9 ตุลาคม 2545 08:29 น.
ม้าก้านกล้วย
โหมลมหนาวร้าวรานผ่านมาโหม
แล้งโพยมพยับรับกับแสงกล้า
ระลิ่วปลิวปล่อยล่องละอองระอา
คลุ้งพนาผนึกตรึกรู้สึกเกรง
โหมสะบัดปัดไปในทุ่งทอง
กล้าผยองเผลอไผลไล่ข่มเหง
อากาศกดดันดักลักลอบเร่ง
เกรงแดดเปล่งแรงร้อนกร้อนอุดม
ทองทุ่งข้าวเหลืองพราวน้าวรวงเหนี่ยว
ข่มเหงเชี่ยวชาญเชียวเที่ยวเกี่ยวก้ม
เร่งเวลากระชั้นชันนั้นน่าชม
กร้อนอุดมคมเคียวเก็บเกี่ยวรวง
เหนี่ยวเถิดหนา ช้า ช้า หนาแม่เกี่ยว
ก้มกลมเกลียวเก็บก้อนฟ่อนเจ้าหวง
น่าชมชิดคิดบรรเลงเพลงเคียวควง
รวงเอ๋ยรวงราบลงคงต้องลา
เกี่ยวเอวกลึงตรึงตามารำด้วย
หวงอยู่ใยใสสวยช่วยเถิดหนา
เคียวควงใส่เชิงชม้ายมาชายตา
ลาเอ๋ยลามะลิลามาฟ้อนรำ
ด้วยลมหนาวร้าวรานผ่านมาโหม
เถิดหนาโฉมเฉยช้าข้าชอกช้ำ
ชายตามองมาหาพาชื่นฉ่ำ
มาฟ้อนรำทำนองนำกำฟ่อนฟาง
(ม้าก้านกล้วย)
กลอนกลนี้ เป็นกลอนซ้อนกล หลายกลเลยเทียว
กลแรก ชื่อว่า ก้านต่อดอก คือจะใช้อักษรเดียวกันซ้ำสัมผัสใน หนึ่งท่อน จะซ้ำหนึ่งชุด ทุกวรรค เช่น ร้าวราน ตรึงตา ฟ่อนฟาง เป็นอาทิ
กลที่สอง ชื่อว่า ชุมนุมเทวา หรือเทพชุมนุม คือจะสัมผัสสระและเสียงพยัญชนะ หนึ่งคู่ในทุกท่อน ท่อน จะซ้ำหนึ่งชุด ทุกวรรค เช่น มาหาพา (ฟ้อน)รำทำ(นอง) ช้าข้า(ชอกช้ำ) (ชม)ชิดคิด. เป็นต้น
กลที่สาม ชื่อว่า ม้าเทียมรถ คือจะใช้คำท้าย ของบทต้น มาเป็นคำหน้าของบทถัดมา ซึ่ง ถ้านำมาใช้เพียงคำเดียว จะเรียกว่า เมขลาโยนแก้ว แต่ถ้าใช้มากกว่าหนึ่งคำ จึงจะเรียก ม้าเทียมรถ
นับไปนับมา ได้ตั้ง 4 กลบทแน่ะ
8 ตุลาคม 2545 08:44 น.
ม้าก้านกล้วย
น่านนี้มีน่านน้ำลำเนานิ่ง
น่านน้ำหนุนอ้อยอิ่งเอื่อยอิงฝั่ง
น่านเนาสาวน่านน้อยคล้อยใจฝัง
น่านนั้นยังตำนานน่านนที
พี่เพียงเยือนยังยลจนละเมอ
ตะลึงเหม่อเผลอผ่านน่านน้ำนี้
ใจลอยแล้วลอยไปลับกับวารี
น้ำน่านที่ไหลเรื่อยเปลือยใจรัก
หมดกมลจนมิกล้าว่าปองนาง
หมดสล้างขาวจรดหมดจดนัก
หมดสามภพเทียบนางยังห่างหัก
หมดใจรักจนหมดมิลดลาง
น่านน้ำนวลอวลกลิ่นประทินนิ่ม
โอษฐ์เอมอิ่มจ้าสว่างกลางแสงสาง
ทรวดทรงสาวน่านสรรค์นั้นสอางค์
ท่าทางนางกรีดกรายคล้ายกินนรี
แล้วจะยั้งพลั้งใจอย่างไรเล่า
แล้วใจเราเป็นอะไรไปแล้วนี่
แล้วหลับฝันสาวน่านนั้นปันไมตรี
แล้วฝันนี้พี่วาบหวานสาวน่านนวล
พอเคลิ้มคล้อยค่อยพลุ่งสะดุ้งกาย
ก็ชมได้เพียงฝันใจนั้นหวล
กลิ่นกายน้องยังตลบยังอบอวล
เพียงคร่ำครวญน้ำน่านนั้นเอ็นดู
หลงเพียงพักตร์หลงเพ้อละเมอหลง
หลงนางคงมิสนใจคงไร้คู่
หลงฝากน่านกระซิบไว้ให้นางรู้
หลงยืนอยู่หลงหวังลำพังคอย
น้ำน่านหนุนเนืองนองนวลน้องนาง
สรวลสระสรงทรงสล้างอย่างสาวน้อย
ระรื่นคลื่นใสเย็นเล่นล่องลอย
มิเห็นใจใครคอยน้อยใจแล้ว
(ม้าก้านกล้วย)
8 ตุลาคม 2545 08:42 น.
ม้าก้านกล้วย
ลมกรรโชกต้นฤดูเดือนตุลา
กระชากพาใบไม้ให้ปลิวล่อง
หอบบางใบบอบบางอย่างช่ำชอง
มาก่ายกองถมทับลงกับดิน
ใบเจ้าเคยเชิดชูสู้กระแส
เจ้ามีแค่แรงรั้นกระสันสิ้น
มาริอ่านต่อต้านงานกบิล
เจ้าจึงดิ้นด่าวดิ่งทิ้งใบโปรย
เขาเหิรฟ้ามาเด็ดใบสะบัด
กราดกำจัดกลางเสียงครวญเจ้าหวนโหย
เอาลมวนจากฟ้ามาบาดโบย
แล้วจากไกลไปโดยดุษฎี
เหมือนไม่เห็นราคาคุณค่าใบ
เหมือนชิงชัยชิงชังทั้งทั้งที่
พายุครอบครองท้องฟ้าหลายนาที
อย่างย่ำยีย่ามใจไม่อาวรณ์
เพราะร่ำร้องล้มเผด็จเหน็ดอนาถ
เพราะต้องฟัดฟันฟาดมิอาจถอน
เพราะต้องการเชิดหน้าในนาคร
เพราะริดรอนอำนาจอาจเปลี่ยนแปลง
เพราะไม่เห็นใบไม้ในสายตา
จึงเข่นฆ่าไปบ้างช่างขัดแย้ง
เด็ดใบไม้ใบบางบางอย่างกลั่นแกล้ง
ด้วยระแวงบารมีพินาศไป
ใบไม้เดือนตุลาน่าสงสาร
เพียงเรียกขานเรื่องถูกต้องของสิ่งใหม่
เพียงไขว่คว้าแสวงหาอธิปไตย
ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องฆ่าฟัน
(ม้าก้านกล้วย)
8 ตุลาคม 2545 08:39 น.
ม้าก้านกล้วย
วสันต์จะลา เหมือนว่า ฝนฟ้าจะเลือน
ลมเหนือจะเยือน มาใหม่ ฤทัยจะหนาว
นภาจะพร่าง รวิงาม น้ำค้างจะพราว
แล้วคงจะร้าว ราญใจ ฤทัยจะตรม
บัดนี้ก็คง จะหนาว คงร้าวอาวรณ์
มาลีก็คง โรยรอน ภมรคงขม
พฤกษาคงซบ สงบ คงพบระทม
ซึ่งคงจะซม เศร้าครวญ คงหวลถึงฝน
ซึ่งก่อนหน้านั้น เคยหวั่น วสันต์ซึ่งแรง
ใจซึ่งแสยง ระแวง ซึ่งแรงฟ้าหม่น
ซึ่งอสุนี ฟาดฟ้อน ซึ่งหลอนกมล
เกรงซึ่งลมวน พัดอวล ซึ่งชวนสะพรึง
ก็เกรงว่าฝน ที่หลั่ง เกรงพลั้งลมแรง
เกรงฝนจะแกล้ง ซัดสาด เกรงหวาดไปถึง
เกรงพายุร้าย ถล่ม เกรงลมพัดตึง
จนเกรงไปถึง ฟ้าฟาด ขลาดเกรงเหลือเกิน
จนเมื่อจะลา ฟ้าหม่น จนรู้สึกตัว
จนฝนระรัว ราวหลง จนส่งสะเทิ้น
จนจางหายไป ไม่กลับ จนลับเผชิญ
จนเหมือนจะเมิน จากกัน จนฉันใจลอย
มันเหมือนเป็นการ ลาจาก เหมือนพรากกันไกล
เหมือนไม่เข้าใจ จึงชัง เหมือนดั่งใจน้อย
ยามฝนเหมือนฝัน รักชื่น เหมือนฝืนใจคอย
แล้วเหมือนต้องปล่อย รักไป เหมือนใจสลาย
(ม้าก้านกล้วย)
อันกลอนกลสังวาลย์สาย นี้ จะใช้คำซ้ำกัน หนึ่งคำในท่อนหน้าและท่อนหลัง โดยจะต้องมีคำสัมผัส ส่งมาจากวรรคส่งด้วยให้ร้อยสายสังวาลย์ต่อเนื่องกันไป
อ้อเป็นกลอนสิบนะ กลอนกลนี้ ครูเอ้อ สุนทรสนานชอบเล่นมาก และก็ เอาไปแต่งเพลงหลายบทเลยเชียว
8 ตุลาคม 2545 08:35 น.
ม้าก้านกล้วย
มาแล้วมาแต่ใหนไกลใหมหนอ
มาบินล้อลมหนาวราวสนาน
เป็นหมู่บินบ่ายเบนเช่นชำนาญ
เหิรหนผ่านน่านฟ้ามาแต่รัง
เหตุเพราะมิอาจสู้อยู่ที่เก่า
คงจะเข้าฤดูกาลกันดารดั่ง
หิมะโปรยพายุปราดกราดกระทั่ง
มิอาจยั้งกายอยู่ต้องรู้ร้าง
จึงจัดแจงแต่งแถวเป็นแนวเรียง
ให้เฉเฉียงเลี่ยงไล่ไปห่างห่าง
พอแค่เห็นเบื้องหน้าขอบฟ้ากว้าง
และเส้นทางที่ต้องไปไม่เคยพบ
มิรู้หรอกข้างหน้านั้นเป็นฉันใด
แต่ต้องไปตามสัญชาติมิอาจหลบ
พอค่ำลงก็ร่อนล้าบนคาคบ
พอแค่พบวันใหม่ในพรุ่งนี้
พออรุณรุ่งรางสว่างขึ้น
กายก็รื่นเริงร่ำประจำที่
จัดทิวแถวจัดวางไว้อย่างดี
ราวกับมีเครื่องวัดพิกัดกาย
มาแล้วมาแต่ใหนไกลใหมหนอ
มาบินล้อลมเล่นเป็นสายสาย
มาถึงแล้วลงล่องล่างอย่างสบาย
ดำผุดว่ายวารีที่ฉ่ำเย็น
สมกับความพยายามบินตามมา
คุ้มกับแรงแกร่งกล้ากว่าเหลิงเล่น
แลกกับการร้างลาล้าลำเค็ญ
ราวกับเป็นรางวัลใหญ่ไว้ตอบแทน
มีน้ำอุ่นปลาอ้วนไว้ยวนยั่ว
มีกอบัวดอกใหญ่ใบหนาแน่น
ต่างกันกับถิ่นเดิมเริ่มแร้นแค้น
ดั่งดินแดนสวรรค์ย่อชะลอไว้
(ม้าก้านกล้วย)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
หน้าส่วนตัว
707
