4 มกราคม 2548 16:37 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
มิอาจเอื้อม เสนอใจ ไปครองคู่
เพราะรู้อยู่ ศักดิ์ศรี มีแค่ไหน
ค่าเพียงน้อย ด้อยศักดิ์ เกินรักใคร
ดอกฟ้าไม่ โอนลู่ ลงสู่ดิน
กระต่ายน้อย หมายจันทร์ อันนวลผ่อง
ฉายแสงส่อง กลางไพร ใจถวิล
ชะเง้อมอง หวังไว้ ได้ยลยิน
ก็ไร้สิ้น ซึ่งวัน ที่มั่นคอย
ดุจภูผา สูงใหญ่ เสียดปลายฟ้า
เฝ้ามองหา ดวงดาว อย่างเหงาหงอย
รอเมื่อไหร่ จะร่วงหล่น บนพื้นดอย
ก็เลื่อนลอย ในหวัง ดั่งวานวัน
เพราะไม่ใช่ คู่แท้ ปาฏิหารย์
ที่ข้ามกาล หลุดภพ ประสบฝัน
ตัวตนจริง ยังห่าง ระหว่างกัน
เกินจำนรร คำใด ในความจริง
25 ธันวาคม 2547 15:53 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
กุหลาบงาม หนามแหลม ทิ่มแทงเกี่ยว
หากจะเที่ยว เชยชม ดมกลิ่นหอม
เหมือนภมร บินสุม จับกลุ่มตอม
มากคมล้อม พึงระวัง อย่าวางใจ
มวลดอกสวย รวยกลิ่น ในท้องทุ่ง
ขจรฟุ้ง ตามลม ที่พัดไหว
เหมือนเสน่ห์ หญิงสาว คราวผลิใบ
ยากหยุดใน ห้วงฝัน อันงดงาม
หนุ่มน้อยใหญ่ หมายปอง อยากลองรัก
แม้ต้องหัก ฝ่าดง พงขวากหนาม
เพียงได้ชิด สนิทแนบ แอบกายยาม-
เพลิงรักหาม เผาไหม้ ในใจตน
ดอกไม้งาม หนามคม ข่มจิตไว้
ระวังใน ความฝัน อันสับสน
จะเด็ดดอม หอมกลิ่น อย่าร้อนรน
สิ่งที่ปน ในความอยาก มักน่ากลัว
24 ธันวาคม 2547 10:49 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ทอดตามอง ท้องฟ้า เวลาดึก
ชวนให้นึก ถึงคราว รักเราสอง
เคยพรอดพร่ำ สัญญาไว้ ร่วมใจปอง
เป็นเจ้าของ กันและกัน ทุกวันคืน
ห้วงภวังค์ ล้ำลึก รู้สึกได้
กรุ่นกลิ่นไอ ความรัก ยากหักฝืน
ต่างประสาน กอดประสม จนกลมกลืน
จวบยามตื่น ยังเฝ้าคลอ พนอกาย
พิศวาส เมื่อใจ ให้หวนคิด
มางำจิต ครอบใจ ได้เหลือหลาย
จากสองสิ่ง ทุกอนู รับรู้กลาย
จนสลาย เป็นหนึ่งเดียว เกลียวสัมพันธ์
บัดนี้รัก สิ้นไป ได้รู้สึก
ในสำนึก ยังผวา คราไหวหวั่น
ยามราตรี มองฟ้าไกล ใจรำพัน
สะอื้นอั้น ครั้งสมมาตร พิศวาสครอง
22 ธันวาคม 2547 11:34 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เธอกับฉัน เคยสร้างวัน อันสุขสม
ความรักพรม พราวพร่าง อย่างสดใส
ปรารถนา แห่งฝัน เบิกบานใจ
ยามห่างไกล คิดถึง คนึงกัน
ดั่งจันทร์สวย คู่ราตรี มิมีลบ
ไม่รู้จบ ฉายแสง อันเฉิดฉันท์
สุรีย์ส่อง ทั่วฟ้า เมื่อคราวัน
เอกอนันต์ มั่นคง อย่างลงตัว
ณ วันนี้ รักเดิม ก็เริ่มหน่าย
และกลับกลาย เป็นเงา ที่สลัว
เพียงมายา แฝงไว้ ช่างน่ากลัว
ในม่านมัว ความฝัน พลันจากไป
เจ็บปวดเกิน ทำใจ ให้ยอมรับ
แสนยากนับ น้ำตา ที่รินไหล
ล้านคำนึง คิดถึง และห่วงไย
คือสิ่งไร้ ตัวตน บนความจริง
ปัจจุบัน ฉันอยู่ อย่างคนขลาด
ความผิดพลาด ครั้งเก่า ยังเฝ้าสิง
จะก้าวเดิน หนใด ใจประวิง
กลัวบางสิ่ง แฝงไว้ ตามรายทาง
20 ธันวาคม 2547 09:57 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เคยมีสิ่งที่หวัง......แต่ก็พังไปต่อหน้า
โธ่เอ๋ยโชคชะตา....ไยแกล้งข้าได้ขื่นขม
สิ่งหวังและจงรัก.....กลับถูกผลักให้ล่มจม
ให้โศกบ่มิสม.........กล้ำกลืนตรมทุกเวลา
อยากทิ้งในสิ่งเหงา...ที่เป็นเงาร้าวรานจิต
แต่กลับมาแนบชิด....เอามาคิดและห่วงหา
เหมือนเพลิงที่เร้ารุม..ดั่งไข้สุมโหยหายา
สุดท้ายอนิจจา............ที่โหยหากลับว่างไป
ใครหนอช่วยข้าได้......รักษาใจที่อ่อนล้า
ทุกคืนที่ผ่านมา............แทบเป็นบ้ากว่าคนไหน
ด้วยสิ่งที่สิ้นสูญ............สุดอาดูรในหัวใจ
เวลาอีกนานไหม.........จะคืนได้ในตัวตน
**มาแนวนี้จะรอดหรือปล่าวเนี๊ยะ..เฮ้อเหนื่อย...
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1847
