.. รอยอาลัย ..

รวี นิชา

ขอใช้หยดน้ำตามาแทนถ้อย
แด่ริ้วรอยพลัดพรากอันขื่นขม
เฝ้าดื่มด่ำทุกข์ท้อล้ออารมณ์
ซึมซับความโศกซมจมเจ็บมา
 
เสียดายแทนวันหวานที่ผ่านพ้น
ยิ่งนานกาลเปลี่ยนวนยิ่งล้นค่า
หัวใจรักฝากในพจน์รจนา
ตอกติดตราตรึงใจไปนับนาน

เมื่อความจริงสิ่งเคยฝันพลันแตกดับ
ต้องแลกกับกี่น้ำตากว่าจะผ่าน
กว่ารอยช้ำจะเลือนลับไปกับกาล
ใช้เวลากี่นานจึงพ้นไป

 อดีตแม้มิอาจคืนมิอาจย้อน
แต่ยากถอดยากถอนความหมองไหม้ 
ที่เจ็บร้าวหนาวทั่วทั้งหัวใจ 
อยู่กับความเป็นไปที่เคยมี... 

 ไม่แปรเปลี่ยนมีแต่จะปรับเปลี่ยน
แม้กาลเวียนหมุนมาถึงวันนี้
ในทุกทุกความปรารถนาดี
ทุกเสี้ยวเศษนาที...ยังมีเธอ... 
 
 ...จะจดจำเธอคนดีทั้งชีวิต
คนที่เตือนถูกผิดกันเสมอ
แม้กาลหนึ่งเคยล้มคว่ำร่ำละเมอ
น้ำตาเอ่อ.. วันรักเธอตัดรอน

มาบัดนี้กาลเวลาได้ล่วงผ่าน
ประสบการณ์ทุกสิ่งก็เสี้ยมสอน
ชีวิตนี้หนึ่งเป็นเช่นละคร
มีทุกตอนทั้ง สุข โศก วิโยคใจ 
 ...

มันคือความ เจ็บ ร้าว หนาวในอุ่น
ฝังในรักละมุนอันยิ่งใหญ่
ทุกหยดหมึกจารึกค่าด้วยอาลัย
ที่ล้นหลั่งจากนัยหทัยรัก...