22 เมษายน 2549 07:06 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
นั่งโคเรียน บินไป ในท้องฟ้า
อนิจจา หวาดเวียว เสียวยิ่ง
เห็นแต่เมฆ ฟ้าบน ทนนิง
ใจจริงๆ ไม่ชอบ แบบนี้เลย
ถึงเกาหลี คนด่าน มันถาม
ก็ตอบตาม ความรู้ ที่หูเห็น
มันก็มอง กวนปราสาท ประหลาดเป็น
อยากจะตบ ให้กระเด็น เสียดายเงิน
ไปนอน ที่โรงแรม แฮมินตัน
กินเนื้อย่าง กิมจิ ร้อยอย่าง
ไก่ตุ๋นโสม เหล้าขาว เบียร์บาง
อร่อยทุกอย่าง ถ้าไทยมี ไม่มีมา
ไปเที่ยววัง วัดพระ ปันมุนจอม
พิพิธภัณฑ์ สงคราม เกาหลี
เที่ยวหนามบอล กรุงโซล ก็ดี
แต่นี่ซิ รถไฟ ในใต้ดิน
นั้งแท็กซี่ ก็ได้นั่งแล้ว
ของฝากเล่า กระเป๋า ของขลัง
เดิมจะซื้อ ชุดใส่ ให้พลัง
แต่ก็ยั้ง หยุดไว้ มิได้ทำ
ทหารเขา รับไปเลี้ยง ให้หนึ่งมื้อ
โอ้นับถือ น้ำใจ ในตัวเขา
ได้จับมือ กับผอบอ ตบไหล่เรา
จะกลับแล้ว บ้ายบาย ไอเลิฟยู
มานั่งเครื่อง เตรียมตัว ไปเซี่ยงไฮ้
โอ้กระไร พามา ช็อบปี้อีก
เห็นสาหร่าย หลากรส ซดซะซีด
กระเป๋าลีบ อันยอง อาเซโย
19 เมษายน 2549 21:58 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
เมื่อได้ ก็ยิ่ง มั่นมาก
ถ้าขาด คงหา มาจนได้
ยากยิ่ง แค่ไหน ฝ่าไป
โอ้ใจ ใยบ้า เช่นนี้
ได้มา ฤารักษ์ ได้นาน
วันวาล ผันผ่าน ก็แลเห็น
ฝันบ้า อยากได้ อยากเป็น
เห็นๆ กันอยู่ มากมี
ไม่ได้ เสียบ้าง กลับเลิศ
แพร้วเพริศ หัวใจ หม่นบ้าง
แต่กลับ เข้มแข็ง แกร่งใน
สบายใจ ดีเสียอีก พิลึก
ยามดี ก็มี ทุกข์ปน
ยามทุกข์ ก็มี สุขได้
ยากยาก ในยาก ก็มีสบาย
ยามสบาย ต้องระวัง พังเหมือนกัน
ปากพูด ว่าไม่ อยากเป็นใหญ่
แต่ใจ มันสิ หมองหม่น
ไม่ลอง ไม่รู้หรอก ดอกคน
หลงตน หลงทิศ ผิดทาง
19 เมษายน 2549 21:23 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
เมื่อจะไป ทำงาน ตั้งสติ
สมาธิ แน่วแน่ ไม่แปรเปลี่ยน
กระเป๋าตัง เงินทอง ลองเตรือง
ไม่ฝืดเคือง แน่แน่ แม้เอาไป
อนิจจา ของอื่นครบ ตกมือถือ
ไฉนฤา จึงพลาด พลั้งได้
แต่ยังดี โทรไปบอก ลูกปิดไว้
สบายใจ รอดแน่ แท้ครานี้
อนิจจา โทรไป ก็ไม่ติด
ลูกดันติด อินเตอร์เน็ต เสร็จแน่
มื่อถือลูก ก็ไม่จำ ทำไงดี
โอ้ไม่ยาก โทรเข้า เบอร์เราเอง
อนิจจา นึกว่า ลูกจะรับ
เมียกลับ ทักทาย หัวรัวระรื่น
หัวอกคน ตกใจ สบายครืน
เธอจะเอา มือถือฉัน มาทำไม
นึกๆแล้ว เสียวไส้ เสียคราวนี้
โอ้ชีวี ตกนรก ชกไม่ไหว
ให้อ่อนแรง อ่อนเปลี้ยเพลียหัวใจ
ไม่เป็นไร ยิ้มได้ เมื่อภัยมา
13 เมษายน 2549 08:56 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
มาแล้วก็ไป ไปแล้วก็ไป
เมื่อมาถึงแล้ว ก็อยากจะไปต่อ
คือลิมไปว่า เมื่อแรกอยากจะมา
แต่เมื่อมาแล้ว ก็ไม่อยากอยู่
เมื่อไม่คิด นอกจาก ตั้งใจอยู่
อยู่ก็อยู่ ทำให้เกิด สุขตอนอยู่
แม้จะต้อง ใช้อุบายบ้าง ก็มันดี
แต่ต้องอยู่ อยู่ให้สม กับที่อยาก
สมอยากแล้ว ก็ตั้งใจอยู่อีก
อยู่มันไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง
หมดสุขหมดสบายกายใจ
นั่นแหละก็จะไม่ตั้งใจอยู่แล้ว
ชีวิตผกผัน ชะตากรรมผกผิน
อนาคตโบกบิน ไกลถิ่นทุกที
โอ้บาปจำพราก หรือบุญทวี
ชะตาราวี ตั้งใจอยู่ดู
1 เมษายน 2549 21:55 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
ขามดึก ลมโชย โหยเหงา
ใจเฝ้า พะวง หลงหา
นางเหยื่อ เอื้อเฟื้อ กายา
พามา พร่าสิ้น อินทรีย์
เสือแก่ ก็คงใช้ เล่ห์เก่า
แรงเบา เขี้ยวทื่อ เล็บหัก
เงินทอง หน้าตา ก็น้อยนัก
อาภัพ อับจน ทนไม่ทาน
แต่อย่างไร เสือ ย่อมเป็นเสือ
อดเถือ ก็ปลง จิตได้
นอนนิ่ง กระดิกหาง แกว่งไกว
ทำตา บ้องแบ๋ว แง้วๆ
สักพัก คงพอมี นางกวาง
หลงทาง หลงผิด จนได้
มาใกล้ พี่เสือ เมื่อได
คงจะได้ วาบหวิว สยิวทรวง
หน้าส่วนตัว
1317
