คึดฮอดนำคองหลัง

ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ

คึดฮอดนำคองหลัง

โอ่ยเด้...นอ...ควมเก่าบ้านเฮานั้น
เหลือแต่ฝันอ่ำคะนิงจิงแท้หนอ
ฮอยฮีตเก่าคองหลังคั้งเหง่ากอ
บัดมาพ้ออ่ำหล่ำในคำเว้า

เคยตื่นมาหอมหมกมันในควันไฟ
ใจสิขาดเอาหลายไหง่ขี้เถ่า
เหลียวบักเซียงเสี่ยงมันคันหลอยเอา
มันกะเว้าตาซังคั้งนั้นมา

เวลาหนาวเฒ่าเพิ่นพาเอิ้นฮ้อง
มาเปิดป่องเฮียนให้จ่ายผญา
*คันสูได้กั้งห่มเป็นพยา
*อย่าลืมคนคอนกล้าอยู่นาดอน

ข่อยเคยขี่เกียนฮ้างบุน้ำหมอก
งัวเคยหยอกเทียมเกียนไปซุบ่อน
ซังข้าวเขียวสุดตามาออนซอน
ผูกงัวนอนบัดสายสวยงายมา

แคนอีพ่อหล่อยฟังแต่ยังน้อย
ข่อยเคยหล่อยมาเป่าเลาถามหา
บักหำน้อยเป่าได้แต่ไดมา
กูสิหาให้มันจักอันดวง

เคยเป่าเลาะเลียบบ้านแถวย่านนั้น
เป่าทางสั้นทางยาวจนสาวหวง
อ้ายเซียงเอ๊ยม่วนหลายคักในซวง
นางอยากควงไปซ้อนออนซอนเด

แม้นม้อนไหมได้ฟังคั้งอ้ายเป่า
คือสิสาวมันได้ง่ายแถะเด๋
นางมีหวีมีแว่นสิแอ่นเซ
นางสิเอ้ใส่อ้ายไปนำแคน

บัดเอาบุญกฐินทานเฮาเนาะอ้าย
นุ่งซิ้นไหมสะโหร่งไหมไปฟ้อนแอ่น
บัดอ้ายเป่าดังดังฟังแล่นแตน
พ่อพระแถนคือสิมักคักแท้นอ

แสนคิดฮอดฮอยเก่าบ่าวนั่งเหงา
แววต่าเศร้าสุดแสนต่อแคนพ่อ
ห่างมากรำงานหนัก กทม.
บ่รู้โดนบ่หนอสิต่าวเมือ

คิดฮอดสาวหล่าคำของอ๋วนอ้าย
บ่าวพี่ซายฮักแพงแฮงเอาเหลือ
คันฮักเฮาจางเจิงบ่เกิ่งเกือ
ให้ตื่มเกือแหน่เด้อเจ้าผู้สาว

คิดฮอดเสียงคกมองบัดเหยียบทื้น
คึดอยากยืนตีถู่สะนูข้าว
ออนซอนป่นแพวผักฮักบ้านเฮา
ออนซอนเหล้าไหหมักฮักห่วมกิน

เคยเป่าแคนเลาะบ้านเสร็จงานนา
ลอยลมมาลอมแดดสุกลูกรังหิน
แจ่นแล่นแจสูเอ๊ยเคยได้ยิน
เหลือแต่กลิ่นมนต์หลังส่างเหลือใจ

เป็นบักหำส่ำน้อยขี่คอพ่อ
ตีนข่อหล่อพ่อเลี้ยงจนได้ใหญ่
เหลียวเบิ่งฟ้าอีเกิ้งเถิงหม่องใด
ฮักแฮงหลายอยากเมือคืนบ้านตน

สั่งอีกแม่บุญข้าวจี่สิเมือบ้าน
สิไปทานไปวัดขัดกุศล
แม่นแท้แท้สิไปเฝ้าผู้ลางคน
สิเป่าแคนจ้นจ้นจนม่วนใจ

...................
ข่อยนั่งฟังลายแคน"เลาะบ้านยามลมหนาว"
ของอาจารย์สมบัติ สิมหล้า 
เฮ็ดให้คิดเห็นคำเว้าคนเฒ่าในลายผลิต
ฟังเบิ่งเด้อท่านม่วนหลาย
http://www.youtube.com/watch?v=gAemqlQjKRI

....................
จากผญา
*คันเจ้าได้ขี่ซ้างกั้งห่มเป็นพญา
อย่าสิลืมพ่อนาผู้ขี่ควายคอนกล้า*

ยามบัดนั่งฟังพนักงานเพิ่นเล่าควมหลัง
ข่อยเลยคิดฮอดบ้าน คิดฮอดแคนดวงเก่า
อีพ่อเลาสอนจนเป็นเป่าได้ คิดอำลำนำผู้สาว
ผู้อยู่บ้าน ป่านนี้สิเป็นจั่งได๋ ยังสิจำอ้ายได้บ่
คิดฮอดอีแม่เลาเคยเฮ็ดป่นปลาแซบหลายหลาย

กะจั่งว่าหละเนาะ คกมอง เกียนฮ้าง
ตอกไผ่ ดอกแห งัวเขาบักเล
บุญฮีตคองหลัง เคยเล่นเคยเอ้นำกัน
ย้านแต่สิมิดจ้อยบ่เหลือฮอย
แต่กะอดเสียดายบ่ได้ อดสายดายแนวเก่า
บัดสิได้ยินได้เห็นแต่ในคำเว้าของผู้เฒ่า
คิดเบิ่งแล้วกะคือเพินเว้า
"สุมื้อนี้...บ่ม่วนคือแต่เก่าเนาะคำ"

ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ
วันคิดอำลำนำบ้านเฮา