14 กรกฎาคม 2551 16:42 น.
มณีจันทร์
เพราะฟูมฟัก รักแท้ เชื่อแก่ใจ
เธอคงไม่ กลั่นแกล้ง แทงข้างหลัง
เชื่อว่าเธอ ไม่คิด จะปิดบัง
แม้บางครั้ง นึกหวั่น สั่นฤทัย
อีกไม่นาน จะพาน ไปสู่ขอ
มาเคลียคลอ คู่กัน วันสดใส
รอเก็บเงิน เก็บทอง มากองให้
แต่ตอนนี้ หมั้นไว้ หัวใจจอง
สัมพันธ์รัก แค่ไหน ใจคงบอก
มิลวงหลอก คิดเล่น เป็นเจ้าของ
รักเธอสุด หัวใจ ขอใฝ่ปอง
รอวันครอง รักมั่น กันสองเรา (เต้าหมิงซื่อ)
ลูกหินท้อ ต่อชะตา ฟ้าลิขิต
เบื่อชีวิต ผิดพลาด และขาดเขลา
ยิ่งเวลา ผ่านไป ไม่บรรเทา
กลับยิ่งเศร้า ห่วงหา ดูอาวรณ์
เพราะอะไร ใจเรา ยังเฝ้าหา
รอวันเธอ กลับมา คราสังหรณ์
ยังมองอยู่ ทุกเมื่อ เอื้ออาทร
ใจแทบขาด รอนรอน วอนหาเธอ
แลเห็นใคร ดูเหมือน ให้เตือนจิต
ยิ่งครุ่นคิด ใจสั่น หวั่นเสมอ
ฮัวเจ๋อเล่ย หรือเปล่า ที่เราเจอ
ยังละเมอ ทุกครั้ง นั่งหวั่นใจ
ทอดอารมณ์ ขมใจ ในลูกหิน
แล้วโบยบิน ห้วงฝัน อันอ่อนไหว
เต้าหมิงซื่อ ซ่อนมิด ปิดในใจ
สุดก้นบึ้ง ฤทัย ไม่ปล่อยวาง
แม้ไม่ได้ ใจเธอ ฮัวเจ๋อเล่ย
แต่ยังมี คนเชย มิเคยห่าง
ดั่งของตาย แน่แท้ แม้จืดจาง
นั่นคือทาง สุดท้าย ที่หมายปอง
แต่ตราบใด ยังไม่ ได้งานแต่ง
ฉันยังแซง แทรกใจ ใครเกี่ยวข้อง
เพราะยังมี สิทธ์อยู่ เลือกคู่ครอง
อย่ามาจอง มัดใจ ในฉันเลย
ลูกหินนี้ ที่แกร่ง ทนแรงเป่า
ฤทัยเล่า อ่อนนิ่ม ทิ่มอกเอ๋ย
เลยหวั่นไหว บางครา อย่าว่าเลย
มิเปิดเผย ให้ใคร รู้ใจเรา (ซานไช่)
ด้วยเพราะเหตุ คำนึง คิดถึงเพื่อน
เปิดHi5 ย้ำเตือน เพื่อนก่อนเก่า
แอบเล่นบ้าง บางครา พาบรรเทา
พักเรื่องเรียน รบเร้า เข้าผ่อนคลาย
เห็นลูกหิน ตัดพ้อ เชิงท้อรัก
น่าสงสาร ยิ่งนัก ชักใจหาย
ทั้งที่มีคู่อยู่ยังมิวาย
นอกใจชาย ที่มั่น รอวันครอง
ยิ่งอ่านดู ยิ่งรู้ ว่าซานไช่
ทั้งทั้งที่ หัวใจ มีเจ้าของ
ยังคิดมี ใครใหม่ ให้เกี่ยวดอง
คิดจะครอง สองชาย หมายอย่างไร
เพราะอยากเห็น เพื่อนซี้ นั้นมีสุข
ไม่อยากปลุก จากฝัน ให้หวั่นไหว
รอเวลา พาเดิน ดำเนินไป
หากมั่นใจรักแล้ว ไม่แคล้วกัน
ทุกคนเฝ้า มองดู อยู่ห่างห่าง
ให้ลิขิต ปูทาง และสร้างสรร
อุปสรรค ผ่านมา ต้องฝ่าฟัน
ขอให้เพื่อน เรานั้น ตั้งมั่นรอ
จะไม่มา เกี่ยวเนื่อง เรื่องใดใด
จะไม่ยุ่งเรื่องใครให้ใจท้อ
หากวันหนึ่ง สมหวัง ดั่งที่รอ
จะร่วมขอ ยินดี เพื่อนซี้เรา
หากคราหนึ่ง เพื่อนจับ รับรู้ว่า
พวกเพื่อนพา สอบใจ ซานไช่เขา
เพราะอะไร ขอให้ ไตร่ตรองเอา
อย่าคาดเดา ใช้จิต พิจารณา(ฮัวเจ๋อเล่ย)
**********
เรื่องนี้ยัง คงไว้ ไม่สรุป
ยังคงอุบ ปิดไว้ ในปริศนา
และจะเผย คราหนึ่ง ถึงเวลา
โชคชะตา รักนี้ มีเช่นไร
**********
THE END
9 กรกฎาคม 2551 00:01 น.
มณีจันทร์
.jpg)
วันที่เก้า กรกฎาฯ คราวันเกิด
สิ่งล้ำเลิศ ประเสริฐใด ที่ใฝ่หา
อีกความรัก กับชาย ที่หมายตา
จงสมใจ ในปรารถนา นะหลานรัก (น้าแจ๊คกี้)
ให้โชคดี มีทรัพย์กอง เงินทองไหล
ให้กิจการ ก้าวไกล ไร้อุปสรรค
ให้ผุดผ่อง ปองใคร สมใจนัก
ให้พบพักตร์ คนที่ใจ นั้นใฝ่ปอง (ครูพิม)
วันที่เก้ากรกฎายากำเนิด
จง งามเริ่ดเฉิดฉายไม่มีสอง
ชายบังเอิญเกิดเห็นเป็นอยากลอง
คิดจะจ้องสอยน้องลงจากคาน(ศรรกรา)
ขออำนาจรัตนะอันประเสริฐ
นำพรเลิศสู่พี่ชี้สืบสาน
ให้สมหวังในสิ่งที่ต้องการ
สุขสราญนานเนิ่นตามยินยล(จิตรำพัน)
ขอตั้งจิตอธิษฐานอันบริสุทธิ์
นอบน้อมพุทธองค์มีมหิทธิผล
อ้างพระธรรมสุดพิสิทธิ์สถิตกมล
คุณสงฆ์ดลพรพิไลให้วัฒนา (อัลมิตรา)
ขอทวยเทพเทวามาปกปัก
คุ้มน้องรักปักสุขทุกทิศา
ได้มีแฟนแทนใจในอุรา
งานวิวาห์มาใกล้ฤทัยเบา(sonax0651)
ยาแก้ปวดดวดสิงห์ดริ้งค์ไม่เพลีย
บ้านวันเกิดเปิดเบียร ์เชียร์ทั้งเหล้า
"เล่"เลยหาสุราปั่นมันส์ล่ะเรา
กะมอมเหล้าเจ้าภาพให้ราบเชียว(อาราเล่)
สิงห์ยาดองผองเพื่อนไม่เชือนแช
จั๊กแร้หนีบเหล้ามาหน้าตาเขียว
เมามาก่อนกลัวช้าซัดเพียว เพียว
เดินหน้าเบี้ยวเปรี้ยวปากเพราะอยากโชนนนน(มณีจันทร์)
ถึงวันเกิด ทั้งที งานนี้ใหญ่
พี่จัดให้ อย่างเท่ห์ ลิเก โขน
เสียงปี่กลอง ฉิ่งฉับ กรับตะโพน
เชิญทะโมน ยา จันทร์ เล่ ร่วมเห่รำ(bananaleaf)
2 กรกฎาคม 2551 16:25 น.
มณีจันทร์
มาแก้เครียดกันนิดนะพี่น้อง
เชิญพวกพ้องคล้องคอต่อคำหวาน
แก้โรคเหงาซึมเศร้าเจ่ากับงาน
อยากชื่นบานต่อถ้อยร้อยเรียงคำ
14 มิถุนายน 2551 21:34 น.
มณีจันทร์
ณ.สถานบ้านทรายทองของผู้ดี
สว่างวงศ์ดำรงศรีเพื่อนพี่น้อง
พจมานพินิตนันทน์นั้นใฝ่ปอง
เป็นเจ้าของเรือนใหญ่และชายกลาง
เดินเปียปลิวผมไกวไหวสองแก้ม
หน้าแฉล้มมุ่งหน้าหาใดขวาง
ฮัมเพลงไปเรื่อยเรื่อยตามรายทาง
เห็นเลือนราง เริ่มชัด สมบัติเรา (มณีจันทร์-พจมาน)
พี่หญิงใหญ่หน้าไฉไลใกล้ประตู
ดูดู๊ดูแม่นั่นลากกระเป๋า
กระโปรงเปิดเชิดหน้าซ่าส์ไม่เบา
คงจะต้องขัดเกลาเน่าสาบโคลน
ให้หญิงเล็กคิดแผนแล่นไปรับ
เอาให้หล่อนไข้จับจนหัวโกร๋น
พจก็พจหรือจะมาสู้ทะโมน
หญิงเล็กโหนไต่ราวสาวลงไป (อาราเล่-หญิงใหญ่)
พจมานมารใจให้ร้อนรุ่ม
หญิงเล็กทุ่มหมดหัวทางผลักไส
จะคอยยุกุร้ายให้สาใจ
ให้มันไหม้อยู่นานวิมานเรา
พี่หญิงใหญ่แกล้งช่วยขัดโคลนถู
ให้ดูหรูหูตาไร้เห็บเหา
สักวันเถอะเจอะเจอแผนนงเยาว์
ต้องหอบเอาเสื้อผ้ากลับบ้านไป(จิตรำพัน-หญิงเล็ก)
เราชายกลางคาบไป๊ป์ใส่แว่นดำ
แอบเหล่พจพึมพำทำตาใส
แกล้งเดินโฉบโอบกอดตอดกลอยใจ
ทำหน้าซื่อมือจับใหญ่ใช่ซุกซน
ทั้งพี่ใหญ่น้องหญิงก็นิ่งเฉย
ชายก็เลยแกล้งลูบจูบกลางถนน
พจมานหวานใจในกมล
เสร็จแน่คนดีตายของชายกลาง(ยาแก้ปวด-ชายกลาง)
โปรดติดตาม บ้านทรายทอง
ได้ทุกวัน ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ 20:30น.
รายการต่อไป ชมรายการthaipoemคนเพลินเดินเซ
11 มิถุนายน 2551 22:16 น.
มณีจันทร์
โดย อาราเล่
เธอกลับมา เพื่อ
จู่จู่เธอหายไปคล้ายโดนหลอก
ให้ช้ำชอกกลืนเก็บเหน็บความหลัง
เธอไม่เคยห่วงใยไม่จริงจัง
ทำหัวใจฉันพังลงกับมือ
ความเชื่อมั่นไว้ใจให้ด้วยรัก
บอกให้ฉันแน่นหนักและเชื่อถือ
และสิ่งที่สำคัญนั่นก็คือ
ฉันถูกยื้อหลอกใช้ไปวันวัน
นั่งทบทวนหวนเวลาคราเธอจาก
ฉันโง่มากหรือไรให้น่าขัน
เธอหลอกแล้วหลอกเล่าเล้าโลมกัน
หลงเชื่อมั่นว่าสักวันเธอจะดี
แต่ที่สุดก็จากพรากกันไป
ทั้งหัวใจปวดแปลบแทบหลีกหนี
ต่อหน้าคนมากมายเหมือนไม่มี
เรื่องร้าวรานแบบนี้เก็บในใจ
กว่าลืมเธอยากแค้นแสนลำบาก
ต้องเข้มแข็งให้มากกว่าครั้งไหน
หยาดน้ำตาคราครั่งหลั่งภายใน
ให้เวลาผ่านไปได้เยียวยา
จู่จู่เธอกลับมาหาฉันใหม่
ฉันนั้นแสนดีใจเป็นหนักหนา
ลืมเรื่องราวต่างต่างที่ผ่านมา
ลืมไปว่าเคยเจ็บเหน็บอย่างไร
ให้อภัยทุกเรื่องไม่เคืองเธอ
อาจเพราะเผลออ่อนล้าพาหวั่นไหว
อาจเพ้อติดคิดมากลำบากใจ
อาจเพราะเธอเหนื่อยไปบางเวลา
ฉันจะลืมทุกสิ่งที่เธอทำ
จะไม่จำใส่ใจไว้หรอกหนา
แค่ได้เห็นคนดีนี้กลับมา
ก็ดีใจเกินกว่าคำพูดใด
ฉันจะไม่พร่ำเพ้อให้เธอโกรธ
ฉันจะไม่ถือโทษและสงสัย
ฉันจะไมทวงถามความเป็นไป
แค่มีเธอเคียงใกล้ เท่านั้นพอ...
โดย มณีจันทร์
เมื่อฉันกลับมาเพื่อ....
ที่จู่จู่หายไป ฉันไม่บอก
คงช้ำชอก เหลือทน จนความหวัง
ที่จากไป จริงแล้ว แสนชิงชัง
แถมเธอยัง ฟูมฟาย คล้ายละเมอ
จงรู้ไว้ ใช่คำว่าเชื่อมัน
จะมัดฉันกับเธอได้นะเหรอ
คงจะยากเป็นแน่แค่ปรนเปรอ
เพียงหลอกเธอรับใช้ไปวันวัน
ถามว่าโง่หรือไม่ตอบไม่ยาก
อยากได้ยินจากปากแสนขบขัน
โง่หรือไม่ก็คิดเองละกัน
ในทุกวันเธอได้อะไรไป
ตอนตีจาก โล่งใจหาใดเหมือน
ทำหน้าเจื่อนบอกลาว่าไม่ไหว
เธอนั้นดีเหลือทนพ้นดวงใจ
คนเลวไปแล้วหนอขอบอกลา
น้ำตาเธอ ไหลลงตรงแก้มใส
ทรุดลงไปอ่อนแรงทั้งแข้งขา
ทำอ้อนวอนพูดพร่ำจำนรรจา
รำคาญตามากล้นต้องทนดู
ที่จู่ จู่กลับมาหาเธอนั้น
อย่าสำคัญตัวผิดคิดเลิศหรู
นึกว่าฉันกลับมาพาเชิดชู
คงอยากรู้สินะ มาทำไม
ถึงแสนดีให้อภัยในทุกเรื่อง
ไม่โกรธเคืองฉันเลยเคยรู้ใหม
แค่แกล้งทำขอบคุณเหมือนจริงใจ
แล้วร่ำไห้ บ่นท้อ ต่อชะตา
ที่กลับมาคราวนี้ฉันมีแผน
ยังขาดแคลนบางสิ่งจึงวิ่งหา
พบทางออกคือเธอช่วยนำพา
จึงกลับมาหลอกใช้หัวใจเธอ...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมณีจันทร์
หน้าส่วนตัว
1380
