18 มีนาคม 2552 21:15 น.
มณีจันทร์
ตะวันส่องแสงพรายฉายพร่างฟ้า
ทาบทิวทาท้องทุ่งปรุงกลิ่นหอม
ดอกหญ้าพราววาบวับจับดมดอม
เปรียบดังพร้อมล้อมมณีมีหมู่ดาว
อยู่แห่งไหนไกลแสนแดนแผ่นดิน
คิดถึงถิ่นจากมาคราเหน็บหนาว
ดอกหญ้างามหรือกร่อนร่อนร่วงกราว
ร้อนแดดผ่าวแผ่วพานถิ่นบ้านนา
ทุ่มกายใจให้แกร่งด้วยแรงสู้
แต่เหมือนดูยิ่งห่างลางเลือนหนา
ทุ่งนาร้างทางไกลใจจากมา
มีศรัทธาฝ่าพ้นบนหนทาง
ตะวันส่องทาบลงตรงทางใหม่
ร่วมจิตใจฝ่าไปไร้ขัดขวาง
หัวใจมั่นเฉกแสงแห่งรุ่งราง
ร่วมแรงสร้างทางฝันวันอำไพ
5 มีนาคม 2552 19:50 น.
มณีจันทร์
โอ้ความรักความใคร่ไม่น่าเลย
ดุจเปรียบเปรยกากีมีใจสอง
ไม่อยากทิ้งลาจากพรากคู่ครอง
ไม่อยากให้ใครต้องคับข้องใจ
โอ้เวรกรรมจริงหนอพอได้คิด
เหมือนวกติดวังวนจนเวียนไหล
เหมือนโมราครานี้ที่เล่นไฟ
ทั้งร้อนใจร้อนตัวเพราะมัวเมา
เหมือนกากีนวลน้องมีสองใจ
แล้วหนีไปกับครุฑสุดขุนเขา
สู่วิมานปุยเมฆเฉกสีเทา
อยากบอกเจ้าอย่าเป็นเช่นนั้นเลย
มีดาบอยู่สองเล่มให้เธอเลือก
เจ้าไสเสือกฆ่าผัวมัวอกเอ๋ย
อุทาหรณ์สอนใจใช้เปรียบเปรย
อย่าริเลยลองเป็นเช่นโมรา
26 กุมภาพันธ์ 2552 19:56 น.
มณีจันทร์
ณ ตรงเส้นขอบฟ้าครารุ่งเรือง
นั้นมีเมืองยิ่งใหญ่เกินใฝ่ฝัน
สะสมมาเนิ่นนานผ่านคืนวัน
ประสบการณ์ฝ่าฟันดั้นด้นไป
อยากจะไปให้ถึงซึ่งคนงาม
ในทุกยามเธอนี้มีสุขใหม
แบกความทุกข์สับสนจนล้นใจ
บรรทุกไว้เกินนับกับความจำ
ทั้งที่รู้ร่างกายมากมายนัก
บาดแผลรักที่ใจใฝ่ถลำ
ไม่ไต่ถามว่าใครไหนที่ทำ
ไม่ตอกย้ำซ้ำเติมเพิ่มแผลใจ
เพื่อวันที่หวังไว้ในภายหน้า
ในทุกครารออยู่เธอรู้ใหม
แม้ห่างกันชั้นฟ้าคราแสนไกล
มั่นคงในรักนั้นนิรันดร
ถึงแม้รู้อยู่ไกลถึงใต้หล้า
ไม่เกินกว่าใจตั้งดังสิงขร
อุปสรรคมากมายไม่อาทร
แม้แรมรอนไปบ้างช่างประไร
เพื่อวันที่หวังไว้ในภายหน้า
ในทุกครารออยู่เธอรู้ใหม
แม้ห่างกันชั้นฟ้าคราแสนไกล
มั่นคงในรักนั้น.........นิรันดร
17 กุมภาพันธ์ 2552 11:41 น.
มณีจันทร์
แค่ผู้หญิงเพ้อฝันวันว่างว่าง
คิดเข้าข้างตัวตนปนความฝัน
หลงได้ปลื้มลืมตัวมันเมามัน
กับทุกวันเพ้อจมมิข่มใจ
แค่หลงรักคำคมคารมหวาน
คิดฟุ้งซ่านว่าเขามอบเราใหม
หลงละเมอเพ้อพกวิตกใจ
เขาหรือใครคนนั้นฉันรักจริง
คิดวาดภาพเอาไว้ในอากาศ
แล้วหมายมาดอยากมุ่งจะสุงสิง
ใจดวงนี้ไม่มีที่ประวิง
เกิดเป็นหญิงทั้งทีต้องมีลุย
ใครจะคิดเช่นไรไม่เคยสน
จะดั้นด้นดุ่มไปใจฉลุย
เดินหน้าชนทุกเรื่องใช่เพื่องคุย
ทางที่กรุยดีแท้สุดแต่กรรม
หากผิดพลั้งทำไปใช้ขอโทษ
ใครจะโกรธช่างมันฉันแค่ขำ
ทำเสียใจในสิ่งอิงกระทำ
แกล้งกลืนกล้ำเอาไว้ใช้หลอกลวง...
ใครเจอฉันระวังเอาไว้หน่อย
ฉันไม่ปล่อยง่ายดายคล้ายหึงหวง
จะกัดจิกฉีกร่างขว้างทะลวง
ใครตกบ่วงท่องไว้ไม่รอดมือ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมณีจันทร์
หน้าส่วนตัว
.... 
1266
