20 มกราคม 2547 07:44 น.

...... พัฒนะ ปฐมพงศ์ ......

ผีเสื้อปีกบางฯ


.... โยกเยกเอยโยกเยก
ช่างสรรค์เสกกล่อมก่อนนอนหลับฝัน
กระต่ายน้อยนั่งรอพ้อดวงจันทร์
ด้วยใจหวั่นหวาดไหวในค่ำคืน

.... ซึมโศกบ้างบางทีสีของเศร้า
เป็นเพราะเราหรือเพราะเขาหรือใครอื่น
ทิ้งเถอะนะลุกขึ้นมากล้าหยัดยืน
ลืมวันคืนเปลืองเปล่าเรื่องราวคน

.... ย้อนรำลึกตรึกไปในสวนโมก
สุขหรือโศกทั้งมวลที่สวนหม่น
กลางมุ้งฟ้าหลังคาดาวร้าวใจตน
หลุดร้อนรนหมายโมกข์โลกนิทรา

.... ค่ำคืนนี้ฝันดีมีสาวสวย
รื่นระรวยแต่งองค์ทรงสง่า
แต่แล้วไยหายวับไปกับตา
เห็นคนบ้ามานั่งนิ่งพิงเสาไฟ

.... คือ..กวีคนไหน..ใครใครรู้
คือ..ฝีมือชั้นครู..แม้อยู่ไหน
ยินชื่อเสียงที่ร่ำลือระบือไกล
ขอน้อมนบปรบมือให้ด้วยใจจริง......				
10 มกราคม 2547 15:30 น.

..... ความฝัน....ความจริง .....

ผีเสื้อปีกบางฯ


....ความฝัน......
ทุกสิ่งสรรพ์บรรเจิดเลิศเลอค่า
คุ้งโค้งรุ้งสวยสดจรดนภา
มีเนินหญ้าเขียวชอุ่มนุ่มละไม
คนยากจนมีสุขพ้นทุกข์โศก
มองเห็นโลกเป็นโลกสว่างไสว
เพื่อนกระชับจับมือมั่นสัญญาใจ
ยามผิดพลั้งยังอภัยไม่แข่งกัน
มนุษย์ล้วนตระหนักใจในหน้าที่
ไม่แก่งแย่งชิงดีเหยียดสีสัน
ผิวดำเหลืองผิวขาวนี้พี่น้องกัน 
ความสัมพันธ์เทียมเท่าเราคือคน

....ความจริง......
คือทุกสิ่งที่ทำให้ใจหมองหม่น
โน่นคนรวยแบ่งชั้นกั้นคนจน 
ตรมทุกข์ทนต้องกินข้าวเคล้าน้ำตา
รุ้งลออของฉันนั้นอยู่ไหน
เนินหญ้าเคยเขียวใสเหมือนไฟพร่า
โลกกลับกลายคล้ายโลกแห่งมายา
ทั้งตัณหากามาบ้าวุ่นวาย
มนุษย์หนอมนุษย์สุดประเสริฐ
แต่ไยเกิดมัวเมาเขลาได้ง่าย
ใจหยาบกร้านโฉดฉลกลอุบาย
หลงงมงายฆ่ากันทิ้งยิ่งผักปลา 

อยากหลับอยู่เรื่อยไปในความฝัน
ทุกสิ่งสรรพ์บรรเจิดเลิศเลอค่า
แต่ความจริงต้องตื่นฝืนลืมตา
เพื่อไขว่คว้าความฝันอันแสนไกล....				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผีเสื้อปีกบางฯ
Lovings  ผีเสื้อปีกบางฯ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผีเสื้อปีกบางฯ
Lovings  ผีเสื้อปีกบางฯ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผีเสื้อปีกบางฯ
Lovings  ผีเสื้อปีกบางฯ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงผีเสื้อปีกบางฯ