3 สิงหาคม 2546 23:44 น.
ม้าก้านกล้วย
มีไหมใครจะดูแลและห่วงใยฉัน
เป็นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งอ่อนแอ
ต้องการคนมาดูแลเอาใจใส่
มอบความรักพักพิงอิงแอบใจ
และห่วงใยคอยชิดใกล้ในอุรา
มีไหมใครพอที่จะเสียสละ
ช่วยรับเป็นภาระดูแลฉัน
มีไหมใครห่วงใยใฝ่สัมพันธ์
รักฉันมั่นนิจนิรันดร์ตลอดกาล
ถ้ามีแล้วแหละก็อย่ารอช้า
อย่ามัวรอวันเวลาให้ผ่านผัน
อนาคตข้างหน้าอยากให้เธอมาร่วมฝ่าฟัน
และดูแลปกป้องฉันในทุกวันเวลา
อย่าด่วนทิ้งฝัน อันหอมหวาน
อย่ามองโลกแง่ร้ายเกินไปนัก
เพิ่งรู้จักโลกน้อยไปหน่อยมั้ง
ด่วนสรุปเร็วเกินกว่าจะจริงจัง
เส้นทางยังยาวไปอีกไกลลับ
แค่หนึ่งในช่วงช่องของวิโยค
อย่าด่วนโศกกำสรวลควรสดับ
อย่าฟูมฟายร้ายราว่าอาภัพ
จนถึงกับทวงถามความสงสาร
คนที่พรหมสร้างไว้ยังไม่พบ
ฤารีบลบความหวังที่ยังหวาน
หนึ่งคู่คิดค้นหามาช้านาน
หนึ่งต้องการคือหนึ่งใจให้ไตร่ตรอง
ถ้าวันนี้วังเวงเกรงวุ่นวาย
ยอมเคียงกายพอได้คลายหม่นหมอง
มิตรคนนี้ยินดีที่รับรอง
จะพาร้องรำร่ายได้รื่นเริง
เชื่อเถิดหนาว่าพรหมลิขิตแล้ว
ระฆังแก้วจับขับขานงานเถลิง
วิวาห์วันสมหวังยังบันเทิง
ขออย่าเพิ่งละทิ้งสิ่งแสวง
เธอยังเป็นเจ้าหญิงในนิยาย
รอเจ้าชายรูปงามถามแถลง
รอเถิดหนาโชคชะตามิกล้าแกล้ง
แล้ววันแห่งรื่นรมย์พึงสมปอง
(ม้าก้านกล้วย)
3 สิงหาคม 2546 22:42 น.
ม้าก้านกล้วย
ในห้วงแห่งนึกหนึ่งคำนึงคิด
ก่อนชีวิตเติบใหญ่ได้เหมือนเช่น
ปุถุชนคนสามัญที่ฉันเป็น
สิ่งซ่อนเร้นภายในใจเมื่อวัยวาน
เริ่มจากขีดดินสอเขียนกอกา
มีมารดาช่วยกุมมือช่วยสื่อสาร
ช่วยบวกเลขช่วยแนะนำทำการบ้าน
พาท่องขานอาขยานงานขยัน
เมื่อเตาะแตะตั้งไข่หัดให้เดิน
ก็ก้าวพลาดขาดเกินเดินหวั่นหวั่น
ได้มือแม่จูงจับกระชับมั่น
จนฉันยืนหยัดได้จัดเจน
แม่จะสอนสิ่งละอันพันละน้อย
แม่จะคอยอธิบายให้รู้เห็น
แม่จะบอกจนกระจ่างอย่างที่เป็น
แม่จะเล่นหยอกเอินจนเพลินใจ
ฉันยังจำทำนองเพลงร้องกล่อม
หลับในอ้อมแขนอุ่นบ้างหนุนไหล่
นึกถึงยวนเปลหย่อนที่ว่อนไหว
แม่จะไกวฉันจะคว้าปลาตะเพียน
ในห้วงความคำนึงคิดถึงแม่
หนึ่งความรักหนักแน่มิแปรเปลี่ยน
ไออุ่นอันโอบอุ้มอย่างนุ่มเนียน
ยังวนเวียนให้ระลึกนึกถึง . . . มารดา
(ม้าก้านกล้วย)
2 สิงหาคม 2546 17:24 น.
ม้าก้านกล้วย
พายุขุ่นหนุนแน่นแล่นระลอก
เหมือนบ่งบอกทั่วหล้าว่าเนืองน้ำ
ฝนจะโถมลมจะถาฟ้าจะดำ
เมฆจะต่ำลมจะคร่ำครวญคะนอง
แดดก็ลดบดบังอยู่หลังฟ้า
ม่านน้ำตาสาดสายคล้ายจะหมอง
มารวมหลั่งถั่งท้นล้นลำคลอง
แล้วเจิ่งนองลงในนามาจากใหน
มรสุมระลอกแล้วระลอกเล่า
กระหน่ำทาบกระหนาบเท่า ฤ เอาไหว
ทะลักแล้วจางกระจายสลายไป
ระลอกใหม่ยังก่อตัวน่ากลัวนัก
ดูดกระแสความกดอากาศต่ำ
ระดมน้ำละอองฝนจนเมฆหนัก
หมุนเกลียวเกรี้ยวกราดสาดทะลัก
มาโหมหักหายนะกระเจิดกระเจิง
ไม่น่าเชื่อแค่ปรวนแปรแค่ฟ้าฝน
แค่ลมบนรุนแรงแสร้งเถลิง
ไม่เหลือทรากไม่อยากเกิดมันเปิดเปิง
แค่น้ำเจิ่งบ่าทะลักหักทลาย
ไม่น่าเชื่อว่าธรรมชาติสร้าง
แล้วกวาดล้างทุกอย่างช่างโหดร้าย
แค่ฝนฟ้าพายุฟาดกราดกระจาย
ก็วอดวายทุกสายทางที่ขวางน้ำ
(ม้าก้านกล้วย)
28 กรกฎาคม 2546 15:59 น.
ม้าก้านกล้วย
ทิ้งเค้าไปได้ไหม หัวใจ
ลบเค้าไปเถอะผู้ชายพรรค์นั้น
เค้าไปแล้ว มันจบแล้ว ความผูกพัน
อย่าไปดึงดัน เพราะมันไม่ได้อะไร
และสุดท้ายคนเจ็บก็ต้องเป็นเรา
ผู้หญิงงี่เง่าที่คอยแต่จะผูกพันเธอไว้
ใช่สิ...เธอคงรำคาญ ผู้หญิงเอาแต่ใจ
คนที่ไม่ดีเด่อะไร เธอทิ้งไปก็สมควร
ผู้หญิงเดียวดาย
รับประกอบหัวใจใหม่ร้อนร้อน
โครงการเอื้ออาทรตอนผิดหวัง
มีหัวใจรุ่นซื่อตรง ทรงพลัง
และก็ยังไม่เคยพังสักครั้งเดียว
สำหรับผู้บาดหมางกลางรักลวง
สำหรับผู้ซึ่งทรวงหน่วงและเหนี่ยว
สำหรับผู้สูญสิ้นรักปีนเกลียว
สำหรับผู้เปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย
โอกาสนี้มีโปรแกรมแถมให้ด้วย
กำลังใจสวยสวยพอช่วยได้
ให้ลืมโศกเศร้าหนักรักสลาย
มาผ่อนคลายทั้งตัวและหัวใจ
ระบบปฏิบัติการผ่านประกัน
ลิขสิทธิ์ผูกพันนั้นก็ใหม่
ไม่เคยถูกจับจองเป็นของใคร
ทาสรับใช้เฉพาะเธอเสมอนะ
จะอบรมวิธีใช้ให้ทุกวัน
สอนกันตั้งแต่ต้นสนไหมล่ะ
ใครไม่เกี่ยวเธอคนเดียวจริงจริงนะ
แล้วฉันจะติดตั้งให้ด้วยใจนี้
โครงการเงินผ่อนตลอดชาติ
ดอกสักบาทก็ไม่คิดไม่ติดหนี้
เพื่อเธอแล้วมอบให้ใช้ฟรีฟรี
และยินดีอยู่เคียงกันจนวันตาย. . . สนมั๊ยล่ะ
(ม้าก้านกล้วย)
28 กรกฎาคม 2546 15:32 น.
ม้าก้านกล้วย
วารวันคืนผ่าน
เนิ่นนานมาแล้ว
พระจันทร์ทอแสงพราวแพรว
ดั่งแก้วมณีอร่ามนวล
ฉันนั่งชมจันทร์
ค่ำคืนนั้นให้นึกหวน
มีเธอเคียงข้างชี้ชวน
ให้ชมแสงจันทร์นวลแสนสุขใจ
ลมพัดเอื่อยอ่อน
สะท้อนหัวใจให้หวั่นไหว
คืนนั้นฉันมีเธอใกล้
แต่ในคืนนี้ไม่มีเธอเคียง
จันทร์คืนนี้จึงดูหม่น
ไร้คนหยอกเย้ากระซิบเสียง
คงมีก็แต่เพียง
เสียงหัวใจฉันร่ำไห้ส่งไปกับจันทร์
สกุลตา
ฝากจันทราดวงเสี้ยวดวงเดียวกัน
กับดวงที่เธอนั้นรำพันถึง
สัมพันธ์วันจากลายังตราตรึง
คำซึ้งซึ้งที่เอ่ยไว้จำได้ดี
ใช่ว่าเธอเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
เพราะหลายหลายเพ้อบ่นจากคนที่
จากลามาวันนั้นมั่นไมตรี
ทุกนาทีพร้อมสำหรับจะกลับไป
นั่งคิดคำตอบต่อคำง้องอน
นั่งคิดกลอนหวานหวานมาหว่านไหว
นั่งคิดเพลงซึ้งออเซาะเพราะพิไร
นั่งคิดไว้ร้องกล่อมขวัญคืนจันทร์สวย
คิดถึงนักประจักษ์แล้วว่าไร้เธอ
มักมองเหม่อหมองหม่นเหมือนคนป่วย
ถลิวหาอุ่นไอใครจะช่วย
คิดถึงด้วยความจริงใจใช่แกล้งทำ
อีกไม่นานหรอกนะจะกลับไป
ไปเก็บเกี่ยวหัวใจให้ดื่มด่ำ
หนุนตักชมพักตร์เจ้าทั้งเช้าค่ำ
จิตจดจำหมดใจไม่ลืมเลือน
ความจริงการห่างไกลเพื่อใกล้ชิด
ใจยิ่งคิดมากเพียงใดไม่กลบเกลื่อน
จึงฝากความโหยหามากับเดือน
ให้เป็นเพื่อนไว้พลางพลางยามห่างรัก
(ม้าก้านกล้วย)
หน้าส่วนตัว
777
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
