4 เมษายน 2545 23:02 น.
ฝันหวาน
ใครคนหนึ่งเดินผ่านเข้ามาในชีวิต
เป็นความรักที่ไม่ผิดแต่ไร้สิ่งคาดหวัง
ใครคนหนึ่งฝากรักให้ด้วยความจริงจัง
เป็นรักที่ดูเหมือนจะจีรัง..แต่กลับเลือนลางในความเป็นจริง
เมื่อถึงเวลาใครคนหนึ่งก็ลาจาก
ความรู้สึกผูกพันถูกพรากจากทุกสิ่ง
พยายามแยกความรู้สึก..ความรักให้เข้าใกล้ความเป็นจริง
แต่สายเกินกว่า..จะฉุดรั้งบางสิ่งให้กลับมา
4 เมษายน 2545 23:02 น.
ฝันหวาน
เพราะเป็นคนเลือกเองตั้งแต่ต้น
เลือกให้เธอเป็นคนที่จะถูกผลักไส
เลือกเองเลือกที่จะให้เธอเป็นฝ่ายไป
เลือกเองที่จะให้ความเสียใจแก่คนแสนดี
ก็รู้ตัวเองไม่ดีพอแล้วให้เธอรัก
ไม่อยากให้เธอจมปลักอยู่กับผู้หญิงแบบนี้
เพราะไม่มีค่าเหลือพอให้เธอใยดี
เพราะเลือกเอง..เลือกที่จะมีวันนี้ที่ไม่มีเธอ
4 เมษายน 2545 12:28 น.
ฝันหวาน
เวลาทุกข์ไม่มีใครมาช่วยปลอบ
ใจบอบช้ำแค่ไหนก็ไม่มีใครช่วยรักษา
มีเพียงตัวเราเองที่เอามือปราดน้ำตา
และสองขาที่อ่อนล้าพยุงตัวขึ้นมา..เพื่อเดินต่อไป
คอยแต่จะรักและทำเพื่อคนอื่น
แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมา..ใช่รักซะที่ไหน
ตอนเราเจ็บก็มีตัวเองที่ต้องทนทุกข์ใข
ไอ้คนที่เรารักแทบเป็นแทบตายหายหัวไปไหนไม่รู้เลย
ต่อไปนี้จะรักตัวเองให้มากๆ
จะไม่ลากตัวเองไปรับความเจ็บปวดจากใครคนไหน
ต่อไปนี้จะยืนหยัดแม้ไม่มีกำลังใจจากใครๆ
เพราะคงไม่มีใครรักเรา..เท่าที่เรารักตัวเอง
4 เมษายน 2545 12:28 น.
ฝันหวาน
เพราะรักเพราะหลงจึงจนตรอก
ไร้ทางออกหมดทางไปให้ถึงฝัน
เพราะหลงเชื่อจึงเอาใจไปผูกพัน
ทั้งชีวิตจึงพลิกผันไร้จุดยืน
เพราะตาบอดหูหนวกจึงทำผิด
ไร้ศีลธรรมขาดการยั้งคิด..จึงจำฝึน
แบกรับความเจ็บช้ำ..ทั้งกล้ำกลืน
ชั่วข้ามคืนทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงไม่กลับมา
เพราะความรักความหลงนำทางผิด
เพราะไม่คิดทำลงไป...ไม่รู้สึกรู้สา
กว่าจะรู้ก็สาย..ต้องมานั่งจมน้ำตา
แบกปัญหา..แบกทุกอย่างไว้ตลอดมาเพียงคนเดียว
4 เมษายน 2545 12:28 น.
ฝันหวาน
คงไม่โทษชะตากรรมฟ้าลิขิต
เพราะไม่มีใครกำหนดเส้นทางชีวิตนอกจากตัวฉัน
คงไม่โทษว่าเพราะฟ้าเป็นคนทำ
อีกเวรกรรมนำแต่ง..ฉันทำเอง
ทุกสิ่งที่ทำ..ฉันเริ่มคิด
การดำเนินชีวิต..ความเป็นไป..ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของฉัน
คิดก่อนทำทำแล้วคิด..ไม่ใช่ชะตากรรม
แต่คือผลลัพธ์จากการกระทำของตัวเอง
หน้าส่วนตัว
468
