
                                              ฉันชอบคำว่า...
                                                 ...พรุ่งนี้...
                                            เผื่อจะมี...อะไร
                                               ...ดีขึ้นบ้าง...
                                                  เผื่อว่า...
                                           ชีวิต..สีจาง..จาง
                                          จะเข้มข้น..ขึ้นบ้าง
                                                ...บางที...
				
			
                                              ไม่เคยคิดว่า....
                                       เธอต้องรักฉันจนวันตาย
                                     ขอเพียงแค่..คนคอยห่วงใย
  
                               
                                            และ..ใครสักคน
                                         ให้ฉันคอยเป็นห่วง
                                 หรือในวันที่...คล้ายจะถูกลวง
                                     ก็มีใจดวงน้อย..น้อย
                                          คอย..ปลอบโยน
				
			
                                                 ฉันไม่ใช่ท้องฟ้า
                                                หรือว่าสายลมเย็น
                                                  ฉันไม่ใช่เช่น
                                              ดั่งที่เห็นเคยเป็นมา
                                                 ฉันไม่ใช่ผีเสื้อ
                                           ที่บินเหนือหว่างบุปผา
                                              ฉันเป็นคนมายา
                                            ที่แสร้งว่าจะจริงใจ
                                              ฉันไม่ใช่ที่พักพิง
                                              ลำธารนิ่งที่สวยใส
                                            ฉันเป็นเช่นเพลิงไฟ
                                             ที่เผาไหม้ในดวงตา
                                                 ฉันไม่ใช่สีขาว
                                           หรือดวงดาวที่พราวฟ้า
                                       เพราะฉันอยู่ในหยาดน้ำตา
                                           ดั่งนี้-ฤาจะมีค่ากับใคร
				
			
                                       เป็นเพียงสายลม..ที่หวังดี
                                       เธอเลยไม่เคยเห็นคุณค่า
                                       เพียงแค่สายลมที่พัดผ่านมา
                                       คงสัมผัสกายาแล้วจากไป
                                       สายลมหวังดี..คนนี้
                                       ยังเฝ้าวนเวียนอยู่ใกล้..ใกล้
                                       ยังคอยเป็นห่วงเป็นใย
                                       หัวใจยังคิดผูกพัน
                                      เธอคงไม่เคยรู้สึก
                                      ถึงความคิดนึกในใจฉัน
                                      ไม่เคยรู้สึกผูกพัน
                                      ไม่เคยคิดไม่เคยฝัน..เรื่องของเรา
                                       ฉัน..คงต้องลาก่อน
                                       สายลมอย่างฉันคงต้องเหงา
                                       คงพัดจากไปแผ่วแผ่วเบา
                                       ทิ้งความโง่เขลา..กับหัวใจ..ที่ร้าวราน
				
			
                                                       รู้บ้างไหม
                                          ว่ามีใครคอยรักคอยเป็นห่วง
                                             เธอเป็นดวงใจทั้งดวง
                                        ซึ่งมีใคร..ใครคอยห่วงใย
                                                     
                                                       รู้บ้างมั๊ย
                                             ว่าใครคอยเอาใจใส่
                                            กับทุกทุกอย่างที่เป็นไป
                                          มีใครคอยห่วงใยดูแล
                      
                                          เธอจะรู้หรือแกล้งไม่รู้
                                           ฉันก้อจะเป็นแบบนี้
                                          รักและห่วง..คนดี
                                  คนคนนี้..ไม่คิดเปลี่ยนแปลง