13 กรกฎาคม 2550 21:33 น.
มณีจันทร์
มีหญิงสาว นางหนึ่ง มานั่งเศร้า
เล่าเรื่องราว ที่ปวดร้าว แต่หนหลัง
เจ็บกับรัก ที่มารุม สุมประดัง
ความรักพัง พกความเจ็บ เก็บกับมา
เธอนั่งเล่า พร้อมร่างกาย ที่เทาสั่น
ว่ารักมัน สุดจะขม สุดข่มไหว
เจ็บมามาก ช้ำมามาก จนอยากตาย
เธอพูดไป พร้อมควักไส้ มาให้ดู
ถึงตอนนี้ ไม่ต้องพูด กันให้ยาก
โดนมามาก จนช่ำชอง เรื่องผีผี
ตั้งสติ หยิกที่แขน ให้ หนึ่งที
เจ็บเหลือที่ ไม่ใช่ฝัน มันเรื่องจริง
แล้วสติ มันก็สั่ง ให้ฉันหนี
ทำไงดี ขามันก้าว ออกไม่ไหว
แล้วก็นึก ขึ้นมาได้ ในทันใด
ถอดหัวไป แล้วลอยลับ กับแสงจันทร์
12 กรกฎาคม 2550 21:20 น.
มณีจันทร์
ดวงตะวัน ลาลับ ณ ขอบฟ้า
ดวงจันทรา ยิ้มร่า มาให้เห็น
ต้องสลับ กันไปมา ทุกเช้าเย็น
คงจะเป็น เพราะกรรม ที่ทำมา
ทำให้ฉัน และเธอ ดังเส้นขนาน
ไม่พบพาน สวนทาง กันอย่างนี้
เธอจะมา ฉันจะไป ไกลทุกที
อยากจะมี ซักวัน ฉันใกล้เธอ
หรือจะเป็น เพราะว่าจันทร์ นั้นต้อยต่ำ
แถมตัวดำ ไร้ราคา และราศรี
หรือเพราะว่า หน้าตา จันทร์ไม่ดี
หรือเพราะมี กระต่าย ในดวงจันทร์
จันทร์ไม่รอ และแหละ ดวงอาทิตย์
จันทร์มีกิ๊ก มากมาย ดาษดื่นฟ้า
นั้นก็คือ แสงแห่ง ดวงดารา
ที่เต็มฟ้า กิ๊กของจันทร์ ทั้งนั้นเลย..
11 กรกฎาคม 2550 21:37 น.
มณีจันทร์
ตอนเด็ก เด็ก เคยเฝ้าถาม พ่อและแม่
ว่ารักแท้ ที่แน่วแน่ อยู่ทีไหน
พ่อแม่ยิ้ม ลูบหัว บอกไม่ไกล
พ่อแม่ไซร้ คือรักแท้ ที่แน่นอน
เมื่อยังเล็ก ยิ้มรับ กับแม่พ่อ
จะไม่ขอ รักแท้ จากที่ไหน
จะขอรัก พ่อและแม่ ตลอดไป
ทั้งดวงใจ ให้พ่อแม่ แค่สองคน
วันคืนเปลี่ยน เวียนไป ถึงวัยสาว
ร้อยเรื่องราว ของความรัก ที่ใฝ่หา
กับผู้ชาย น้อยใหญ่ ที่ผ่านมา
ทุกคนลา ทิ้งให้ช้ำ ระกำทรวง
มาบัดนี้ รู้ซึ้ง ถึงเรื่องรัก
ได้ประจักษ์ รักแท้ อยู่ที่ไหน
คือรักที่ เฝ้าถาม เมื่อเยาว์วัย
หาใช่ใคร ถ้าไม่ใช่ พ่อแม่เรา
9 กรกฎาคม 2550 22:22 น.
มณีจันทร์
เป็นดวงจันทร์ ส่องท้องฟ้า ในราตรี
ต้องเป็นที่ รองรับเรื่อง อธิฐาน
หลายคนนั้น อยากให้รัก ที่ร้าวราน
ได้พบพาน รักแท้ ที่แน่นอน
บางคนอยาก ฝากไปบอก ความคิดถึง
ไปถึงซึ่ง คนที่รัก ที่ห่วงหา
บางคนนั้น อยากให้ ดวงจันทรา
เป็นเพื่อนครา ยามเหงา เศร้าดวงใจ
จันทร์อยากบอก เพื่อน เพื่อน กันซักหน่อย
คงต้องคอย กันซักพัก จะได้ใหม
จันทร์ต้องจัด คิวก่อน ใครก่อนใคร
ถ้าอยากไว แถมสตางค์ มาบ้างเอย....
อิอิ จันทร์ล้อเล่นนะค๊ะ..แต่ถ้าได้ก็ดี
..เบื่อขนมไหว้พระจันทร์แล้ว..
8 กรกฎาคม 2550 23:09 น.
มณีจันทร์
หมู่วิหก ผกผิน บินเวียนว่อน
ตะวันรอน เย็นย่ำ ลับขอบฟ้า
นั่งเหม่อมอง ออกไป สุดสายตา
ท้องทุ่งนา ฟ้ากว้าง ทางลาดยาว
สองผู้เฒ่า เฝ้ารอ ลูกหวนกลับ
ไปลาลับ ไม่ส่งข่าว คราวให้เห็น
จากพ่อแม่ ไปด้วย ความจำเป็น
จะเช้าเย็น พ่อแม่เจ้า เฝ้าแต่คอย
อยากให้รู้ อยู่หลัง ยังเป็นห่วง
เจ้าพุ่มพวง ลูกยา อยู่ที่ไหน
อยากให้รู้ อยู่นี่ แทบขาดใจ
ลูกจะรู้ หรือไม่ ที่เฝ้าคอย
ฝากสายลม ช่วยพัด ไปบอกเจ้า
พ่อแม่เฝ้า คิดถึง คนึงหา
แสนเป็นห่วง ลูกรัก ที่ไกลตา
บอกลูกว่า พ่อแม่รัก เจ้ามากมาย...
ฝากถึงเพื่อนๆที่มีคนเฝ้ารออยู่ต่างจังหวัดด้วยนะค๊ะ
เค้าอาจจะคอยอยู่ก็ได้ค่ะ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมณีจันทร์
หน้าส่วนตัว
730
