8 กุมภาพันธ์ 2550 14:35 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ปีกบาง..โบกโบยบิน
ไกลเกินถิ่นเจ้าเคยเนาว์
ฝ่าลม...ระทมเศร้า
ร่วงลงพับ.....กับฝุ่นดิน
ซบหน้า....น้ำตาหลั่ง
หมดกำลังจะโผบิน
หายใจ....ระรวย....ริน
สิ้นแวววับเคยจับตา
ปีกวิ่น...และเปรอะเปื้อน
หม่นหมอง....เลือน...ลายงามตา
ทิ้งกายอย่างไร้ค่า
เจ้าแมงปอ....ที่หลงลม....
7 กุมภาพันธ์ 2550 15:55 น.
ฝากรักฟากฟ้า
สีแสดแดง...เจิดจ้าอยู่กลางป่า
บอกเวลา....เพื่อนพ้อง....ต้องลาไกล
จบแล้ว...เรียน...ปิดตำรา...สู่ก้าวใหม่
หนทางไกล...ให้เดินทาง...อย่างคงมั่น
ทองกวาวพรู...แสดส้ม...งามพรมพร่าง
ปูเส้นทางงดงามดั่งความฝัน
สิ่งเรียน...รู้....เป็นฐานให้ อย่าไหวหวั่น...
และฝ่าฝัน...สร้างชีวิต ดั่งจิตจง
เพียงก้าวแรก ที่จะมีก้าวต่อไป
จงภูมิใจ...แม้จะมาจากป่าดง
ทองกวาวยัง...อยู่ป่าอย่างมั่นคง
ตั้งใจตรง...มุ่งมั่นเพื่อวันใหม่
จากแดนดอย...ดง...เขา...ลำเนาห้วย
ได้เพียงช่วยพยุง...เจ้า...ก้าวเดินไป
จากแสงเทียนดวงน้อยกลางพฤกษ์ไพร
เพียงส่องให้...เจ้าเห็น....เส้นทางฝัน
เป็นทองกวาว...เป็นแสงเทียน....เพื่อเรียนรู้
เป็นเพียงครู....เจ้าตัวน้อย....เด็กดอยนั่น
เป็นเพียง...ป่า....รอเจ้ากลับ....มาสร้างสรรค์
รอเพียงวัน....ศิษย์เก่า...กลับบ้านเกิด....
7 กุมภาพันธ์ 2550 06:59 น.
ฝากรักฟากฟ้า
รักต้องห้าม.....ต้องห้ามรัก หักใจไว้
ห้ามฝันไฝ่....ห้ามคิด....คะนึงหวัง
ห้าม....ไม่ได้....น้ำตาที่ไหลหลั่ง
ใจภิณท์พัง....เพราะห้าม....ไม่ให้รัก
3 กุมภาพันธ์ 2550 15:25 น.
ฝากรักฟากฟ้า
แปลก....
ทำไม.....
เวลาที่ผ่านไป
ภาพ...
ที่เคยเห็น
สิ่งที่เคยคิด
รักที่เคยหวัง
....กลับกลายเป็น
เรื่องราว....
ที่หลอกลวง
สุดท้าย
คงเหลือเพียง
คำว่า
เรา....เป็น...เพื่อน...กัน
เหมือนฉากจบ
ของละคร
.....อยากให้เป็น
ละครชวนหัว.....
เพราะ....
เสียงหัวเราะ
มันคงดังกว่า
เสียงร้องไห้
เสียงหัวเราะ.....
จากคนหลายคน
ย่อมดังกว่า
เสียงร้องไห้....
ของเราคนเดียว
ดีมั๊ย
ที่เรื่องราว
ของเรา
เป็นเรื่องตลก
ทำให้ใครๆ ได้หัวเราะ
.....แปลก....
3 กุมภาพันธ์ 2550 15:03 น.
ฝากรักฟากฟ้า
เพียงหนึ่งคำ.....ที่ให้....เพียงหนึ่งหวัง
เพียงพลัง.....หนึ่งให้....กันและกัน
เพียงหนึ่งรัก.....หนึ่งใจ......ดังใฝ่ฝัน
เพียงรอวัน....รอรัก....รอสัญญา...
หนึ่งคำ.....จำฝังใจ
หนึ่งคำให้....ไม่เคยเลือน
หนึ่งใจ....ไม่แชเชือน
หนึ่ง....ความหวัง....ครั้งสุดท้าย
หน้าส่วนตัว
900
Lovers
0 คน เลิฟฝากรักฟากฟ้า
