20 เมษายน 2548 15:51 น.
ภูวดินทร์
บุญก่อเกิดด้วยการให้
ครั้นเวลา ตีห้า ต้องรีบตื่น
ต้องรีบฟื้น ตั้งใจ จิตเป็นบุญ
นิมนต์พระ ใส่บาตร กุศลหนุน
ให้ได้บุญ เตรียมข้าว ปลาอาหาร
หกโมงเช้า ได้เพลา พระเดินบาตร
จิตไม่คลาด เห็๋นผู้ พ้นสงสาร
ได้นิมนต์ หยุดรับ สังฆทาน
ทั้งคาวหวาน ค่อยใส่ อย่างบรรจง
ใส่บาตรเสร็จ ไม่ขาด ขออนุญาต
วางบนบาตร ดอกบัว บุญหนุนส่ง
เป็นแปดดอก หนึ่งกำ จิตจำนง
กุศลส่ง เห็นธรรม พระสัมมา
สงฆ์เดินไป ใจคล้อย นึกถึงบุญ
ไว้เป็นทุน ส่งด้วย วาสนา
นึกถึงธรรม ขององค์ พระพุทธา
มือวันทา ชาติหน้า สมดั่งใจ
การให้ทาน คือการ ใส่บาตรพระ
ก็คงจะ จัดเข้า ทานมัย
20 เมษายน 2548 14:56 น.
ภูวดินทร์
สะท้อนใจแทนหญิง
บนโลกนี้ มีผู้ ทรงค่ายิ่ง
สมบูรณ์ยิ่ง สูงส่ง ด้วยความหมาย
เธอคือหญิง เพศตรง ข้ามกับชาย
มีความหมาย มากล้น พ้นสิ่งใด
บทบาทเธอ เป็นเพศ ที่ให้เกิด
ให้กำเนิด เกิดแก่ คนทั้งหลาย
เพศผู้หญิง อย่าดูหมิ่น ทั้งใจกาย
ผู้คนหมาย เทิดทูน บูชาคุณ
บทบาทเธอ มีความหมาย กับชายยิ่ง
ให้ทุกสิ่ง เป็นขวัญ ยามจิตสูญ
ยามที่ชาย เหน็ดเหนื่อย ใจอาดูร
เข้าเพิ่มพูน กำลังใจ ให้สู้งาน
บทบาทเธอ เพศเดียว กับเพศแม่
อย่ารังแก อย่าบีฑา น่าสงสาร
ระบบทาส เลิกใช้ ให้ทำงาน
คนกล่าวขาน รู้ทั่ว หมดสิ้นไป
บทบาทเธอ มีสิทธิ์ เทียบเท่าชาย
สิทธิหลาย ไม่ด้อย หาหย่อนไม่
คนทั้งหลาย จงคิด ทบทวนใหม่
โปรดเลิกใช้ แบ่งหญิง กับชายมี
บทบาทเธอ ใจหญิง ที่กล้าแกร่ง
ใจเข้มแข็ง ต่อสู้ เพื่อศักดิ์ศรี
ยามที่ถูก ทรชน มาราวี
พร้อมเข้าที่ ต่อกร อย่างทรนง
เช้าวันนี้ ผู้เขียน ได้พบเห็น
ช่างเลือดเย็น ชายหนึ่ง ดิ่งประสงค์
เข้าตบตี คนรัก ล้มฟุบลง
ใจก็คง อยากฆ่า ตายกับมือ
น่าสมเพส เวทนา น่าสงสาร
ผู้คนขาน ไม่กล้า เข้าไปหือ
อาจเป็นเรื่อง ครอบครัว อย่ายุ่งมือ
ที่แต่งคือ ใจสะท้อน ด้วยห่วงใย.
ภูวดินทร์ถึงเป็นชายก็ยังให้เกียรติผู้หญิงนะครับ
ด้วยรักและผูกพัน
ภูวดินทร์
๒๐ เมษ.๒๕๔๘
19 เมษายน 2548 16:21 น.
ภูวดินทร์
พาเที่ยวป่า
ท่องเที่ยวป่า กว้างใหญ่ ใบไม้ทึบ
เป็นแหล่งหลืบ ติดกัน แน่นขนัด
ต้นไม้ใหญ่ แผ่ป้อง ไพรสณฑ์ชัฏ
ทางเลาะลัด หลืบไม้ ต้นเบียดกัน
ป่าใบเขียว ต้นไม้ ครึ้มทั่วทิศ
สรรพชีวิต ก่อเกิด ป่าเขตขัณฑ์
ร้องร่ำเรียก เพรียงหา เสียงสนั่น
ในไพรสัณฑ์ แสนสุข นึกชอบใจ
เดินทางไป ตามทาง อันเลี้ยวเลาะ
เข้าแก่งเซาะ แง่หิน ริมธารใหญ่
ฉ่ำน้ำเย็น อ่างกว้าง ทางบันได
มีไม้ใหญ่ โน้มเอียง เคียงไม้นาง
วังมัจฉา เห็นปลา ว่ายดำผุด
ตัวนั้นผุด นี่โผล่ ให้โชว์หาง
มือจุ่มน้ำ เยือกเย็น เสียงร้องคราง
เอาใจวาง น้ำเย็น ช่างจับใจ
จากธารน้ำ เลาะขึ้น ไปอีกหน่อย
ชะนีน้อย ห้อยโหน โจนต้นไม้
นกกระปูด ร้องแข่ง หริ่งเรไร
นี่ไฉน ผึ้งหลวง ใหญ่รวงรัง
จับเถาวัลย์ พันคด เลื้อยระยาง
จับเป็นทาง ปีนก่อ ขอนไม้ฝัง
ต้นล้มมา ขวางลัด ลำน้ำยัง
ให้เป็นทาง เดินข้าม เป็นทางจร
เย็นสัมผัส ติดผิว เย็นยะเยือก
ตอนจับเชือก ติดน้ำ ข้ามขาบขอน
เย็นจับจิต ติดใจ หยั่งนิวรณ์
ต้องสังวร น้ำลึก ตรึกวังเวง
ข้ามไม้ขอน แน่นิ่ง กลางธารใหญ่
ปีนป่ายไป หินบน จนข้อเกร็ง
สูดลมเข้า เต็มปอด ตาจ้องเล็ง
จับแล้วเกร็ง ขึ้นสู่ ลานหินกว้าง
ไม้ทึนทึบ แผ่กิ่ง ขยายใหญ่
แผ่กิ่งใบ ทอดยาว สลับวาง
จากต้นโน่น ร่มเย็น แผ่หูกวาง
ใช้เป็นทาง พักผ่อน ทอดกายา.
ป่าให้คุณ รักษา อย่าทำลาย
ตัดต้นไม้ เสียค่า ทางพฤกษา
กว่าต้นเล็ก โตใหญ่ ใช้เวลา
ต้องรักษา ได้พัก รักษาใจ.
พาเที่ยวป่ายามหน้าร้อน ที่น้ำตกใหญ่ เย็นกายสบายจิตกันดีนะครับ
อยากท่องเที่ยวอีกติดต่อ
ภูวดินทร์
๑๙ เมษ.๒๕๔๘
19 เมษายน 2548 16:17 น.
ภูวดินทร์
แห้งใจ
สงกรานต์ผ่าน กลิ่นกรุ่น น้ำอบแห้ง
กับลมแล้ง พัดผ่าน ปลิวไม้ไหว
กลิ่นอบโชย ลมพัด ฉิวผ่านไป
ทำหวนให้ รำพึง ถึงตัวเรา
มองดูทุ่ง เวิ้งว้าง ทุ่งร้างข้าว
กระซังยาว ทอดตอ งออับเฉา
แมงปอน้อย บินวน เฝ้ารอเรา
บนซังข้าว ล้มงอ ตอแห้งฟาง
มองออกไป ไกลริบ สุดมองเห็น
ลมฉิวเย็น พัดผ่าน ร้อนถากถาง
แห้งสู่ใจ ไหวลง อย่างเบาบาง
ร้อนแห้งผาง ถอนใจ สะท้อนทรวง
แสงสุรีย์ แผดร้อน กระทบร่าง
เข้าสู่ทาง สูดลม แทบล้มร่วง
แลดูเงา เห็นงอบ บอบซ้ำทรวง
แห้งแล้งดวง ชีวา คราสงกรานต์
ร้อนอย่างนี้ สะท้อน ให้ร้อนจิต
ทอดชีวิต อยู่ไป อย่างหยาบกร้าน
หวิวไหวใน ขบคิด ริดดวงมาลย์
ต้องซมซาน กลับถิ่น มิแลไป.
มองไปในท้องทุ่งแล้วแห้งใจครับ เฮ้อ......!
จาก ภูวดินทร์
๑๙ เมษ.๒๕๔๘
19 เมษายน 2548 16:14 น.
ภูวดินทร์
จริงใจ
ความจริงใจ มอบให้ เธอทุกสิ่ง
มีใจสิง อยู่ใน มอบไปนั่น
ทุกสิ่งอย่าง ออกไป กอปรใจอัน
มีสำคัญ กับใจ ไว้ทุกที
ความจริงใจ มอบไป ให้เธอหมด
ไม่ได้จด เพียรจาร บัญชีนี่
เพียงผู้ให้ อยากได้ เคียงชีวี
เป็นเพียงที่ ผู้มอบ ความจริงใจ
ความจริงใจ จากคน หวังร่วมสร้าง
เพื่อเป็นทาง ได้คิด ชีวิตใหม่
คนเคยเจ็บ บอบซ้ำ มากเท่าใด
ขอเธอได้ เยียวยา รักษาที
ความจริงใจ บอกไป ทุกทุกครั้ง
มีพลัง แกร่งกล้า ท้าศักดิ์ศรี
มอบให้แล้ว กลับกรอก หลอกฤดี
ขอเธอนี้ เข่นฆ่า ให้ม้วยมรณ์
พบเธอนี้ วันนี้ ใจเตรียมพร้อม
ได้ชักซ้อม น้อมใจ ไม่สังหรณ์
ขอเพียงรัก ได้รัก จากบังอร
รักหลอกหลอน เฝ้าง้อ รอแต่เธอ.
คุณหละครับมอบความจริงใจให้ใครบ้างหรือยัง
กรุณาตอบกลับ
ภูวดินทร์
๑๙ เมษ.๒๕๔๘
หน้าส่วนตัว
1099
