6 มกราคม 2547 12:28 น.
ตะแหง่ว
ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้
ไม่ใช่คนที่พูดจาอ่อนหวาน
เป็นเพียงคนพูดมาก..น่ารำคาญ
ให้เรียบร้อยอย่างใครนั้นฉันไม่มี
ฉันไม่ใช่คนสวยอย่างใครเขา
ทำตัวไม่ได้เรื่องได้ราวอะไรนี่
แล้วเมื่อก่อนมาชอบทำไม..บอกมาซี
ก็เธอเคยบอกว่าชอบแบบนี้......ที่ฉันไม่เหมือนใคร
แล้ววันนี้เธอคิดจะมาเปลี่ยนฉัน
ให้เป็นอย่างคนโน้นคนนั้นมันไม่ไหว
ถ้าจะคบกัน...ก็อย่าเอาฉันไปเปรียบกับใคร
เพราะฉันคงทำไม่ได้...ทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเองเป็น.......
5 มกราคม 2547 12:47 น.
ตะแหง่ว
เมื่อก่อนก็คิดว่าลืมเขาได้
ไม่เจอกันก็ไม่เห็นเป็นไรไม่ไหวหวั่น
ยิ่งห่างกันเท่าไร..ความผูกพันก็ยิ่งเลือนลาง
ภาพของเขา...ความรู้สึกทุกอย่างจางหายไป
แต่พอมาเจอเขาเข้าคราวนี้
ความรู้สึกดีๆที่ว่าห่างหาย
จริงๆแล้วมันยังคงจมอยู่ลึกสุดใจ
เพียงแต่ว่า.....ความห่างใกลทำให้ไม่อยากใยดี
ฉันจะทำยังไงดีนะ
กับเจ้าความรู้สึกที่ว่านี้
ชอบเขาก็ชอบอยู่..แต่ว่า.......ไม่รู้ซี..
ใครก็ได้ช่วยบอกที.....
.....ฉันควรทำไงดี..กับใจตัวเอง..
หน้าส่วนตัว
1860
