3 ธันวาคม 2550 00:05 น.
มณีจันทร์
เนื่องในวัน อันประเสริฐ มาบรรจบ
จงประสบ พบความสุข ทุกข์หลีกหนี
ให้ชีวิต พบและเจอ แต่สิ่งดี
ทุกข์ที่มี พลันเลือนหาย มลายไป (มณีจันทร์)
เพียงขอพร พระเจ้า เฝ้าคุ้มครอง
สิ่งที่ปอง สมหวัง ดงฝันใฝ่
ให้ปราศทุกข์ โรคภัย ให้ผ่านไป
หญิงรพี พี่ใหญ่ โปรดได้พร(ยาแก้ปวด)
ทั้งโรคา อย่าหมาย มากรายกล้ำ
จงดื่มด่ำ ความสุข สโมสร
อยู่ที่ใดใครก็เกื้อเอื้ออาทร
เรื่องทุกข์ร้อน ผ่อนคลาย กลายเป็นเบา(ศรรกรา)
ในวาระ ดิถี มีวันเกิด
พรประเสริฐจากใจมอบให้เขา
หญิงรพี พี่ใหญ่ คลายทุกข์เศร้า
ขอพี่เจ้า สมหวัง ดังใจปอง(อาราเล่)
ไม่ขัดสนจนใจในทุกเรื่อง
หมดขุ่นเคืองเรื่องร้ายคลายหม่นหมอง
มีรอยยิ้มสดใสสมใจปอง
เหล่าพวกพ้อง อวยพรให้ พี่รพี (ผู้หญิงมือสอง)
ขอคุณพระ การุณ คำจุนขวัญ
แห่งกางกั้น พ้นภัย ให้หลีกหนี
อยู่แห่งหน ตำบลใด ขอให้มี
เย็นฤดี พี่รพี ไร้กังวล (จิตรำพัน)
26 พฤศจิกายน 2550 16:10 น.
มณีจันทร์
ในวันนี้ มาแปลก แหวกสัตว์เลี้ยง
เราไ ม่เกียง ประเภท เกรดคัดสรร
มีมากมาย หลายหลาก สารพัน
เชิญทุกท่าน ด้นสด หนึ่งบทเอย
20 พฤศจิกายน 2550 19:43 น.
มณีจันทร์
ชวนเพื่อนพ้อง น้องพี่ ที่บ้านกลอน
อยากอ้อนวอน ร่วมกัน สร้างสรรค์ศิลป์
ต่อกลอนสด คำไทย ใคร่ได้ยิน
ให้พูดถึง ศิลปิน ที่ติดตาม
ถือฤกษ์งาม ยามดี มีผองเพื่อน
มาย้ำเตือน บทเพลง บรรเลงหวาม
ว่านักร้อง คนใด ใคร่ติดตาม
โปรดบอกนาม เพราะอะไร ใยชอบจัง
14 พฤศจิกายน 2550 23:42 น.
มณีจันทร์
สบตาเธอ ครานี้ มีบางอย่าง
ที่แตกต่าง จากเดิม เธอรู้ไหม
มันปนเศร้า เหงาอยู่ ลึกข้างใน
มีเรื่องใด ใยดู หดหู่จัง
โปรดจงเหลียว มองดู จะรู้ว่า
มีสายตา อาทร อยู่ข้างหลัง
เค้าเป็นห่วง ดวงใจ เจ้าเสียจัง
อย่าชิงชัง เล่ามา ถ้าเชื่อใจ
มีเรื่องใด คับข้อง ต้องปวดร้าว
กับเรื่องราว ในอดีต หรือไฉน
ทำเจ้าซึม เศร้าโศก วิโยคใจ
เธอถึงได้ ไร้แรง และโรยรา
ที่ตรงนี้ มีเรา รอเจ้าอยู่
อยากให้รู้ มีคน ที่ห่วงหา
มีตักอุ่น หนุนนอน ทุกเวลา
ที่พึงพา ยามที่ ไม่มีใคร
หากเหนื่อยนัก พักก่อน ที่ตรงนี้
เพื่อนคนดี ของข้า อย่าหวั่นไหว
หากขุ่นร้อน ทุกข์ทน เรื่องใดใด
ทิ้งมันไว้ ให้เรา อย่าเอาไป
เจ้าจงพก รอยยิ้ม แล้วเดินต่อ
เราแค่ขอ ได้เห็น เจ้าสดใส
ลืมความหลัง ทุกอย่าง แล้วจากไป
สู้วันใหม่ ด้วยใจ เปี่ยมพลัง...
****มีกำลังใจมาฝากค่ะ*****
8 พฤศจิกายน 2550 19:09 น.
มณีจันทร์
ยินเธอเอย คำนั้น สะท้านจิต
โอ้ชีวิต คนเรา เศร้าหนักหนา
ฟังเธอเปรย เฉยนิ่ง น้ำคลอตา
สู้อุตส่าห์ รอเข้า ร้าวชีวี
เพียงสามคำ ย้ำบอก ออกจากปาก
มิกระดาก เลยหนา ยอดยาหยี
ทำแบบนี้ ที่สุด เลยคนดี
เจ็บเหลือที่ เธอทำ ระกำใจ
แม้อ้อนวอน อย่างไร เธอไม่สน
โอ้หน้ามล สายหน้า พาหวั่นไหว
คุกเข่าขอ ง้อเธอ จนอ่อนใจ
ยกมือไหว้ แล้วไซร้ ไม่ยอมกัน
พูดแต่ว่า ส้วมเต็มค่ะ เข้าไม่ได้
ไม่เห็นใจ กันเลยหนา โธ่ยอดขวัญ
มันจ่ออยู่ ประตูหลัง พร้อมโรมรัน
มัวช้าพลัน ไหลออกมา ซวยแน่เรา
** สรุปว่าราดอยู่แถวนั้นแหละ อิอิ **
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมณีจันทร์
หน้าส่วนตัว
2847
