21 มกราคม 2552 22:27 น.
มาเรียณัฐ
รู้จักกันมานานพอรู้ใจ
แต่ยังไม่รู้อะไรมากไปกว่า
เท่าที่เห็นเป็นเธอมา
แสนดีหนาที่รักจักเอาใจ
วันเวลาเลื่อนเหมือนไม่มี
เธอเปลี่ยนไปอย่างที่หนีไปไหน
ทุกอย่างแปลงเปลี่ยนเพราะอะไร
และฉันไม่เข้าใจ...อะไรคือเรา..
อยู่เงียบ เงียบ แบบนี้ดีแล้วหนอ
คนไม่รู้จักพอ....หาไปต่อเถอะพอแล้วเศร้า
อยู่เงียบ เงียบแบบของเรา
คงไม่เฉา...ไม่มีเธอ...ไม่เป็นไร....
เธอไม่น่ามารู้จักฉัน
ไม่ควรมาผูกพันอย่างที่ให้
ทั้งโกหก ทั้งหลอกลวงแม้ใครต่อใคร
ทั้งที่ใจของฉันนั้นไม่เคย
ยอมแพ้แล้วทุกสิ่ง
อยู่นิ่ง นิ่งอย่างนี้ดีแล้วเฉย
ยอมให้เธอทำอะไรที่เธอเคย
ไปได้ไปเลยคนไม่รักดี..
18 มกราคม 2552 22:59 น.
มาเรียณัฐ
พาตัวเองไปไกลความวุ่นวาย
แสนจะสบายมีเวลาคิดโน่นนี่
ห่างไกลความสับสนสิ้นดี
ไม่มีใครมารบกวนชวนเศร้าใจ
มีเวลาอ่านหนังสือที่ตัวชอบ
ไม่กรอบมาขีดเส้นให้
ตื่นตอนไหนก็ไปนั่งชมลมทะเล
ฟังเสียงเพลงเสียงคลื่นรื่นฤทัย
ใช้เวลาใตร่ตรองครองสืทธิ
ใช้สมาธิทีมีเปรื่องเรื่องสดใส
ไม่มีคนมากวนทวนความใน
ตัดสินใจปล่อยเวลาที่ผ่านเลย
ไม่ตอบไม่สนคำไม่รับรู้
เพราะรอดูใจเข้มแข็งแรงเฉลย
ที่ผ่านมามันเปล่าเลย
เธอไม่เคยสักนิดคิดภิรมณ์
มาวันนี้เราไม่คุยไม่โต้ตอบ
ใจเราขอบคุณความว่างหวาน..อย่างสาสม
วันนี้ เดี๋ยวนี้ใจนิ่งทุกสิ่งน่าชม
ไม่ช้ำตรมที่เธอไม่โทรมา...
12 มกราคม 2552 00:01 น.
มาเรียณัฐ
ตื่นเต้นน้อยน้อยคอยเพื่อนเพื่อน
พรุ่งนี้เตือนวันหวานอันสดใส
วันแห่งความงดงามของใจ
พรุ่งนี้จะไปวาดรูปริมทะเล
งานการยุ่งมานานแล้ว
ใจแน่แน่วนัดหมายไม่ไขว้เขว
รอเพื่อนเพื่อนว่างมาเตร่
แล้วเราจึงเร่ร่อนเลาะเลือยเรื่อยทาง
มิตรภาพแน่นแฟ้นไม่มีหาย
คำว่าเพื่อนไม่มีที่เมินหมาง
ร่วมเดินในเส้นบางบาง
เพื่อนร่วมทางสนิทมิตรที่ดี
จะเล่นน้ำ ว่ายผุดสุดแสน
จะทดแทนงานหนักที่ล้นปลี่
อ่านหนังสือดีดีแล้ววางแผน
กลับมาเป็นแฟนคนในไทยโพม....
ไปเที่ยวแล้วนะเพื่อนๆบายๆ.....
10 มกราคม 2552 00:06 น.
มาเรียณัฐ
สมองโปร่งโล่งสบายคล้ายบางเบา
ไม่ต้องเหงาเศร้าทรวงให้ขื่นขม
กาลเวลาพาใจให้สุขสม
ลืมลงความหมองเศร้าที่เคยมี
ผ่านไปแล้วผ่านไป
เจ้าดวงใจข่างแสนสุขล้นปรี่
ความเข้มแข็งเข้ามาทดแทนที่
คนคนนี้จึงไม่ข้ำอีกต่อไป
กาลเวลาพาให้ใจสดชื่น
เคยขมขื่นกลับหายไปไหน
ผ่านไปแล้วแล้วกันไป
ฉันจะไม่เสียใจเพียงเพราะเธอ
ยังเดินทางอีกไกลแสน
ไม่มาดแม้นค้นหาหนทางอย่างไม่พลั้งเผลอ
ออกก้าวเดินห่างเหินเธอ
สักวันฉันคงเจอสิ่งดีดวง
สบายใจมากมากที่สุด
เหมือนดังหลุดพ้นมองเห็นแดนสรวง
สว่างไสวดังจันทร์เต็มดวง
สดชื่นหมดห่วงไม่คร่ำครวญ
8 มกราคม 2552 21:14 น.
มาเรียณัฐ
ใครใครเคยบอกรักคนที่เขารักเราดีกว่า
ใครใครว่าคนที่เรารักเขานั้นทุกข์แสน
เพราะเขาไม่สนใจเราเท่าเป็นแฟน
ต้องรอนแรนรอร้างลางเลือน
ใครคนหนึ่งซึ่งรักฉันมาก
แม้ต้องจากไกลแสนยังเป็นเสมือน
คนคอยย้ำห่วงใยไม่แชเชือน
โทรตามเตือนสอนใจให้รักดี
เพียงแค่ความห่างราวขอบฟ้าทะเลกั้น
เขาห่วงฉันเสมอทุกวันวี่
ไม่ละเลยอย่างคนที่
เรารักรี่ผูกใจไว้ให้ตรม
รักคนที่เขารักเราดีกว่า
ทุกความว่าที่ใครสอนจึงสุขสม
คนรักเราเอาใจไม่ให้ระทม
มีแต่สั่งสมความรักความภักดี
แล้วจะโง่งมวิ่งตามเขาที่รัก
ให้เป็นหนักร้าวรานถาถมฤดีศรี
เลิกเถิดนาคนที่เขาไม่ใยดี
สนคนที่รักเราไม่เศร้าทรวง
หน้าส่วนตัว
847
