25 กรกฎาคม 2552 23:18 น.

.::น้ำตากับพรหมจรรย์::.

มณีจันทร์

รู้ดีว่าเธอไร้ในทางออก
เจ็บช้ำชอกทุกคำน้ำมือเขา
เสียเวลาเสียตัวจิตมัวเมา
ไปเปล่าเปล่าเมื่อรักจักเข้าตา

สุดหวั่นกลัวมืดมัวทั่วอารมณ์
จิตตรอมตรมรักลวงบ่วงเสน่ห์หา
ใจดิ่งลึกตรึกตรองนองน้ำตา
ก่อเกิดมาเลือดเนื้อเหยื่ออารมณ์

ตัดสินใจทำร้ายเจ้าสายเลือด
ถูกเฉือนเชือดเจ้าไปใจขื่นขม
โอ้ลูกเอ่ยโลกนิ้มีแต่ตรม
ทุกข์ระทมไปเถิดอย่าเกิดมา

ฉันเสียใจเมื่อเห็นเธอร้องไห้
ผิดพลังไปหัวใจไร้เดียงสา
ความรักเอ๋ยไหนเลยล้ำเลอค่า
ต้องแลกมาน้ำตากับพรหมจรรย์..

1852

love

comment

18 กรกฎาคม 2552 23:55 น.

ระหว่างทางกลับบ้าน

มณีจันทร์

เมื่อเย็นย่ำค่ำลงตรงกลับบ้าน
เหนื่อยกับงานเหลือที่มี(แต่)ปัญหา
ทำโอฟรีทุกวันนั้นเรื่อยมา
แสนเมื่อยล้าเหลือใจในทุกวัน

เสียงร้องเพลงบาดใจใครร้องร่ำ
รีบเดินย่ำเมียงมองต้องแอบหัน
เข้าคร่ำเคร่งเปล่งเสียงเพียงเมามันส์
เราแอบขันแต่เขาแสนเร้าใจ

เดินผ่านไปรอยยิ้มพริ้มเปื้อนหน้า
เดินด้นมาถึงร้านข้าวมันไก่
เสียงแม่ค้าด่ากันลั่นดังไกล
แต่ลูกค้ามากมายรายล้อมรุม

ข้าวหมูแดงแผงลอยไม่น้อยหน้า
มากลูกค้าเหนื่อยหนักจักว่าคุ้ม
มือระวิงขายว่องคล่องครอบคลุม
เร่งเดินดุ่มผ่านพ้นบนหนทาง

ผ่านร้านรวงมากมายใจไม่ท้อ
ไม่นั้งงอรอใครให้อ้างว้าง
ไม่ฝันใฝ่โชคลาภอันเลือนลาง
สองมือสร้างทางฝันนั้นไม่ไกล

1346

love

comment

16 กรกฎาคม 2552 07:16 น.

.::เพ้อ::.

มณีจันทร์

.อยากจะรู้ทำไมใจรักเธอ
เฝ้าพร่ำเพ้อหัวใจใฝ่เรียกหา
แรกได้พบเพียงนิดติดตรึงตา
หลงรักเธอเหมือนว่าจะขาดใจ

ตราบวันนี้ที่ใจยังใฝ่ฝัน
นึกหวาดหวั่นวันลาคราหวั่นไหว
ภาพเธอยิ้มติดตรึงซึ้งทรวงใน
อยากจะได้เพียงเธอที่เพ้อครวญ

ยังใฝ่ฝันถึงวันอันสุกใส
ยิ้มละไมตรึงติดเมื่อคิดหวน
แม้ห่างไกลหัวใจไม่เรรวน
ใจรัญจวนเหมือนว่าคราใกล้กัน

ยังใฝ่ฝันถึงวันที่เราสอง
เคยเคียงครองข้างใจไม่เหหัน
เพราะว่ารักมากล้นจนผูกพันธุ์
ผ่านคืนวันด้วยรักแสนปักใจ

ตราบวันนี้ใจเพ้อละเมอหา
หวั่นอุรารักเลือนเบือนผลักไส
ภาพเธอยิ้มติดตรึงซึ้งทรวงใน
อยากจะได้เพียงเธอเพ้อรำพัน....