19 กรกฎาคม 2546 11:25 น.
ม้าก้านกล้วย
วันนี้เธอเอ่ยลาไปหาเขา
เมื่อสองเราคือสามในความหมาย
รักเธอซ้อนซ่อนสร้างอยู่ข้างกาย
ฉันทำได้แค่เพียงปล่อยรักลอยลาง
บีบมือเธอเบาเบาอย่างเข้าใจ
เยื่อและใยขอให้เหลือไว้บ้าง
มิได้รัก . . มิตรภาพกำซาบทราง
ขออย่าให้จืดจางยามห่างกัน
ปล่อยมือเธอเมื่อมือฉันนั้นเย็นเฉียบ
จะไม่เปรียบเทียบเท่าเขากับฉัน
เพราะเรื่องความแตกต่างระหว่างนั้น
เธอเลือกแล้วว่ามันสำคัญพอ
จะเก็บห้วงหอมหวานที่ผ่านมา
ไม่ห่วงว่าจะหม่นหมองไม่ร้องขอ
แม้ในใจลึกลึกรู้สึกท้อ
ไม่ตัดพ้อไม่น้อยใจเธอไปดี
เขาที่เธอเลือกสรรนั้นก็เพื่อน
จะเชือดเฉีอนชิงชัยก็ใช่ที่
รักคือเสียสละให้ด้วยไมตรี
อย่างหวังดีอย่างหมดหวังทั้งทั้งรัก
จะเก็บภาพเธอก้าวย่างห่างออกไป
เพื่อตรึงใจเพื่อสอนใจให้ตระหนัก
ผู้ยิ่งใหญ่คือความหมายว่าพ่ายรัก
คนอกหักคือคนดี ที่ยับเยิน
(ม้าก้านกล้วย)
18 กรกฎาคม 2546 11:52 น.
ม้าก้านกล้วย
ตะวันบ้านฉันนั้นยังแรง
แดดแดงบ้านเดิมยังเติมฝัน
แค่ได้ย่ำรอยใจก่อนไกลกัน
วันนี้ฉันหอบเอาเหงาเข้ามาทิ้ง
ใส่ชอกช้ำทำปุ๋ยเป็นผุยผง
เพื่อจะปลงอาภัพกับทุกสิ่ง
ไปเมืองกรุงมุ่งวิถีชีวิตจริง
กลับจมดิ่งอาจมเมืองเรื่องเลวเลว
ใครจะคิดว่าชายไทยไอ้บ้านนอก
จะโดนหลอกปอกแปลกจนแหลกเหลว
ผู้ดีฉาบงามขำทองคำเปลว
แต่ซ่อนเลวเล่ห์ร้ายอยู่ภายใน
ก็หนึ่งหนุ่มบ้านนาประสาซื่อ
ก็สองมือแลกแลกฐานะจะยิ่งใหญ่
ก็ได้กอบได้กำตามตั้งใจ
ก็เก็บเงินเอาไว้จะไถ่นา
ตะวันเมืองนครนั้นร้อนเล่ห์
ทั้งเรื่องรักโลเลสิเน่หา
ลวงใจไอ้โง่งมจมน้ำตา
วาสนาสลายเลือนเปื้อนราคี
ดวงตะวัน้านฉันนี้มีแสงสวย
โปรดมาช่วยจุดจบผู้หลบหนี
สาดไอร้อนผ่อนไอร้ายให้ฉันที
กลับมานี่เพราะพ่ายกรุงยุ่งเหยิงนัก
(ม้าก้านกล้วย)
16 กรกฎาคม 2546 20:32 น.
ม้าก้านกล้วย
อีกอารมณ์ที่อยากอยู่ลำพัง
อยากจะขังกายไว้ในที่เร้น
ไม่อยากพบคนหมู่มากไม่อยากเห็น
ไม่อยากเป็นเช่นลื่นล้มจมน้ำตา
เขาคงเยาะเย้ยหยันกันเยอะแยะ
คงค่อนแคะครื้นเครงเกรงต่อว่า
อารมณ์นี้มีแค่หม่นจนระอา
ขอหลบหน้าลี้เลี่ยงเพียงลำพัง
ไม่รู้เหมือนกันมันเป็นไป
เหนื่อยใจจึงจมปลักกับกักขัง
คลอน้ำตาเอ่อเหม่อภวังค์
วาดหวังแวววับกลับลบเลือน
ไร้แรงหยัดยืนฝืนไม่อยู่
หดหู่หัวใจเมื่อไร้เพื่อน
ฟูมฟายเสียขวัญเหมือนฟั่นเฟือน
หยุดเตือนสติตนสักหนนึง
ขอเก็บตัวตนไว้ก่อนใจขาด
โอกาสภายภาคหน้าถ้าคิดถึง
ยังมีเยื่อใยหวังยังตราตรึง
สักวันหนึ่งคนคร่ำครวญจะหวนคืน
อารมณ์นี้ขอปลีกตัวกลัวใจนัก
กำลังรักกำลังหวังกำลังฝืน
กำลังใจลดถอยลงคงกล้ำกลืน
ขอสะอื้นเพียงลำพังยังสับสน
(ม้าก้านกล้วย)
7 กรกฎาคม 2546 22:12 น.
ม้าก้านกล้วย
ขอบคุณวสันตฤดู
มาพร่างพรูสายใสเย็นเช่นสายฝน
ชะล้างรอยระอาล้ากมล
ให้ใจคนเช่นเราคลายเหงาหงอย
ฝนปนน้ำนัยนาเมื่อคราเศร้า
อิงแอบเอาน้ำตามาปลดปล่อย
ขอบคุณกรุ่นละอองที่ล่องลอย
ใจน้อยน้อยได้ผ่อนคลายหายระทม
แม้นมิได้สายพิรุณละมุนม่าน
ชโลมผ่านรดอุราคราขื่นขม
คงอัดอั้นตันตื้นต้องฝืนตรม
บาดจะบ่มโบยระบมตรมจนตาย
ขอบคุณฟ้าร้องคะนองคลั่ง
มาบดบังเสียงสะอื้นจนกลืนหาย
ได้กรีดร้องพ้องกรีดฟ้าพาผ่อนคลาย
กับรักร้ายละลายลงปลงกับฝน
ขอบคุณความเปียกปอนซึ่งสอนใจ
รักเมื่อไรให้เตรียมไว้ใจจะหม่น
ต้องเปียกชุ่มหนาวสะท้านรานกมล
เหมือนดังฝนสาดกระเซ็นก็เช่นกัน
และสุดท้ายขอฝากอยากขอบคุณ
รักที่ขุ่นขมขื่นตื่นจากฝัน
สร้างประสบการณ์ช้ำให้จำมั่น
ทำให้ฉันตาสว่างกลางสายฝน
(ม้าก้านกล้วยป
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟม้าก้านกล้วย
หน้าส่วนตัว
778
