12 มิถุนายน 2554 01:14 น.

อยากจะหนี...

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

จะหนีใครในหล้าห่างหน้าหนี
ยังจะมีที่หลบไม่พบผ่าน
จะหนีใจไม่คิดจิตลนลาน
มักฟุ้งซ่านพล่านทั่วทั้งตัวตน

หลบหนีไหนใต้หล้าอย่าได้หวัง
จิตนี้ยังหมุนเวียนเปลี่ยนสับสน
ทั้งกลับกลอกยอกย้อนสะท้อนวน
ด้วยกมลดวงนี้มิอาจปลง

ดวงฤดีหนีใดใจยังพบ
ยังประสบตามไปใจประสงค์
แม้หลบหนีหลีกไกลในป่าพง
ภาพยังคงหลอกหลอนสะท้อนใจ

ตามคำพระว่าไว้ให้ดูจิต
ส่องความคิดความอ่านหมั่นฝักใฝ่
หากรู้ตามความคิดสนิทใน
หยุดคิดได้หยุดหนีนี้สัตย์จริง

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๑  มิถุนายน  ๒๕๕๔				
5 มิถุนายน 2554 00:58 น.

อยากบอกรัก

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

อยากบอกรัก...
เกินห้ามหักดวงใจใฝ่ฝันหา
เฝ้าติดตามถามไถ่หลายเพลา
สู้ฟันฝ่าอุปสรรคเพราะรักเธอ

อยากบอกรัก...
พร้อมปกปักฟูมฟักเสมอ
เพียงเธอตอบรับรักจักพบเจอ
จึงเสนอดอกรักฝากสัมพันธ์

อยากบอกรัก...
แม้จะหนักหรือเบาเราร่วมฝัน
ชีวิตคู่ชูชื่นคืนและวัน
เรามีกันและกันหวั่นอะไร

อยากบอกรัก...
พร้อมสมัครรักมั่นมิหวั่นไหว
พร้อมเผชิญเดินทางหว่างใกล้ไกล
เริ่มต้นใหม่เคียงคู่อยู่นิรันดร์

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๔  มิถุนายน  ๒๕๕๔				
27 พฤษภาคม 2554 05:25 น.

อยากจะรัก

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

อยากรักกัน
แม้รักนั้นทรมาน์น่าสงสาร
รักแล้วเจ็บเก็บงำจำใส่มาลย์
ประสบการณ์รักเลี้ยงเพียงพลิ้วลม

อยากรักเลย
เฝ้าพร่ำเอ่ยหวังปรับรับขื่นขม
ไม่อยากปล่อยหงอยเหงาเศร้าระทม
อยากเชิญชมดอกรักปักหว่างใจ

อยากผูกพัน
เพราะตัวฉันตระหนักรักกันได้
แม้มีเรื่องเคืองขุ่นวุ่นวายใด
ขอเพียงใกล้ชิดกันหมั่นประคอง

อยากคิดถึง
ใจดวงหนึ่งหวังว่าจะรวมสอง
เธอคนนี้สิใช่คนหมายปอง
อยากเกี่ยวข้องสองเรารักยาวนาน

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๖  พฤษภาคม  ๒๕๕๔				
16 มีนาคม 2554 06:44 น.

วจีวิบัติ

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

วลีคือศรีถ้อย.........เรียบเรียงร้อยเป็นสร้อยบ่วง
ต่อเป็นเช่นเงินยวง.........ออกจากห้วงแห่งหทัย

วลีศรีอักษร.........เรียงเป็นกลอนสุนทรได้
ตามแต่จะคิดไป.........ถ่ายทอดไว้ในโลกา

วลีนี้คำไทย.........ร้อยเรียงไปในคุณค่า
สุดแต่จินตนา.........ส่งภาษาประสานคำ

คำไทยในวันนี้.........ใช้ไม่ดีจะตกต่ำ
เขียนผิดกันประจำ.........ผิดย้ำย้ำทำจนชิน

เขียน "ให้" เป็น "หั้ย" ต่อ.........จากเดิม "ก็" เป็น "ก้อ" ผิน
เปลี่ยน "ใจ" เป็น "จัย" บิน.........อักษรวิ่นปะผุกัน

คำเดิม คือ "ได้" นะ.........แต่เปลี่ยนซะเป็น "ด้าย" นั่น
"เธอ" เป็น "เทอ" เมามัน.........ทำให้ "ฉัน" เป็น "ฉาน" เอง

"คุณครู" เป็น "คุงคู".........จิตหดหู่เด็กอวดเก่ง
ครูสอน-อ้อนฟังเพลง.........เป็นนักเลงอันธพาล

ภาษาไทยจริงแท้.........สืบกันแต่บรรพกาล
ฝากไว้ให้ลูกหลาน.........ช่วยสืบสานให้จงดี

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๕  มีนาคม  ๒๕๕๔				
15 มีนาคม 2554 01:19 น.

ขอบใจ

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

ขอบใจที่จดจำ
ถึงลำนำที่เคยกล่าว
อีกทั้งหลากเรื่องราว
ผ่านร้อนหนาวเราเติบโต

คำสอนย้อนความหลัง
แม้เด่นดังไม่อวดโอ้
เติบใหญ่ให้เติบโต
หยิ่งยโสอย่าให้มี

กตัญญูรู้คุณท่าน
เวลาผ่านเป็นศักดิ์ศรี
ขอให้เจริญดี
สุขทวีวิชางาม

คืนวันที่ผ่านพ้น
สอนให้คนผ่านก้าวข้าม
ความดีนี้ติดตาม
ที่พึ่งยามทุกข์เข็ญใจ

รักษาตัวเสมอ
ขอให้เธอพบสิ่งใหม่
มีแรงก้าวต่อไป
เป็นแรงใจในเส้นทาง

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๔  มีนาคม  ๒๕๕๔
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
Lovings  บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
Lovings  บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
Lovings  บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก