15 กุมภาพันธ์ 2550 06:56 น.
ฝากรักฟากฟ้า
สิ่งหนึ่ง....ที่เรียนรู้
จำได้อยู่....จนขึ้นใจ
คือสิ่ง....ที่....เลวร้าย
และคงพบอยู่เรื่อยมา
เมื่อใด....ที่มี....รัก
ต้อง....อกหัก.....มี....น้ำตา
สูญเสีย....เปลืองเวลา
ยอมเป็นคนที่เสียใจ
ดอกรัก.....ที่งดงาม
และมีความ...หวาน....สดใส
มีสีสัน.....ชื่นบานให้
คนทั่วไปได้พบเห็น
แต่....ฉัน.....มีสิ่งใด.....
ให้ชื่นใจ.....และชุ่มเย็น
เจ็บช้ำ....อย่างที่เป็น
ความหมาย....ใด....ไม่เคยมี
ฉันเดินทางมาแสนไกล เหลียวมองหาความสุข มองหาความหวัง เดินตามความฝันของตัวเอง เหมือนคนที่หลงทางอยู่ในทะเลทราย
มีแต่ทุกข์.....อยู่มากมาย
สิ่งที่ได้พบวันนี้
ผิดหวัง....ช้ำฤดี
ปวดร้าวซ้ำ....ร่ำน้ำตา....
ต้องอยู่เป็นอย่างนี้
เหมือนกับที่เคยเป็นมา
พบ...เธอ...หวังชีวา
และมี...เธอ....เต็มหัวใจ
อยากทีมีความหมาย
และสำคัญตลอดไป
กลับต้องมาเข้าใจ
ที่จริง...ไม่เคยรักกัน
ไม่เคย....มีแม้ใจ
ไม่เคยให้....ความสำคัญ
ไม่เคย....อยู่ในฝัน
ไม่เป็นคน.....ในสายตา....
ทะเลทรายที่แห้งแล้ง
ยังแต้มแต่ง......ยังสดใส
ยังงาม.....มีดอกไม้
แต่ฉันไม่เคยพบพาน
เฝ้ารอ....และหวังไป
ด้วยหัวใจ....ที่ร้าวราน
เฝ้ารอ.....มาแสนนาน
ดอกไม้บาน.....ที่ใจฉัน
มองหาและคว้าไขว่
ก็ยังไม่มีวันนั้น
หวังใด....ในชีวัน
หวังสลาย....อยู่ร่ำไป
ไม่เหลือเลยหรือ....หวัง....
ไม่พบฝั่ง....ไม่มีใคร
ไม่เคยมีความหมาย....
ไม่มีใครให้นำพา
สิ่งที่....พบ....วันนี้
มีแต่ทุกข์.....ใจเรื่อยมา
เจ็บช้ำ....ทรมา
ปวดร้าว....ซ้ำ....อยู่อย่างนี้
14 กุมภาพันธ์ 2550 06:40 น.
ฝากรักฟากฟ้า
รัก...หรือคือยาพิษ
รัก...ตรึงจิต....พิษฝังใจ
รัก...แล้ว...มาร้าง...ไกล
รัก...ทำไม....ไม่จีรัง
รัก...แล้ว....ฤๅ....รัก...ร้าง
รัก...อำพราง....ช่างปิดบัง
รัก...ซ้อน...ซ่อน....ความหวัง
รัก...ภิณท์พัง...ใจ...สลาย
รัก...เดียว...ที่เกี่ยวใจ
รัก...ที่ให้...ใย...แหนงหน่าย
รัก...มั่น...กลับ...แคลนคลาย
รัก...ทำลาย...คือ...รักลวง
รัก...สร้าง...ทางหัวใจ
รัก...ดั่งใฝ่...พาชื่นทรวง
รัก...ล้ำ...ใช่แค่หวง
รัก...แสนห่วง...และ...อาทร
รัก...ใด...ให้สมหวัง
รัก...อย่าชัง....อย่าแคลนคลอน
รัก....หวาน....อย่าราน....รอน
รัก....นิรันดร์...ฉัน....รัก....เธอ....
11 กุมภาพันธ์ 2550 15:42 น.
ฝากรักฟากฟ้า
อยู่ที่ไหน.....ดวงใจ....ที่ใฝ่หา
สุดปลายฟ้า....แดนไกล....เกินไปถึง
ส่งได้เพียง....ความคิด.....จิตคำนึง
หวัง.....วันหนึ่ง.....จะกลับ......ไปรับขวัญ
มีแต่เดือน.....เพื่อนดาว......พราวเวหน
นภดลใสกระจ่างดั่งกลางวัน
น้ำค้างเผาะ......น้ำตาร่วง.......สะกดกลั้น
อย่าไหวหวั่น.....แม้.....หนทาง......จะห่างไกล
ฝาก......ดาว....เดือน.....เตือนใจ.....คนไกลบ้าน
แม้เนิ่นนาน.....รอคอย.......ไม่น้อยใจ
เพียงคงมั่น.....รอวัน.....มาชิดใกล้
ฝากคำไว้.....ไม่เลือน.....ไม่ร้างรา.....
ที่.....ปลายฟ้า.......ตรงนี้.....มีใจหนึ่ง
เป็น....ใจ.....ซึ่ง....เฝ้ารอวัน......กับสัญญา
รอ......ด้วยหวัง....ด้วย....ฝัน....ทุกวันมา
ที่ขอบฟ้า....แดนไกล....ในดงดอย......
10 กุมภาพันธ์ 2550 17:19 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ขอบังอาจตอบกลอน...... ชายก่องกิก
หาน้องพริก กุหลาบขาว เพียงพริ้วพา
ทั้งครูพิม คนดี อย่าหนีหน้า
ช่วยอีกครา อยู่ด้วยกัน ที่บ้านกลอน
บอกแม่มด ใจร้าย ร่ายเวทมนต์
ขอให้ดล ใจน้องพี่ กลับคืนคอน
กลับบ้านนา มาหาพี่ ที่เว้าวอน
ดับรุ่มร้อน หรรษา น่ายินดี
จาก....ฝากรักฟากฟ้า .....มาตอบคำ
วจีพร่ำร่ำเฉลยเอ่ยมานี้
มาเชียงใหม่ ไม่ได้ นะคุนพี่
จบกลอนนี้ ไปก่อน ตามอ้อนนาง
10 กุมภาพันธ์ 2550 14:11 น.
ฝากรักฟากฟ้า
หน้านิ่วคิ้วขมวด
คิดจนปวดหัวระเบิด
ท่องจำทำไปเถิด
ทั้งสูตรคูณอาขยาน
ยากเย็นต้องเคี่ยวเข็ญ
ทำให้เป็นจำให้นาน
อย่าท่องเพียงให้ผ่าน
คิดวิเคราะห์ต้องเหมาะเหม็ง
อ่านแล้วเอามาเขียน
ทั้งเรียนรู้ดูเครียดเคร็ง
ครูบอกต้องดีเก่ง
คะแนนสอบออกมาดี
ทดลองโครงงานวิทย์
สิ่งประดิษฐ์สรรค์สร้างมี
การงานเลี้ยงชีวี
ใช้วิถีอย่างเพียงพอ
ประวัติชาติไทยเรา
แต่น่านเจ้าท่องไว้หนอ
ศาสนาทุกหัวข้อ
จำให้ได้อย่าได้ลืม
ภาษาเอบีซี
ไม่แฮปปี้แต่พอครึ้ม
พูดไปให้ครูปลื้ม
แต่ไม่รู้เลยความหมาย
หน้าส่วนตัว
794
Lovers
0 คน เลิฟฝากรักฟากฟ้า
