมีเพียงแค่ฉัน
อยู่เปล่าเปลี่ยวเดียวดายไปวันๆ
ชีวิตนั้นไม่มีจุดหมายอะไร
ความฝันก็อยู่แสนไกลเกินไขว่คว้า
รอบๆตัวมืดมัวหมดไม่สดใส
ความรักที่เคยมีพลันหนีไป
ความห่วงใยที่เคยได้กลับไม่มี
แล้วฉันจะก้าวต่อไปอย่างไรนะ
เมื่อความท้อความอ่อนล้ามาแทนที่
วันเวลาที่ผ่านมาแต่ละนาที
ฉันจะอยู่สู้อย่างไรดี...ถ้าไม่มีคนเข้าใจ
หน้าส่วนตัว
755
