3 กุมภาพันธ์ 2556 18:58 น.
บุญเพิ่ม
ค่ำลงแล้วมืดมิดฟ้าปิดม่าน
ค่ำลงแล้วนกป่าร่อนราปีก
บินหลบหลีกคืนหลังสู่รังเก่า
งดเสียงดังเจื้อยแจ้วผ่อนแผ่วเบา
คอยคลอเคล้าลูกนกจิกวกวน
ค่ำลงแล้วมืดพลันน่าหวั่นไหว
กลางพงไพรลึกลับพาสับสน
ริมเชิงเขาที่อยู่น้อยผู้คน
มีถนนทอดวางเลียบทางภู
ค่ำลงแล้วมืดมิดฟ้าปิดม่าน
ชะนีขานเสียงร้องโหยก้องกู่
หนึ่งนางไม้เคืองจัดผองศัตรู
เตรียมหลอนผู้หมายมาโค่นตะเคียน!ฯ
อริญชย์
๓/๒/๒๕๕๖
1 กุมภาพันธ์ 2556 19:17 น.
บุญเพิ่ม
แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า
แล้วสุดท้ายปลายทางก็ว่างเปล่า
เพียงสืบเท้าเหยียบหยั่งถึงฝั่งฝัน
ไม่มีสิ่งเลอค่าเลิศลาวัณย์
ซึ่งเฉิดฉันเคยคิดพิชิตชัย
ยิ่งโดดเดี่ยวกว่าเดิมที่เริ่มต้น
เยือกเย็นจนเศร้าหมองแอบร้องไห้
คิดทบทวนทางมาด้วยอาลัย
ดูสดใสมากมายกว่าปลายทาง
เคยมีเพื่อนร่วมเดินเผชิญโชค
สุขหรือโศกเติมใจกันไม่สร่าง
อาศัยแค่แสงเดือนส่องเลือนราง
ยังก้าวอย่างครื้นเครงนักเลงกลอน!ฯ
อริญชย์
๓๑/๑/๒๕๕๖
หน้าส่วนตัว
3218
