4 เมษายน 2545 12:00 น.
ฝันหวาน
เพราะไม่มีอะไรเหลือให้ภูมิใจ
เพราะฉันเปลี่ยนไปแล้ววันนี้
เพราะไม่อาจมีเธอดั่งเดิมคนดี
เพราะสาเหตุ..บางอย่างที่ไม่อาจบอกใคร
ไม่ใช่เพราะเธอไม่ดีพอ
เพียงแต่ไม่อยากให้เธอ..รอ..อย่างไร้จุดหมาย
ไม่ใช่เพราะหมดรักหรือหมดใจ
แต่ฉันหมดความภูมิใจและหมดความคู่ควร
ไม่มีอะไรเหมือนเดิมดังวันก่อน
ไม่มีบทละครเขียนตอนลมพัดหวน
ไม่มีฉันคนเก่าต้นเหตุเพราะใจที่เรรวน
เพราะทุกอย่างแปรปรวนและ....ฉันก็เปลี่ยนไป
4 เมษายน 2545 12:00 น.
ฝันหวาน
ห่างห่างอย่างที่เห็น
เหมือนฉันเป็นเพียงคนอื่น..เธอไม่สน
เหมือนเธอรักแต่น้อยนิดซะเต็มทน
เหมือนเป็นเพียงเงาใครบางคนแสนเลือนลาง
เพราะรักเธอฉันจึงต้องจนตรอก
ไร้ทางออก..หมดทางไปถูกตัดหาง
ทิ้งทุกสิ่งทิ้งทุกอย่างไว้กลางทาง
เพียงความหวังน้อยนิด..ระหว่างเราจะเป็นจริง
ก็เพราะคิดเข้าข้างตัวเองมาตลอด
ว่าจนแล้วจนรอดฉันก็คงไม่ถูกทิ้ง
แต่ที่เป็นอยู่ปัจจุบันในความเป็นจริง
ก็ไม่แตกต่างจากการถูกทิ้ง..เพราะฉันก็แค่..สิ่งมีชีวิต..ที่ไร้จุดยืน
4 เมษายน 2545 00:43 น.
ฝันหวาน
ว่างเปล่าเดียวดายไร้ค่า
มีแต่เพียงหยดน้ำคลอตาใสใส
มีแต่ความเศร้าโศกและเสียใจ
กับการตัดสินใจที่..เลือกเธอ
นี่เหรอผลตอบแทนที่ได้รับ
กับหนึ่งชีวิตและหนึ่งหัวใจที่มีแต่เธอเสมอ
นี่หรือคือรางวัลสำหรับคนที่รักเธอ
น้ำตา..การรอคอย..และฝันเพ้อเจ้อ..ที่ไม่มีวันเป็นจริง
4 เมษายน 2545 00:28 น.
ฝันหวาน
ความจริงกับความฝัน
ต้องแยกมันออกจากกันให้ได้
ความจริงที่ว่าเธอมีใคร
กับความฝันที่หลอกตัวเองไว้ว่าเรารักกัน
พยายามเตือนสติตัวเองบ่อยครั้ง
พยายามรั้งใจให้ออกจากความฝัน
แม้ความจริงบางครั้งเราจะมีกัน
แต่ก็ดูเหมือนฝันที่เมื่อ..ลืมตา..ทุกอย่างก็หายไป
4 เมษายน 2545 00:28 น.
ฝันหวาน
ถามตัวเองว่าทนเพื่ออะไร
กับการปล่อยใจให้รักเธอในวันนี้
ถามตัวเองตลอดเวลาว่ามีอะไรดี
กับการรอคอยที่..ไม่มีวันเป็นจริง
ตอบคำถามตัวเองไม่ได้
ไม่มั่นใจและไม่กล้าพอจะเผชิญหน้ากับบางสิ่ง
ไม่อยากยอมรับจึงมองข้ามความเป็นจริง
ที่ทนที่นิ่ง..เพราะหัวใจไม่แข็งพอจะตัดใจ
หน้าส่วนตัว
427
