ช่วยหน่อยได้ไหม

เมาจัง

มันอาจจะเป็นเรื่องตลกนะที่เอาเรื่ององหัวใจมาเล่าให้คนอื่นฟัง
แต่จะทำยังไงได้  คิดยังไง  มันก็คิดไม่ตก  สักที  ขอความกรุณา  พี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่บ้านหลังนี้ช่วยให้คำแนะนำด้วยเถอะคะ  
อย่าซ้ำเติมกันเลย
           คือเรา  คบกับแฟนมา 3 ปีแล้ว  พ่อแม่ รวมทั้งญาติของเขาและของเรา  รู้จักกันหมด  และทางบ้างของเรา ก็รักเรา 
           แต่มันติดอยู่ที่ว่า  ตลอด 3 ปีที่ผ่านมานี้  เขานอกใจเราตลอดมา  ไม่เคยดูแล  ไม่เคยรักเรา  ซ้ำยังทำร้ายเราอีกต่างหาก  แต่  วันใดที่เราขอเลิกกับเขา  เขาจะไม่ยอมเลิกกับเรา  และยังทำร้ายเราทำให้เรากลัวเขา  และไม่ให้เราเลิก  เวลาเขามีคนอื่น  บางทีเราก็หายไปจากชีวิตเขาไปเลย  ไม่ติดต่อ  ไม่โทรหา  เขาก็จะโทรหา  ตาม  ให้เรากลับไปหาเขา  ทั้งที่เขาก็ยังมีคนอื่นอยู่  เราอยากจะเลิก  ทำยังไงดี  ช่วยแนะนำวิธีหน่อย  และเราเองก็ตัดใจไม่ขาดเหมือนกัน  ลำพัง  ถ้าเขาไม่โทรหา  ไม่มาเจอ  เราลืมเขาได้  แต่ถ้าเขากลับมาเราก็ยอมเขาทุกที  ทำยังไง  ช่วยแนะนำหน่อยได้ไหม  
ขอบคุณค่ะ				
comments powered by Disqus
  • raindrop

    20 ธันวาคม 2547 10:10 น. - comment id 8974

    ... อ่านแล้วเศร้าจัง ... ถ้าเป็นเรา... เราคงต้องตัดใจแล้วหละ ...แล้วถ้าเขารักเราจริง ... เขาควรจะปล่อยให้เราไป ... เขาน่าจะรู้ดี ว่า ตัวเขาเองได้ทำอะไรกับเราไว้บ้าง
    
    ... เข้มแข็งไว้นะคะ ...
  • Nonmin

    20 ธันวาคม 2547 20:14 น. - comment id 8977

    เราต้องเข้มแข็งและยืนหยัดค่ะ เราอย่ายอมแพ้เขา อย่างที่คุณ raindrop บอกแหละค่ะ ว่าถ้ารักเราจริงควรปล่อยเราไป เราต้องไม่กลัว และอย่าทำตามสิ่งที่เขาบอก แต่เราต้องทำสิ่งที่เราต้องการด้วยตัวของเราเอง เข้มแข็งไว้นะคะ ^__^
  • ส้มเกลี้ยง

    20 ธันวาคม 2547 23:05 น. - comment id 8978

    ครั้งหนึ่งเราเคยเชื่อว่า....ก็ในเมื่อเรารักคนๆหนึ่ง  เราก็สามารถจะทำทุกอย่างเพื่อเขาได้เสมอ  ดังนั้นเราจึงดูแลเขาทุกอย่าง และยอมที่จะทิ้งทุกอย่างแม้กระทั่งฝันของตัวเองเพื่อผู้ชายคนหนึ่งที่เรารักเขา  ...แต่ความเป็นจริงที่เราต้องรับมันนั้นช่างเหมือนกับนรกบนดินสำหรับตัวเรา ...เราต้องเสียอนาคต  เสียโอกาส  เสียเวลา  เสียญาติสนิทมิตรสหาย...ในเวลานั้นเราไม่เคยรู้ตัวเลยว่า เรานั้นถูกเขาเบียดเบียนมาตลอด  ใครบอกก็ไม่ยอมฟัง แต่ยังดีที่เราเป็นคนชอบทำบุญ  และชอบเข้าวัด...ก็เลยบังเอิ๊ญไปเจอพระเอกขี่ม้าขาวอยู่ที่วัด และเราก็มักไปช่วยงานวัดด้วยกันเสมอ จนในที่สุดคนๆนั้นก็ได้ช่วยสอน และแนะนำเราหลายๆเรื่อง  จากเราไม่เคยฟังใครเราก็เริ่มเข้าใจจริงๆ จากการได้ไปร่วมกิจกรรมในวัดนั่นแหละ....และเราก็ปฏิบัติด้วยจนกระทั่ง พี่คนนั้นเขาให้เราพิจารณาว่า  ..คนเราจะรักกันและอยู่ร่วมกันได้จริงนั้น  ต้องมีความเหมาะสมกันใน 4 ด้าน คือ
    1. สมศีล (พื้นฐานของการใช้ชีวิต)  
    2.สมศรัทธา (มีความมุ่งมาดปรารถนาที่เท่า  
                        เทียมกัน) 
    3. สมจาคะ (มีการบริจาค ความเอื้อเฟื้อเท่ากัน)
    4.สมปัญญา (มีปัญญาเท่าเทียมกัน)
       หากมีสิ่งเหล่านี้ไม่เท่ากันแล้วมันก็คือมีพื้นฐานไม่เท่ากันก็จะอยู่กันไม่ยืด  ...เราก็ได้พิจารณาว่าทุกสิ่งที่เราทำไปทำไมเขาถึงไม่เข้าใจเราสักอย่าง  ยิ่งคิดไตร่ตรองยิ่งเห็นและเข้าใจ  และเราก็ได้รู้ตัวทันใดว่าเราเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือเสียแล้ว  เราก็บอกเลิกกับผู้ชายคนนั้น  และสิ่งที่เราได้เห็นก็คือ ความเห็นแก่ตัวและความพาลของเขา  ทุกความดีงามที่เราได้เคยเพียรพยายามทำเพื่อเขามานั้น แลกมาได้
    เพียงการทำร้ายเราในวั้นนั้น  ...ความเจ็บปวดที่เราได้รับมาทางกาย มันกลับไม่เท่าความเสียใจอย่างถึงที่สุดของตัวเรา  และในวั้นนั้นเราถึงได้รู้ว่าเราสูญเสียสิ่งดีๆ ที่เราสมควรจะมีในชีวิตไปมากมายเพื่อแลกกับประสบการณ์ในครั้งนั้น  และหลังจากนั้นผู้ชายคนนั้นก็คอยตามรังควาญเราโดยทุกวิถีทาง  และเราอาจถูกลอบปองร้ายได้อยู่ในทุกวินาที  สิ่งที่เรายึดถือก็คือคุณงามความดีทั้งมวลที่เราได้กระทำไว้ การกลับตัวกลับใจและอุทิศวันเวลาทั้งหมดที่มีนับแต่นั้นทำกิจการงานบุญอยู่เสมอ 
          เราต้องผ่านวันคืนอันง่อนแง่นเหล่านั้นมาด้วยกำลังใจ และความมุ่งมั่นที่จะกลับตัวใหม่
    กว่าจะผ่านมาได้ ...จนเดี๋ยวนี้ก็ยังคงมีหางเลขที่ตามมารังควาญอยู่บ้างทั้งๆที่ก็ผ่านมาถึง 7 ปีแล้ว
    ..แต่ในเวลานี้เราไม่กลัวแล้วล่ะ..เพราะมันไม่มีทางที่เขาจะเท่ากับเราได้ และมันก็เป็นเหตุให้เขาไม่อาจเข้าใกล้เราได้เช่นกัน....
    
    ~ ให้กำลังใจน่ะ...ความรักคือการให้ แต่ต้องใช้เหตุผลกับมันด้วย...เราผ่านมันมาแล้ว..เกือบกะอักเลือด ~..
  • หนูพลังใจ

    24 ธันวาคม 2547 15:44 น. - comment id 9000

    เห็นด้วยกับความคิดของคุณส้มเกลี้ยงมากๆ
    
  • น้ำแข็งแก่นเพลิง

    27 ธันวาคม 2547 21:18 น. - comment id 9103

    ท่าที่อ่านมานี่คือสุดจะทนแล้วใช่มั้ยครับ
    
    ไม่ได้ยุอะไรนะครับ แต่คุณบอกว่า เขาจะใช้กำลังและทำร้ายให้กลัวไม่กล้าเลิกเสมอใช่มั้ยครับ 
    
    ทางออกคือ อย่าไปกลัวครับ เมื่อพูดดีๆขอกันดีๆแล้วไม่ยอม ต้องลุกขึ้นสู้ ดีมาก็ดีไป แต่ร้ายมาต้องร้ายกลับครับผม ไม่งั้นเขาจะเห็นว่าคุณไม่กล้าทำอะไรเขา คุณต้องไม่ให้เขาเห็นแบบนั้นครับ สู้เข้าไปครับ เรื่องเจ็บยังไงก็ต้องทนครับ ยังไงชีวิตเราก็ต้องเจ็บอยู่ดี เจ็บวันนี้เพื่อให้สบายวันหน้าครับ ดีกว่าต้องทนอยู่กับคนที่ไม่ได้รักและรั้งเอาไว้เพียงเพื่อแค่จะเป็นเจ้าของ
    
    สู้ครับ เป็นกำลังให้ ^^

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน