4 สิงหาคม 2549 23:36 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
หัวใจอ้าง ว้างเวิ้ง มานาน
พอพบพาน เพื่อนหญิง สิงใจใหม่
เฝ้าจีบ เฝ้าคลอเคล้า เฝ้าเอาใจ
แล้วก็ไผล เผลอคิด เป็นมิตรกัน
เธอส่งกลอน มาให้ฉัน รำพันอ่าน
ให้ซาบซ่าน ทรวงคิด สกิดแผล
ตั้งใจว่า จะรักเธอ ไม่เปลี่ยนแปร
มั่นใจแน่ สวยหวานซึ้ง ตรึงใจ
(กลอนของ มนต์ทิพย์)
ให้เวลา พิสูจน์ คำพูดเถิด
รักที่เกิด จากใจแน่ หรือแปรผัน
ต่อสิ่งหนึ่ง ที่ให้ไว้ จากใจกัน
เป็นคำมั่น ต่อกัน ฉันรักเธอ
กลอนของเธอ ทำให้ ฉันสะอื้น
ต้องกล้ำกลืน ฝืนจน ทนไม่ไหว
เราทำเธอ ให้ต้องทิ้ง จากเราไป
หรือเป็นใจ เธอเปลี่ยน หันเหียนเอง
ผมไม่รู้ คำตอบ ถึงบัดนี้
สามสิบปี ยังเป็น คำถามใหญ่
ว่าทำไม เธอต้อง จากฉันไป
หรืออะไร หากเธอพบ ก็จบจริง
4 สิงหาคม 2549 23:16 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
ฉันไม่รู้ ทำอะไร ไปผิดผิด
ทำให้จิต ใจเธอ เผลอแปรเปลี่ยน
ปล่อยให้ฉัน รอเก้อ จนวิงเวียน
แต่ไม่เปลี่ยน ใจนี้ มีต่อเธอ
ส่งจดหมาย รักให้เธอ เธอไม่ตอบ
ไม่รอบคอบ ตกหล่น ทนเอาหนา
นี่ไม่พบ ไม่ให้เห็น ไม่เสวนา
ปล่อยพี่ยา ร้าวรน ทานต่อไป
แล้ววันหนึ่ง ฉันพบเธอ กับคนใหม่
โอ้ทำไม ปล่อยฉัน ทิ้งโดดเดี่ยว
ต้องขาดคู่ ขาดใจ ร้าวนักเชียว
หัวใจเหี่ยว หมดสุข ทุกข์อกตรม
รักแรกเอ๋ย ใยต้องมา ร้างราร่วง
ไม่มีห่วง บ้างเหรอ เธอมาเปลี่ยน
ปล่อยพี่ยา นอนหลับเมา ข้างอาเจียน
คนเห็นเอียน พวกอกหัก รักไม่เป็น
30 กรกฎาคม 2549 22:34 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
เฝ้าลอบมอง ไปทางเธอ ละเมอหา
ด้วยชีวา อยากชิด เธอสักหน
อยากจะพูด อยากจะหัว กลัวเหลือทน
ต้องอับจน หนทาง ใกล้ชิดเธอ
ยามเห็นเธอ ไกลไกล หัวใจสั่น
เฝ้าแอบฝัน ได้ไกล้ชิด สนิทสนม
แต่พอตื่น ขึ้นมา อกก็ตรม
เพราะสุขสม แต่ในฝัน เท่านั้นเอง
วันหนึ่งเธอ ได้ทำ พู่กันตก
ฉันหยิบยก พู่กัน ที่ทำหล่น
เธอมองฉัน ยิ้มให้ ขอบใจคน
ฉันชอบกล พูดไม่ออก บอกไม่เป็น
เพียงแค่นี้ ก็อบไอ ในอกแล้ว
เหมือนดวงแก้ว ที่ริบหรี่ กลับไสว
เหมือนคนป่า ที่ได้พบ กับแสงไฟ
เหมือนหทัย ย่ำกลอง ทำนองมัน
28 กรกฎาคม 2549 16:44 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
วันนี้ได้ไปคุยกับผู้รู้ท่านหนึ่ง
ถึงปัญหาที่ค้างคาใจแม้จะพยายามจะมีคำตอบไว้แล้ว
แต่เมื่อไม่ดื้อถือดี และรับฟังด้วยความตั้งใจ
ก้ได้พบว่า ปัญหาที่เราสงสัยนั้น มันจบแล้ว คือ ไม่สงสัยอีกต่อไป
วันก่อนได้พบหนังสือเล่มหนึ่ง
มีชื่อว่า มารเทพสท้านภพ หวงอี้แต่ง
ได้ยืมมาครั้งแรก เพียงสี่เล่ม แต่พอวันรุ่งขึ้นไปยืมอีกสิบเล่มที่ห้องสมุด
โชคดีมากเลย เดิมทีไปห้างกะจะซื้อลองดูสักหนึ่งเล่ม ถ้าทำแบบนี้สงสัย สิบแปดคูณหนึ่งร้อยเก้าสิบแน่
ที่ผ่านมาได้ใช้เงินซื้อมือถือ คอมพิวเตอร์สามเครื่อง และกล้องดิจิตอล
ตอนนี้ก็อยากจะอินเทรน มือถือ และโน๊ตบุ๊คใหม่
แต่คิดได้แล้วครับ เอาเงินนั้นมาซื้อทองใส่ หรือซื้อทองเก็บดีกว่า
แม้ผ่านไปนานๆ หายอยากแล้ว มันก็ยังคงมีค่าอยู่ว่างั้นไหมครับ
เพื่อนน้องพี่หลายคนพอขับรถจะเข้าซ้ายเขาไม่ให้ก็ด่าซะขรมหาว่าไม่มีน้ำใจ
แต่พอตนเองไม่ให้เขาเข้าบ้าง อะมันไม่เข้าคิว
ดังนั้นผู้ที่ทำตัวเป็นเทพ ดูท่าทางกิริยาเรียบร้อย หรือดูเป็นผู้ดีมีเงิน
ก็ไม่ได้หมายความว่า จะดีอย่างที่เห็น
ภาษาเซียนเขามักเตือนว่า จงอย่าเชื่อในสิ่งที่เห็นเป็นอันขาด
ฝากกลอนไว้อีกบทหนึ่งครับ
เสาะหา ความหวาน เย็นชื่นทรวง
หากมัวลวง เติมแต่ง แต้มสี
ให้ราคา ความเย็น เกินพอดี
หรือเป็นที่ เลิศหรู เกินไป
จากราคา สิบบาท เป็นห้าสิบ
ตาปริบปริบ บางครั้ง เป็นร้อยได้
บางทีบ้า เป็นพัน แพงบรรลัย
ก็ยังได้ มีกะตังค์ ชั่งประไร
แล้วเป็นไง ......ตอบ....เข็ด.....แต่ไม่จำครับ
28 กรกฎาคม 2549 16:24 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
เมื่อผสมน้ำยาลินสีดในสี
มันทำให้สีน้ำมันที่ลดราคาในห้างเขียนง่าย
แต่ทว่าเมื่อพบว่าไม่ต้องผสม
มันก็ทำให้เหนียวลื่นเขียนภาพด้วยความมัน
นี่แสดงว่าบางครั้งไม่ต้องปรุงแต่งมากอย่างที่เราคิด จะดีกว่า และมันกว่า
การเลือกรูปจะเขียนนั้นยิ่งยากกว่ามาก
และการที่จะตัดใจเลือกและระเลงสีลงไปยิ่งยากกว่า
แต่เมือตกลงใจแล้วว่าเอาแน่
ก็เริ่มละเลงได้
นั่นก็แสดงว่า เมือได้ตกลงใจทำอะไรไปแล้ว ก็มักจะเกิดสุข ถ้ารีรีรอรอแล้วมักเกิดทุกข์
ผลงานที่เกิดขึ้นก็เป็นผลงานที่ไม่ได้เกิดจากความชำนาญ
แต่เกิดจากการคิดที่จะให้ผลงานออกมาแล้วคนดูเกิดอารมณ์ไหนมากกว่า
แม้มันอาจจะมีค่าหกร้อย หนึ่งพัน หรือน้อย หรือมากกว่า นั้น
แต่ผลงานแห่งจิตใจที่ดี ย่อมทรงคุณค่าแก่ผู้รู้ได้
นั่นก็แสดงว่า สำเร็จไปอีกแล้วหนึ่งอย่างที่อยากจะทำที่สุดในชีวิต
ขอบคุณคนที่ตามอ่านนะครับ
ไม่ได้ทักทายตอบเนื่องจากนานๆจะกลับมาสักที
ฝากกลอนไว้บทหนึ่งครับ
สีสันสด รูปทรงสวย รวยสมบัติ
สารพัด จะมี ศรีสุข
หวังอะไร ก็ได้ ทุกทุก
ไม่มีสุข จะได้ อย่างไรกัน
หน้าส่วนตัว
715
