บรรพบุรษดอกไม้

ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ

บรรพบุรษดอกไม้

บานโบกไหวสายลมเห่ห่มกอด
ดำรงยอดกิ่งงามด้วยความหมาย
บางดอกโรยโปรยลาเหลืออาลัย
นอนทาบกายนิ่งร่างต่างผืนพรม

ที่ร่วงลาจากต้นอยู่บนพื้น
คอยดาษดื่นกกโคนจนทับถม
เปื่อยสภาพกับฝนเป็นโคลนตม
ยังสะสมอินทรีย์ธุลีดิน

สู่ดอกไม้ช่ออื่นให้ชื่นรัก
ดื่มน้ำหมักจากธุลีที่สูญสิ้น
จากรุ่นก่อนรอนร่างสร้างแผ่นดิน
มิสิ้นกลิ่นแม้ตายวายชีวัน

ดอกไม้งามแต่ละรุ่นล้วนหมุนเปลี่ยน
ตายเกิดเวียนหน้าที่มีสืบสาน
เชื่อว่าดอกไม้ไหนในจักรวาล
ประจักษ์เช่นเป็นกันทุกพันธุ์ไป

ดอกต่อดอกทับดินกลิ่นซึมซับ
แจ้งต่อดอกบอกให้ทราบกับดอกใหม่
เมื่อคราวร่วงสู่ดินถิ่นอำไพ
รับรู้ได้กลิ่นรุ่นก่อนสะท้อนงาม

จดหมายเหตุแจ้งไว้ให้รุ่นหลัง
อย่าหยุดยั้งครองดินนี้อย่าผลีผลาม
สละร่างร่วงหล่นปนดินงาม
เพื่อยังความรักดินนั้นจนวันตาย

บรรพบุรุษ หนึ่งนั้นพันธุ์มนุษย์
เจตจำนงค์คงทรุดหยุดความหมาย
ล้วนลูกหลานลารั้วครัวตายาย
ขายแรงกายในทางหินแผ่นดินปูน

สำนึกรักบ้านเกิดเถิดใจทราบ
ต่อรุ่นหลังพังราบคงสาบสูญ
ต่างดอกไม้เสมอต้นจนจำรูญ
เสมอปลายต่อบุญและคุณบรรพ์

ดูดอกไม้ละต้นหล่นโรยไป
ยังหล่นร่วงอยู่ใกล้ในถิ่นฐาน
ไหนคนลาอาลัยยามวายปราน
จะใกล้บ้านดังดอกไม้... ไหมหนอคน?

ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ