7 มีนาคม 2552 06:17 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
คืนวันกาลเวลา
พ้นผ่านมาช่างเร็วรี่
คล้อยเคลื่อนเลื่อนอีกปี
ยังมิมีสิ่งมั่นคง
คืนวันกาลเวลา
สอนเราว่าอย่าลุ่มหลง
พลาดพลั้งพลางพะวง
อีกมิตรงตามเวลา
คืนวันกาลเวลา
มิหวนมาหรือรอท่า
ผ่านไปใช่บีฑา
แต่ทว่ามิอาจยั้ง
คืนวันกาลเวลา
บ่งคุณค่าที่ปลูกฝัง
ก่อนกายจะภินท์พัง
จิตให้ตั้งระวังตน
คืนวันกาลเวลา
มิรอท่า ณ แห่งหน
ก้าวไปไวชอบกล
ยามเมื่อคนงานมากมี
คืนวันกาลเวลา
เหมือนเชื่องช้าอะไรนี่
ในยามเรารอรี
รอคนที่ใจเฝ้ารอ
คืนวันกาลเวลา
อนิจจามิแน่หนอ
ทุกข์หนักจากมิพอ
ยังอยากต่อขอเรื่อยไป
คืนวันกาลเวลา
ก่อเกิดมาอย่าหลงไหล
คืนวันผ่านช่วงวัย
เมื่อสิ้นใจไร้ค่าคุณ
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๗ มีนาคม ๒๕๕๒
1 มีนาคม 2552 03:09 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
คืนวันผ่านนานเนิ่นเดินขวักไขว่
พ้นปีใหม่อีกทีขวบปีผ่าน
ถามหาความมุ่งหวังดังต้องการ
ยังเหมือนม่านเมฆาดูพร่ำมัว
ยังเผชิญเดินต่อพะนอขวัญ
แต่ละวันยังคงพะวงทั่ว
มองข้างหน้ามิเห็นเป็นหวาดกลัว
ภาพอีกขั้วด้านหลังนั้นวังเวง
ยามทุกข์ยากตรากตรำระกำหนัก
ขาดคนรักสนใจใจเคยเก่ง
มาบัดนี้อ่อนล้าไร้บทเพลง
กล่อมบรรเลงย้อมใจให้ชื่นรมย์
จึงมีเพียงความเหงาปนเศร้าสร้อย
ฝันเลื่อนลอยคืนวันฉันขื่นขม
ความเคยหวังตั้งต่อก่อระทม
จิตจ่อมจมทนทุกข์ทุกค่ำคืน
หัวใจเคยเชยชื่นระรื่นฝัน
ต้องมีอันเปลี่ยนแปรแย่สุดฝืน
อนาถนักรักหายไม่ยั่งยืน
หลับหรือตื่นโศกเศร้าเคล้าน้ำตา
อีกนานไหมใจฉันจะมั่นต่อ
สืบสานต่อความหวังสร้างคุณค่า
เพียงลำพังตั้งมั่นผ่านเวลา
ที่ผ่านมาฝันร้ายให้ผ่านเลย
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หน้าส่วนตัว
726
