7 สิงหาคม 2551 00:01 น.
มณีจันทร์
สุขสันต์วันเกิดเถิดคนดี
ขอให้มีพรเลิศเกิดสดใส
เจ็ดสิงหาวันนี้ขออวยชัย
ขอคุณไผ่จงพิพัฒน์สวัสดี(พี่กันนาเทวี)
ขอองค์รัตนตรัยอันไพจิตร
เทวฤทธิ์ทั่วฟ้ามาเสริมศรี
ประทานพรสูงส่งสุขทวี
เพื่อคุณไผ่คนนี้ชีพรื่นรมย์(พี่ไหมไทย)
ขอให้ปู่อย่าเจ็บและอย่าไข้
เรื่องราวใดให้พานพบแต่สุขสม
ปรารถนาสิ่งใดสมเจตจำนง
คุณพระองค์คุ้มครองปู่อยู่ปลอดภัย(พิมญดา)
ขอเทวาช่วยดลกุศลสร้าง
ส่องสว่างกลางวิถีที่สดใส
สุขสวัสดิ์ปราศโรคมีโชคชัย
ก้องเกียรติไกรชนชื่นชม...สุขสมจินต์(ครูพิม)
ขอพี่ไผ่ได้สมภิรมย์ภักดิ์
ทั้งเรื่องรักจักได้สมถวิล
ไร้โรคาแช่มชื่นรื่นชีวิน
พรหลั่งรินจากใจให้เจริญ(มณีจันทร์)
ทั้งเงินทองกองทรัพย์นับเต็มบ้าน
อีกการงานผ่านผันสรรเสริญ
มิตรมากมายรายล้อมพร้อมเผชิญ
ให้เพลิดเพลินเจริญสุขทุกเวลา(อาราเล่)
ให้งานการราบรื่นชื่นสุขใจ
คิดสิ่งใดได้ชมสมปรารถนา
ให้หล่อใสสดปิ้งสาวซิ่งมา
ทวยเทพพาคุ้มครองพ้นผองภัย(ยาแก้ปวด)
รัตนะคุ้มครองห้องความคิด
แลดวงจิตชิดกายวาจาใส
ครองสติปัญญาพาฤทัย
อุปสรรคไซร้ไร้มีที่กล้ำกราย (จิตรำพัน)
ได้บรรจบครบขวบอีกปีแล้ว
จงคลาดแคล้วโรคภัยให้สลาย
มีทรัพย์สินมิขาดมือเลยพี่ชาย
สิ่งสำคัญที่สูญหายได้กลับคืน
หน้าสดใสไร้ตีนกาไฝฝ้าเกลี้ยง
เหลือแค่เพียงความหล่อเหลาเอาพอชื่น
ไม่ต้องเนี๊ยบแค่ดูดีที่ยั่งยืน
พรอย่างอื่นพึงอยากได้ให้สมจินต์(ศรรกรา)
27 กรกฎาคม 2551 21:04 น.
มณีจันทร์
ขอทักทายปลายแสงแห่งขอบฟ้า
ท้องนภาดาวสวยทอแสงใส
คืนนี้งานไม่มีมากเท่าไหร่
มีเวลาเขียนจดหมายให้ตะวัน
สบายดีหรือเปล่าเล่าช่วงนี้
ไม่ได้เจอซักทีมีแค่ฝัน
ฟ้าผืนเดียวทำไมเราห่างกัน
ภาระงานกางกั้นนั้นเรื่อยไป
แม้บางทีที่ไม่ได้พบเจอ
รู้เสมอว่าเธออยู่ที่ไหน
งานเธอหนักเหลือล้นพ้นสิ่งใด
มีใครใครมากมายให้ดูแล
อยากบอกไว้ให้รู้ว่าคิดถึง
ฉันคนหนึ่งคนนี้ที่แยแส
แม้ไม่เจอกันนั้นฉันไม่แคร์
ขอเพียงแค่หลับฝันนั้นทุกคืน
อยากบอกไว้อีกครั้งยังคิดถึง
จันทร์ดวงหนึ่งดวงนี้ข่มใจฝืน
ยังรออยู่ถึงแม้ทนกล้ำกลืน
ถึงขมขื่นทุกครั้งแต่ยังรอ
24 กรกฎาคม 2551 22:02 น.
มณีจันทร์
รู้ว่าฉันต่ำต้อยด้อยกว่าเธอ
ไม่อยากเพ้อครวญคร่ำยามใฝ่ฝัน
ลึกในใจเพรียกพร่ำย้ำทุกวัน
เธอเท่านั้นคนนี้ที่รอคอย
หากเธอนั้นเห็นฉันนั้นไร้ค่า
ใครดีกว่าก็ไปอย่าได้ถอย
ฉันไม่รั้งยั้งไว้ไม่สำออย
ฉันคงปล่อยเธอหายไปกับตา
หากเธอคิดว่าใครดีกว่าฉัน
เชิญแล้วกันตามใจปรารถนา
ในเมื่อฉันไร้ซึ่งศักดินา
ไม่มีค่าควรคู่อยู่กับเธอ
หากใครไหนเทใจให้เธอได้
เท่ากับใจของฉันนั้นเสนอ
มากกว่าฉันคนนี้ที่ปรนเปรอ
ศักดิ์ศรีเธอเท่ากันฉันคงยอม
หากเขาให้ได้เพียงแค่สิ่งของ
และลิ้มลองดวงใจไม่ถนอม
โปรดกลับมาหาฉันอย่าตรมตรอม
ฉันคงยอมไร้ศักดิ์ศรีที่เธอลืม
22 กรกฎาคม 2551 21:02 น.
มณีจันทร์
ความรู้สึกลึกอยู่รู้เพียงฉัน
ความจริงอันหวั่นไหวข่มใจฝืน
เฝ้ามองดูรู้แน่ แท้กล้ำกลืน
เป็นเงายืน ขื่นขมข่มดวงใจ
ชู้ทางใจใช่ผิดจะคิดฝัน
เส้นทางมันขนานดั่งขานไข
เหมือนใครขีดกีดกั้นมันคู่ไป
มิบรรจบพบได้ในเส้นทาง
แอบฝันไว้ในใจไร้ความหมาย
ความเดียวดายคลายหมดลดสิ่งขวาง
เธอฉันอยู่คู่ใจไร้กั้นกลาง
แค่ฝันค้างบางครั้งยังชื่นใจ
เป็นเพราะเธอเจอฉันเมื่อวันสาย
ผลสุดท้ากลายเป็นเช่นหวั่นไหว
มันผิดตรงเจอกันวันสายไป
คนเสียใจคือฉันนั้นผู้เดียว
ความลับอยู่รู้แต่แค่ฉันนี้
แม้บางทีที่เธอเพ้อแลเหลียว
ต้องซ่อนไว้ใจเหน็บเจ็บจริงเชียว
ท่องคำเดียวคำนี้ ไม่มีวัน
17 กรกฎาคม 2551 00:56 น.
มณีจันทร์
ถึงเวลาต้องจากพรากกันแล้ว
แม่ขวดแก้วแวววาวพร่าวแสงใส
น้ำเหลืองทองวิบวับสวยจับใจ
สั่นพลิ้วไหวระริกกระซิกครวญ (มณีจันทร์)
หยิบขวดมามองแก้วแคล้วจำจาก
แม้รักมากอดไว้ห้ามใจหวน
ได้แต่มองน้ำตารินไหลทวน
อกรัญจวนร่ำร้องต้องบอกลา(ยาแก้ปวด)
ถึงต้องจากกันไปไม่จากลับ
สามเดือนกลับคืนใจดังใฝ่หา
เราพรากจากกันไปเหมือนไกลตา
อีกไม่ช้าสามเดือนเหมือนสามวัน(มณีจันทร์)
สามเดือนพรากขวดเหล้าต้องเศร้าหมอง
อกเอ๋ยต้องสั่งใจไม่สุขสรร
จากตอนนี้ไม่ห่างจากนิรันดร์
ออกพรรษาพบกันทุกวันคืน(ยาแก้ปวด)
โอ้เหล้าจ๋า คราเราต้องพลัดพราก
สามเดือนจากยากเกินเมินจะฝืน
อาจมีบ้างบางทีที่กล้ำกลืน
ถึงขมขื่นเข้าพรรษาข้าจะทน (มณีจันทร์)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมณีจันทร์
หน้าส่วนตัว
1602
