15 มีนาคม 2552 01:06 น.

แด่ นเรศ นโรปกรณ์

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

ก่อนยลยินกาพย์กลอนสุนทรเสนาะ
ฟังไพเราะเพราะพริ้งคนิงหา
จักรวาลกวี ที่เจรจา
ผ่านสื่อมาว่ากลอนย้อนคืนวัน

หนุ่มเอยจะบอกให้ กล่าวไว้ก่อน
เป็นบทกลอนให้คิดสะกิดฝัน
สาวเอยจะบอกให้ ใช่เหมือนกัน
บัดนี้พลันเหลือเพียงเสียงอาวรณ์

หนึ่งชีวิตปลิดปลงจงใจหนุน
ตั้งกองทุนฯ ไว้เป็นเช่นนุสรณ์
เพื่อวันหน้าระลึกถึงเจือจุน
เคยอบอุ่นด้วยกลอนสุนทรกวี

แม้ชีพวายปราณไปไม่หวนกลับ
ยังสดับอักษรสุนทรศรี
เคยเอื้อนเอ่ยเผยจิตคิดสิ่งดี
สังคมนี้ยังจำลำนำนั้น

ไปดีเถิดเกิดใหม่ก็ให้สุข
นิราศทุกข์ด้วยบุญหนุนส่งนั่น
คนข้างหลังตั้งกอนทุนหนุนร่วมกัน
เสริมสร้างสรรค์สิ่งดีที่ร่วมแรง

แม้รูปกายตายจากพรากไม่หวน
แต่ในส่วนกรรมดีมิเสแสร้ง
จะคงยังตรึงตราและแสดง
เป็นภาพแห่งบุคคลคนกวี

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๔ มีนาคม ๒๕๕๒

942

love

comment

12 มีนาคม 2552 15:20 น.

สบายดีหรือเปล่า?

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

สบายดีหรือเปล่า 
ความหงอยเหงาคงเบาบาง 
สุขทุกข์ปะปนบ้าง 
ในระหว่างเส้นทางเดิน 

ชีวิตต้องก้าวไป 
ฐานะไหนต้องเผชิญ 
วิหคยังหคเหิน 
เราประเมินต่างเดินนะ 

มิมีอะไรแน่ 
ล้วนเปลี่ยนแปรทุกขณะ 
ต่างกันตามภาวะ 
เปลี่ยนวาระระหว่างวัน 

รักษาตัวเสมอ 
จะพบเจอคนสังสันทน์ 
หรืออยู่กับความฝัน 
ก็ให้มั่นทุกวันคืน 

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก 
๑๒  มีนาคม  ๒๕๕๒

881

love

comment

7 มีนาคม 2552 06:17 น.

คืนวัน

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

คืนวันกาลเวลา
พ้นผ่านมาช่างเร็วรี่ 
คล้อยเคลื่อนเลื่อนอีกปี
ยังมิมีสิ่งมั่นคง 

คืนวันกาลเวลา
สอนเราว่าอย่าลุ่มหลง 
พลาดพลั้งพลางพะวง
อีกมิตรงตามเวลา 

คืนวันกาลเวลา
มิหวนมาหรือรอท่า 
ผ่านไปใช่บีฑา
แต่ทว่ามิอาจยั้ง 

คืนวันกาลเวลา
บ่งคุณค่าที่ปลูกฝัง 
ก่อนกายจะภินท์พัง
จิตให้ตั้งระวังตน 

คืนวันกาลเวลา
มิรอท่า ณ แห่งหน 
ก้าวไปไวชอบกล
ยามเมื่อคนงานมากมี 

คืนวันกาลเวลา
เหมือนเชื่องช้าอะไรนี่ 
ในยามเรารอรี
รอคนที่ใจเฝ้ารอ 

คืนวันกาลเวลา
อนิจจามิแน่หนอ 
ทุกข์หนักจากมิพอ
ยังอยากต่อขอเรื่อยไป 

คืนวันกาลเวลา		
ก่อเกิดมาอย่าหลงไหล
คืนวันผ่านช่วงวัย			
เมื่อสิ้นใจไร้ค่าคุณ

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก 
๗ มีนาคม ๒๕๕๒

726

love

comment

1 มีนาคม 2552 03:09 น.