11 มิถุนายน 2546 00:39 น.
ม้าก้านกล้วย
ฝนเอ๋ย หายไปหนไหนหนอ
ข้าวกล้ายังรั้งรอฝนหนอฝน
รู้บ้างไหมร่ำร้องต้องฝืนทน
ใยไม่หล่นชโลมหล้ามาบ้างเลย
ผืนนายามนี้ไม่มีน้ำ
แดดก็ซ้ำเผาไหม้ไอระเหย
รอแต่ฝนหยาดเย็นเหมือนเช่นเคย
จะให้เอ่ยวอนขอต่อผู้ใด
ข้าเป็นกล้าแกร่งแกรนบนแผ่นดิน
รอฝนรินประทินนามาแต่ไหน
ไม่รักกล้าข้าวเขียวเชียวนะใจ
หรืออย่างไรไม่รู้ว่ากว่าฝนโปรย
ข้าวในหน้าแห้งกรังตั้งตารอ
กำลังท้อกำลังแล้งแห้งระโหย
จะทิ้งช่วงชุกชุมชุ่มชื่นโชย
ขาดช่วงโดยไม่บอกกันมันโหดร้าย
รู้หรือเปล่าข้าวกล้าในนาหว่าน
ล้วนต้องการน้ำเย็นใสไม่ขาดสาย
แล้งอย่างนี้ ร้ายอย่างนี้ มีแต่ตาย
หากแม้นสายฝนไม่มานาคงล้ม
ฝากชีวิตเอาไว้ขอให้ช่วย
เมตตาด้วยเถิดฝนฟ้าอย่าทับถม
ข้าวน้อยน้อยคอยแต่น้ำมาพร่ำพรม
จะซูบซมโซรันทดกันหมดแล้ว
(ม้าก้านกล้วย)
7 มิถุนายน 2546 19:40 น.
ม้าก้านกล้วย
ครั้นความรักสุกงอมยอมตกลง
ว่าจะปลงใจรักสมัครสมาน
ใคร่คิดครวญจัดแจงเรื่องแต่งงาน
อีกไม่นานจะครองคู่อยู่ร่วมกัน
สินสอดเท่าไหร่ไม่เคยท้อ
จะให้รอนานแค่ไหนไม่เคยหวั่น
จะลงหลักปักฐานร่วมสานฝัน
จะผ่านวันผ่านคืนชื่นฤดี
จะมีลูกน้อยน้อยสักสองคน
คงจะซนเป็นลิงยิ่งจู้จี้
แต่ตั้งใจเอาไว้จะไม่ตี
จะเลี้ยงลูกให้ดีมีคุณธรรม
จะสู่ขอถูกครรลองตามต้องการ
แห่ขันหมากจากบ้านสำราญล้ำ
กล้วยอ้อยกลองยาวเจ้าประจำ
มาร้องรำโห่ฮิ้วเป็นทิวแถว
ญาติผู้ใหญ่ปรองดองทั้งสองฝั่ง
ต่างมานั่งอวยขวัญกันแซ่วแซ่ว
ฤกษ์งามยามดีเต็มทีแล้ว
ทั้งขันแก้วแหวนเงินทองมากองไว้
พ่อเจ้าสาวเอ่ยขอมาข้อหนึ่ง
ตื่นตระหนกตกตะลึงถึงไหนไหน
หลังแต่งงานลูกสาวพ่อเขาขอใช้
นามสกุลของฝ่ายพ่อแม่ตน
งานแตก ญาติเจ้าบ่าว ฉาวให้ลั่น
จะยอมกันได้อย่างไร ไร้เหตุผล
ยกขันหมากมาขอ ก็เหลือทน
ทำเป็นคนทันสมัย ไม่ได้นา
อยากจะใช้สกุลเก่าก็เอาเลย
อยู่ชิดเชยสกุลไป ใครจะว่า
ไม่ต้องแต่ง ต่างคน ก็ต่างลา
ที่ยกขันหมากมา จะยกคืน
โอยหัวใจสลาย
รักที่หมายกลับกลายไปเป็นอื่น
เป็นไปได้ หรือนี่ ที่ต้องฝืน
รักต้องคืนคลายคลาดพินาศลง
หัวคิดใครกันหว่า น่าเตะนัก
คนจะรักจะแต่งงานมารพาหลง
นามสกุลของใครไม่ตกลง
ก็คงต้องเลิกรา น่าเสียใจ
(ม้าก้านกล้วย)
7 มิถุนายน 2546 18:28 น.
ม้าก้านกล้วย
ระบำระบัดใบ
เมื่อลมไกวระลอกลม
ระเริงระรื่นรมณ์
เมื่อสายลมสลัดลาย
ใบเขียวจะเขียวขาบ
รวิอาบชโลมสาย
ดอกขาวจะขาวร่าย
ละอองคล้ายจะล่องลอย
เหลือบรุ้ง ณ ทุ่งคา
สุดสายตา ณ ป่าน้อย
คำหวานจะหว่านถ้อย
คำสำออยจะอ้อนรัก
มงกุฎผกาสวย
สานไว้ด้วยฤดีภักดิ์
เถาวัลย์จะพันถัก
เพราะใจรักจักมอบนาง
ไร้ดอกกุหลาบแดง
แต่เต็มแรงจะถากถาง
ไร้วังก็หวังสร้าง
เป็นพลับพลาพนาไพร
ไร้ช่อเศวตฉัตร
ใบระบัดจัดบังได้
แท่นทองมิหมองใจ
แท่นปีกไม้ นะไว้เอน
ระบำระบัดใบ
ประทับใจจัดให้เด่น
ทำนองจะร้องเล่น
ประโคมเช่น มโหรี
ถวายพระนางไพร
ยอดหทัย ณ ใจพี่
อัญเชิญพระราณี
ประทับที่พนาสรวล
(ม้าก้านกล้วย)
7 มิถุนายน 2546 00:37 น.
ม้าก้านกล้วย
คืนหนึ่ง ในราตรี ที่ดาวพร่าง
ไร้แสงทรงกลดกลางมาลางแสง
จึงหมู่ดาวระยิบเล่นเป็นเรี่ยวแรง
เหมือนคืนแห่งแสงดาวราวคืนสวย
คืนนั้นดินถอนใจไม่ชื่นชม
ด้วยยังข่มใจมิได้ใจยังขวย
ดาวในใจมิใสผ่องต้องระทวย
เพราะดาวสวยดาวสวรรค์นั้นแรมลา
เธอผู้เป็นดาวหรูคู่คืนค่ำ
หรือเทียบต่ำดินด้าวราวไร้ค่า
เธอจึงเหิรลอยลมชมชั้นฟ้า
ทิ้งให้ดินกินน้ำตามาแหงนชม
คืนนั้น วันที่ จะหนีหน้า
ดาวเจ้าให้สัญญาอย่าขื่นขม
ดาวจะเด่นกระจ่างไกลให้รื่นรมณ์
และชื่นชมแสงดาวขาวละออ
ดาวบอกไว้ว่าอย่างไรก็ไม่ลืม
ดินจึงปลื้มดื่มด่ำในคำขอ
ชะเง้อหวังดาวยังรักปักใจรอ
แต่ดาวก็ ห่างไกลไปทุกที
อีกคืนหนึ่งการรั้งรอ ก็เลื่อนลอย
ดินจะคอยอยู่ใย ไม่ควรที่
ดึงดาวเกลือกตมดินรินราคี
ดาวนั้นมี หมู่ดารา มากกว่านัก
เจ้าลอยเลิศ เล่นแสง สว่างส่อง
ดาวเจ้าผ่อง เพลินเพ้อ เผลอตระหนัก
ดาวลืมดิน บินลมบน จนลืมรัก
เคยรู้จัก เคยรู้ใจ ใคร่รู้จริง
(ม้าก้านกล้วย)
4 มิถุนายน 2546 00:04 น.
ม้าก้านกล้วย
พ่อครับ ผมเอาข้าวมาให้
จะวางไว้ข้างข้างพ่อขอให้รู้
มีเนื้อวัวอบเกลือทั้งเนื้อหมู
มีปลาทูที่พ่อชอบทอดกรอบเกรียม
ออกจากบ้านวันก่อนเหมือนร้อนกาย
ต้องเก็บความเหงาใจไว้เต็มเปี่ยม
แทบจะห่างห่วงหาไม่มาเยี่ยม
ลืมธรรมเนียมด้วยโลเลเร่ตะลอน
จากไปโดยละเลยไม่เอ่ยลา
ไม่รู้ว่าพ่อชราจะเหนื่อยอ่อน
ไม่ได้ทดแทนค่าคุณบิดร
ลืมคำสอนของพ่อท้อเหลือเกิน
พ่อเคยบอกลูกผู้ชายต้องไม่แพ้
ผมเพียงแค่เหลือพลังยังขัดเขิน
บางเวลาเปลี่ยวเปล่าเหงาสะเทิ้น
ไม่เพลิดเพลินเหมือนวันวานเนิ่นนานมา
ผมกลับมาหาพ่ออย่างท้อถอย
ลูกน้อยน้อยของพ่อขอซบหน้า
แทบเท้าผู้เคยอุ้มชูอยู่เรื่อยมา
แต่ทว่าผมกลับมาช้าเกินกาล
เคาะฝาโลงจัดข้าวปลามาวางไว้
แล้วตั้งใจตั้งจิตอธิษฐาน
บอกต่อผู้สถิตสรวงดวงวิญญาณ
ลูกของท่านผู้อาภัพกลับบ้านแล้ว
(ม้าก้านกล้วย)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
หน้าส่วนตัว
726
