12 เมษายน 2545 11:16 น.
ฝันหวาน
ถามตัวเองว่าทนเพื่ออะไร
กับการปล่อยใจให้รักเธอในวันนี้
ถามตัวเองตลอดเวลาว่ามีอะไรดี
กับการรอคอยที่ไม่มีวันเป็นจริง
ตอบคำถามตัวเองไม่ได้
ไม่มั่นใจและไม่กล้าพอจะเผชิญหน้ากับบางสิ่ง
ไม่อยากยอมรับ..จึงมองข้ามความเป็นจริง
ที่ทนที่นิ่ง..เพราะหัวใจไม่แข็งพอจะตัดใจ......
7 เมษายน 2545 23:02 น.
ฝันหวาน
แค่เพียงฉันเดินกลับมา
ฉันก็รู้ดีว่ามีเธอรออยู่และพร้อมอภัยให้เสมอ
แค่เพียงหันหลังออกจากชีวิตเขาฉันยังคงมีเธอ
และไม่ใช่เป็นแค่เพียงฝันเพ้อเจ้อกับการรอคอยเลื่อนลอย
แต่จนแล้วจนรอดฉันก็ยังหยุดนิ่ง
ไม่ก้าวออกมาจากบางสิ่งที่ทำให้หัวใจต้องเหงาหงอย
ยังคงจมอยู่กับเขาที่เต็มไปด้วยความเลื่อนลอย
กับความหวังเพียงเล็กน้อยและคราบลอยน้ำตาต่อไป
เพราะการเดินกลับมาหาเธอไม่ใช่เรื่องง่าย
ก้าวแรกที่ฉันเดินพลาดไปทำให้วันนี้ไม่อาจแก้ไข
รู้สึกว่าตัวเองเลวเกินกว่าที่จะได้รับการให้อภัยจากใครๆ
แม้เธอจะดีมากมายเท่าไหร่..แต่มันก็คงสายเกินไป..ที่ฉันจะให้อภัยและเปลี่ยนแปลงตัวเอง
6 เมษายน 2545 18:00 น.
ฝันหวาน
บอกตัวเองว่าให้เลิกรัก
ขื่นจมปลักอยู่ก็จะมีแต่ดิ่งลงเหว
มิหนำซ้ำยังถูกใครๆ ตราหน้าว่าเป็น..คนเลว
เติมเชื้อไฟจุดเปลวเพลิง..เผาตัวเองให้วอดวาย
กับรักที่ต้องปิดบังซ่อนเร็น
หนำซ้ำสิ่งที่ฉันได้เป็น..ก็ไม่ใช่คนที่มีความหมาย
แค่คนหนึ่ง..ในเชีวิตเธอในจำนวนคนมากมาย
ไม่ใช่ทั้งคนแรก..และคนสุดท้ายสำหรับใจเธอ
ไม่มีฐานะ..และไร้ที่อยู่
ใช่ฉันรู้..แต่ก็ยังคง..บ้า..รักเธออยู่เสมอ
สักวันหนึ่งฉันคงปลดปล่อยตัวเองได้..เพื่อให้เลิกรักเธอ
แต่สิ่งหนึ่งที่จะคงมีเสมอ..คือที่ว่างสำหรับ..คิดถึงเธอ
...........ที่ที่ไม่มีใครจะมาแทน..........
5 เมษายน 2545 16:48 น.
ฝันหวาน
9 9 2 X X X X X
ขอต้อนรับเข้าสู่บริการรับฝากข้อความอัติโนมัติ ทั้งปี
โทรกี่ทีกี่ที..ก็เสียงคนนี้รับสาย
ปิดเครื่องทำไมหนอ...เอะหรือจะไม่สบาย
หรืออยูกับใครคนไหน..ที่ทำให้รับสายไม่ได้..หรือไงกัน
หรือไม่รู้จะฝากอะไรดี
เท่าที่ฝากไว้ก็เกือบจะไม่มีเหลือไว้แล้วที่ตัวฉัน
ทั้งหัวใจ..ความความรัก..ที่ฝากให้ช่วยดูแลกัน
แต่ดูเหมือน..เธอจะทำหน้าที่นั้นได้ไม่ดีพอ
ฝากข้อความอีกสักครั้ง..ครั้งสุดท้าย
ต่อจากนี้ไป..ให้เราจบกันได้ไหม..ถือว่าฉันขอ
เพราะวันนี้หมดแรงแล้วหมดทั้งแรงรักและแรงรอ
หมดใจ..เพราะมันท้อเกินกว่า...จะรักเธอ..
แค่นี้นะ......
5 เมษายน 2545 16:33 น.
ฝันหวาน
ให้เราจบลงตรงที่เดิมจะดีกว่า
ที่ที่มีแต่เพียงความเย็นชา..เมินเฉย
ที่ที่เรา..ไม่ได้เป็นเช่นวันนี้..คนคุ้นเคย
ให้มันกลับไปเป็นเหมือนเคย..คือไม่มีกัน
ให้มันจบตรงที่เก่าที่เคยอยู่
แล้วต่างคนต่างไม่รับรู้..ต่างทางเดินต่างเติมฝัน
ให้มันจบสิ้นตรงที่เก่า..และสิ้นสุดความผูกพัน
เหมือนกับวันนั้น..ที่ยังไม่พบกัน..ต่างคนต่างไป
อย่าจำสิว่าเคยมีเราในวันก่อน
คิดเสียว่าเพียงได้นอนหลับตาแล้วเกิดฝันไปไหนๆ
ให้เรื่องราวของเราเป็นแค่เพียงความฝัน...ที่ตื่นขึ้นทุกอย่างก็หายไป
จะได้ไม่มีใคร..ต้องเจ็บ..กับอีกแค่ฝันร้ายไม่กี่คืน
หน้าส่วนตัว
548
