
                                     อาจไม่ยากนัก..ที่จะฝังสิ่งรัก
                                        ...ไว้กับอดีตที่ผ่านไป
                                 อาจจะอยู่ได้..โดยมิต้องหวั่นไหว
                                  เหมือนไม่มีเยื่อใย..อาลัยเลย
                                     แต่มีบางส่วนในความรู้สึก
                                    สิ่งสำนึก..ที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ย
                                  ความเคว้งคว้าง..ที่ไม่คุ้นเคย
                                     ไม่อาจเฉลยว่าเป็นสิ่งใด
                        อาจเป็นผลึก..ความรู้สึกลึก..แสนลึก..ที่ร่ำไห้
                               ความร้าวรวดที่ปิดกั้นบั่นทอนใจ
                                 พาให้ความรื่นรมย์ในสิ่งไหน
                                       ...ก็ไม่เหลือเลย...
				
			
                                      จะมีความหมายอะไรกับการเฉยชา
                               ในเมื่อเธอไม่เคยมองเห็นคุณค่าความจริงใจ
                                                      เมื่อฉันละเลย
                                               เธอจะทวงถามเพื่อสิ่งใด
                                                 ก็เธอเองหรือไม่ใช่...
                                              ที่ไม่เคยสนใจว่ามันสำคัญ
				
			
                                            คงเหงา..อีกไม่นาน
                                          ภาพวันวานคงจางหาย
                                             พร้อมคนที่จากไป
                                           จากหัวใจ..จากสายตา
                                                รอใครมาแทนที่
                                                อีกคนที่จะผ่านมา
                                                 รอคอยวันเวลา
                                               คลับคล้าย..คลับคลา
                                                   ว่าจะเลื่อนลอย
				
			
                                            พบกันเหมือนฝัน
                                            รักกันเหมือนฝืน
                                             ผ่านวัน..ผ่านคืน
                                                ฉันรื้นน้ำตา
                                            ไม่มีความจริงใจ
                                              มีแต่ให้สัญญา
                                                ว่าจะห่วงหา...
                                      แต่วาจากับการกระทำต่างกัน
                                        บังคับให้รัก..หรือเปล่า
                                       หากมีแล้วยังเหงาร้าวฝัน
                                          ก็อย่าเสียเวลาให้กัน
                                 ลืมคืนวันเคยผูกพัน..เถอะคนดี
				
			
                                              กระจกบานเดิม
                                    แต่มีอะไรเพิ่มเติมมากกว่านั้น
                                        ภาพสะท้อนที่ไม่ใช่ตัวฉัน
                                   เป็นภาพใครกัน      ฉันไม่เข้าใจ
                                                   ผู้หญิงคนนี้
                                          คนที่มีดวงตาหม่นไหม้
                                  พร่าพรายไม่รู้สึกถึงความสุขใด-ใด
                                            เพราะความรักหรือไร
                                           จึงทำให้..ไม่เหมือนเดิม